Fireflies In My Heart (Blueprint Series #1)

Chapter 4

Chapter 4

Natigil ang pagkakawagi ko sa aking isip nang maramdaman ko ang kamay ni Adela sa aking buhok! Bruhang 'to!

"Pagkatapos kong saluhin yung mga tanong ni Sir Beki para sayo, sasabunutan mo ako? You're welcome po ha!"

"I can't believe you! Pasabunot lang saglit!" Kunwari niya namang hinatak ang buhok ko.

"Medyo ouch ha!" Sabi ko sabay irap.

Alam ko namang biro lang ang pagsabunot sakin ni Adela dahil hindi naman iyon malakas. Pero inasar ko padin.

She just mocked me. The nerve of my bestfriend! Wow!

"Hey don't hurt her." Yung puso ko Lord. Kumakalabog nanaman ng malakas. I felt someone placed his arm on my shoulders. I can clearly tell who it is.

"What on earth is freaking happening!? Kayo na ba?" Agad ko namang tinanggal ang kamay niya sa braso ko. Umalis ako at dumiretso sa next class. Hindi ko padin kayang pansinin si Aiden dahil I still find it awkward.

I woke up from a deep sleep. Akala ko si Aiden ang naririnig kong gumagawa ng ingay sa labas ngunit iyon pala ay ang iba.

Even though my whole body is sore plus a migraine, I still stood up and went to open the door. Binalot ko ang sarili sa isang robe at dali daling pinagbuksan ang aking ina.

"How dare you!" I was greeted by a slap. Napahawak ako sa aking kaliwang pisngi at hindi maka-paniwalang tinignan ang taong nasa harap ko.

"Bakit mo 'ko tinitignan nang ganyan? Ano matapang kana ha?" She said.

Hindi ko siya sinagot at tinalikuran na lamang siya. I acted all tough, kahit namamaga na ang pisngi ko ay pinigilan kong gamutin ito. Instead, I poured myself a glass of water.

I was about to drink it but my Mom pushed me to the wall. She's unstoppable. Napansin ko ring naka-inom siya. Ano naman bang ginawa kong mali at sinusugod niya ako rito?

"You ungrateful child! Bakit mo ako tinatalikuran? Pagkatapos mo akong ipahiya!?" Anong pinagsasabi niya?

"I don't know what you are saying. Please, leave." Hanggat kaya ko pang rumespeto gagawin ko. But my patience is testing me.

"You embarassed me infront of the directors! Ngayon, iniisip na nila akong tanggalin sa board! You're so selfish!" She furiously said. I scoffed.

"Saang anggulo kita ipinahiya? I just stated the truth! Na wala kang kwentang ina at ikinulong mo ang anak mo sa ilalim ng mansyon! Ang panget pakinggan, hindi ba? Kasing panget ng ugali mo!" I snapped back.

Hindi ba masyadong late ang naisip ng board? This happened almost three days ago at bakit parang ngayon lang nila na-realize kung gaano kasama ang ugali ng sarili kong ina?

"Now, you're talking back at me?! Anong karapatan mong sagot-sagutin ako?" Unbelievable.

"Ako pa ngayon ang masama? Right, I forgot. Dito ka magaling. When will you own up to your actions, Mom? Ipapasa mo ngayon sa akin kasi tama ang sinabi ko?" Sagot ko pabalik.

"Porket hinahayaan ka ng tatay mo tingin mo magaling kana? I lived longer so I know better. Kung nakakalimutan mo, anak lang kita. Ako parin ang nanay mo." She countered.