Chapter 80 : Wrong idea

29.5K 2.3K 777
                                    

chapter theme :  falling for you - the 1975

chapter theme :  falling for you - the 1975

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


"I don't want to die..."

Reika's cries continued to haunt me as I tried to apply first aid on Jethro's bleeding knuckles. I was beginning to have trouble breathing again so I ended up only wrapping bandages around his knuckles.

"How about we get dinner? Hindi ka pa kumakain," I said calmly, trying to control my breathing while hiding my own trembling hands.

Hindi kumikibo si Jethro, nanatili siyang nakatitig sa kawalan, walang kabuhay-buhay. Nasa loob pa rin kami ng sasakyan, sa basement parking ng hospital. Malaki ang pasasalamat ko na nakinig siya sa akin at hindi na nagtangkang umalis. Driving at his current emotional state would only make him a danger to himself and to people on the road.

I sank to my seat. Patagilid akong sumandal sa kinauupuan upang patuloy siyang mapagmasdan.

"Believe me when I say that this is not your fault..." I said, trying to get his attention but he still didn't move. He didn't even blink. 

I took a deep breath, trying to still my tension in my heart. Despite my tears, I pressed my lips together and smiled. "But if you still choose to blame yourself, then do something to, at least, make up for it. Makakabawi ka pa sa kanila, lalo na kay Kirsten at Magno."

I fetched my phone from my pocket and saw an unread message that came an hour ago. It's from  Tron, Magno's brother, informing me that Magno is finally awake.

"Would you look at that.." I let out a soft chuckle as I wiped my tears. "Magno's awake. Put your bravest face and fakest smile, we have to be there for them."

Humawak ako sa siradura ng pinto pero bago ko pa man ito mabuksan, hinawakan ni Jethro ang kamay ko. Napakalamig ng kamay niya at tila ba nanghihina.

"N-nakita mo ang galit ni Kirsten.." He said hoarsely, his tired eyes brimming up with tears once again. "Baka sumama lang ang loob ni Magno kapag nakita niya ako."

"And will you let that stop you from making up for your past mistake?" tanong ko at nang hindi siya sumagot, napangiti ako. "That's what I thought so."

Lumabas ako ng sasakyan at nang hindi pa rin siya lumalabas, ako na mismo ang nagbukas sa pinto. I lowered my head just to look at his face. 

"Filimon, it's time to be a better friend." I smiled, reaching out my hand to him. "Get up."

Marahan siyang tumango at parang nag-aalangan pang tanggapin ang kamay ko. Walang emosyon siyang lumabas at tumayo sa gilid ng sasakyan. Parang wala pa rin siya sa maayos na pag-iisip kaya ako na ang nagsara ng pinto at nag-lock ng kanyang sasakyan.

Iika-ika akong naglakad patungo sa elevator pero natigilan ako nang mapansing nakapako pa rin siya sa kinatatayuan, nakatitig sa kawalan.

The pain in his eyes made me even more desperate to comfort him.

When the bridge fallsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon