cry me a river ⎯ daisuga

V

۵

"daichi, bu hâlin hiç eğlenceli değil." kuroo, arkadaşının omzuna vurdu. "gerçi normal hâlin de eğlenceli değil." oikawa güldü. "aynısını diyecektim." elinde su bardağıyla onların oturduğu ikişi koltuğun yanındaki tekli koltuğa oturdu.

"bak, bu konuyu açmak istemezdim ama. bize neden sugawara ile olanları anlatmıyorsun? biz senin en iyi arkadaşların değil miyiz?" kuroo dudaklarını büzdü.

daichi sinirlendi. "yapma şu hareketi, aklıma suga geliyor."

oikawa gülmemek için kendini zor tuttu. kuroo da ona bakınca aynı şekilde. bunu fark eden daichi, "tamam biraz bahsedeyim." dedi. ikisi de merakla dinlemeye başladı.

"bir şey olduğu yok. suga görebileceğiniz en problematik insan. zaten kendisini eve kapamasından belli." oikawa başıyla onayladı. "doğru."

kuroo araya girdi. "diyene bak, sen iwaizumi'den ayrılsan kendini eve kapamakla kalmazsın. ne yapacağını hayal bile edemedim şu an." oikawa kaşlarını çattı. "sus be! neyse daichi, devam et."

"yani diyorsun ki oikawa'dan daha problematik?" kuroo, daichi'den gelen bakışla sustu. "sürekli kendi istediği olsun istiyor, aşırı paranoyak ve çok kıskanç. anlayacağınız beni bu üç yılda delirtti bu özellikleriyle. sabrettim çünkü onu cidden sevdim." arkadaşları, detayları bilmese de anlamışlardı. daichi'ye yüzde yüz hak verdiler. daichi ise bu iki arkadaşı olmasaydı delirebileceğini düşündü. iyi ki varlar, dedi içinden.

۵

shoyo ve tobio, baş başa bir yerde oturuyorlardı. sohbet ediyorlardı ki yanlarına çağırdıkları arkadaşları geldi. ama grup her zamanki gibi tam değildi.  kei ve tadashi birlikte ders çalışıyorlardı, aynı şeye çalışmıyorlardı ama aynı ortamda çalışıyorlardı. ryunosuke ve chikara'nın alışveriş yapması gerekiyordu. bu yüzden yanlarına sadece asahi ve yuu gelmişti.

shoyo, onları karşıladıktan sonra hemen sordu. "gittiniz mi? ne oldu?" tobio ise koushi konusu açılınca tekrar sessizleşmişti.

"gittik. bu sefer sesini duyduk. kapıdan konuştu. ona dedik ki daichi'yi getirdik. ama ses versin dedi, inanmadı tabii. sana kırgın olduğu için vermek istemiyor falan diye saçmaladım ben ama şifreyi söyle o zaman, dedi." asahi montunu boş sandalyeye koydu.

yuu, "şifreleri varmış. o ne demekse." dedi ve tobio'ya döndü. "sen biliyor musun?" shoyo merakla dinlerken tobio, "hayır. eminim öyle bir şey yoktur. saçmalamıştır yine." dedi.

"ben daichi'yi arayacağım." asahi gayet netti. "en azından şifre varsa öğreniriz."

yuu, "ben denedim zaten, adam çok net. ama sen bilirsin tabii." dediğinde asahi çoktan telefonunu eline almıştı.

۵