Chapter 62 : Walk of Shame

36.1K 1.9K 2K
                                    


Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


"Can you see what time it is? Jethro naman eh, 'wag nang makulit!"

Jethro and I kept on bickering. Umaga na pero nasa kama pa rin kami. It's mortifying enough that we're undressed under the sheets and now he won't even let go of me! Puchangama! Hiyang-hiya na ako rito!

"I like this. Let's stay this way for a bit longer." He chuckled with eyes still closed, pulling me closer in his embrace. Nagising akong nakayakap siya sa akin at ginagawa kong unan ang braso niya. Hindi ba siya marunong mangalay?

"I feel icky. I need to go home. Besides, baka kung anong isipin nila sa bahay! Bitiw na kasi!" reklamo ko sabay tulak nang bahagya sa matigas niyang mga balikat.

"We're two consenting and responsible adults. It's okay. If it makes you feel better, I texted Reika while you're asleep. We're good," he assured me.

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. "You told Reika that I spent the night here?!"

"No. I used your phone and pretended to be Colette. Don't worry. Tulog ka muna, alam kong pagod ka." He chuckled again, planting a soft kiss on my forehead, embracing me tighter. "Dapat pala hindi kita masyadong pinagod..."

I slammed my forehead on his chin. "Tanga! Nasa Manila si Colette ngayon!"

Napasigaw siya sa sakit at napatingala pero mabilis nanlaki ang mga mata niya nang mapagtanto ang sinabi ko. "Oh..."

"Oh..." Panggagaya ko sa expression niyang parang tanga. "Wala na, alam na ni Reika. Mabilis gumana utak no'n kapag hindi tungkol sa acads."

"Sorry hehehe." He let out an awkward giggle, trying to act like an innocent little kid. 

Napangiwi ako. Two years together and his random dumb expressions still catch me off guard. Akala ko talaga noon 24/7 seryoso at bato siya. Hindi pala. 

"But still, don't worry. Reika will surely cover for us. Malakas tayo sa kanya," aniya sabay halakhak at yakap ulit sa akin palapit. I shivered a little, feeling his hand just under my chest.

"Anong tayo? Ako lang ang malakas sa kanya!" I argued, pinching his nose.

Humalakhak siya nang malakas at gumanti ng pisil sa tenga ko. "Malakas din ako sa isang 'yon. Hindi sa nanunumbat pero marami 'yong utang na pabor sa akin. Sa daming beses ko ba naman silang tinulungan mula sa mga kalokohan nila."

"Talaga lang ha?" Nagtaas ako ng kilay. "Hindi ka nanunumbat sa lagay na 'yan?"

He moistened his lips, smiled, and nodded. "We've been friends since we were kids and Reika has always been like an annoying sister to me. She's only being rude towards me because I'm dating her best friend. She's being protective of you and I will always be thankful to her for that."

"Nga pala..." Napakagat ako sa labi ko.

"Stoney, don't bite your lips like that," he said like he was warning me.

When the bridge fallsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon