cry me a river ⎯ daisuga

VI

۵

daichi, çalan telefonunu eline aldı. numaraya bir süre baktı, yine suga'nın arkadaşı olabilirdi. ama önemli bir şey de olabilirdi. bıkkınlıkla, yeşil tuşa bastı ve "efendim?" dedi.

"merhaba ben sugawara'nın arkadaşıyım." daichi, içinden hayatı boyu etmeyeceği bir küfür etti. "sadece bir şey soracaktım."

"dinliyorum." daichi hoparlörlerr aldı ve okuduğu kitaba devam etti.

"suga ile bir şifreniz var mı?" daichi kitabı bıraktı. "şifre mi?"

"evet, aranızda özel bir şey." daichi bir süre düşündü. "ne yapacaksın?"

asahi çok sakin ve nazik bir insan olmasına karşın bir anda yükseldi. "lütfen söyle artık. sen onu umursamıyor olabilirsin ama biz arkadaşları olarak onu umursuyoruz." sesi biraz yüksek çıkmıştı, asahi sonrasında pişman oldu ama daichi beklenmedik bir şekilde sinirlenmemişti. "yirmi iki tane supangle."

۵

1 yıl önce

"suga, ağlama artık." sevgilisine belki de yedinci kez sarılıyordu. suga, ona sımsıkı sarıldı. "özür dilerim."

"önemli değil. sadece üzülme artık. tobio artık reşit olduğu için gitti. kendi başının çaresine bakmak istedi, öyle değil mi?" daichi gülümsedi. tobio'nun gitmeden önce de kendi başının çaresine baktığını o da biliyordu. farkındaydı, ama suga'yı teselli etmesi gerekiyordu. belki o zamanlar ona karşı dürüst olsaydı şu an bunlar yaşanmamış olacaktı.

"tobio beni sevmiyor, değil mi?"

daichi derin bir nefes aldı. cevap vermek üzereydi ki suga, "özür dilerim. çok sorunluyum." daichi'nin göğsünden kalktı. gözyaşlarını sildi. "elimi yüzimü yıkayıp geliyorum." suga tuvalete gitti ve daichi peşinden geldi.

lavabonun önünde dikilirken daichi arkadan sarıldı. boynunu öptü. "sen sorunlu falan değilsin." suga gülümsedi ve ona doğru döndü. dudağına bir öpücük kondurdu. "beni asla bırakmayacaksın, değil mi?" daichi de gülümseyip onun alnını öptü. "bırakmayacağım, asla."

۵