23 ~ Shot

248K 7.3K 1.3K
                                    





CHAPTER TWENTY THREE

KIELTON is still hesitant to contact his brother. Kung hindi niya naman 'yon gagawin, mas lalo lang silang mahihirapan sa sitwasyon nila ni Kianna.

Yes, he wanted to escape because he don't feel safe in that house. The ocean view is distracting him every fucking day. It's not healthy for him to stay in that kind of place. The sea reminded him of that tragic night.

He's confused to the real reason why there were men who's after Alandra? Who are those men? Ano ang ginawa ni Alandra at bakit umabot pa napaka-delikadong sitwasyon ang buhay nila?

He can still remember what Carter told him, his father knew that Alandra is in trouble, but why he didn't inform them? Or even Clinton? It seems like his brother didn't know about it.

May isang pangyayari pa na hindi niya inaasahan nang mga sandaling 'yon. There were men who were looking after him even if he's already in the water, fighting for his life... those men wanted him dead.

Kielton sipped on his beer as those memories flashes his mind.

IT'S fucking cold, the darkness almost blind him, and the pain is attacking his body. Ang bawat pagsiksik ng maalat na tubig sa kanyang katawan at sa bawat sariwang sugat ay parang parusa na hindi man lang niyang nagawang panlabanan.

Hinayaan niya na kainin siya ng kirot at hapdi hanggang sa mamanhid, hanggang sa wala ng maramdaman.

Sa ilalim ng tubig ay pinilit niyang buksan ang mga mata. Sa itaas ay nakita niya ang liwanag, nag-aapoy, at kahit nasa tubig ay umi-echo sa pandinig niya ang mga sigawan at iyakan na punung-puno nang paghihinagpis.

He don't exactly know why he's still conscious, though he felt like his body is going deeper. Kung hindi niya ikakampay ang mga kamay, siguradong magpapagtuloy ang unti-unti niyang paglubog pa sa malalim na tubig.

Kielton opened his mouth to get some air, when he tasted the salty water, he knew that he's still alive, he's not hallucinating. He gasped for air and tried his best to move his arms and feet.

Hindi na ininda ang katumbas na sakit sa binti at bandang balikat sa tuwing ikinakampay ang mga kamay at paa pataas. He's still breathing, it means he's still alive, he's still have chance to save his life.

Ikinampay niya nang ikinampay ang mga kamay at paa hanggang sa maramdaman niya ang lubusang pag-angat ng katawan, lumilinaw na sa paningin ang liwanag na nakikita kanina.

Wala sa sarili na inilibot niya ang mga mata sa paligid, halos mabitawan niya ang kauting paghinga nang masorpresa sa mga katawan na unti-unting lumulubog. It was so distracting and frightening knowing that he's surrounded with corpses and people who's about to lose their breath because they are drowning.

Kielton stopped in the middle of stroking his arms when he heard a voices from above.

"Find him! Shoot him to dead!" It was an order. "Kill that son of the bitch!"

It wasn't clear to him who are they, who are they looking for and who wanted them dead? But he's sure that the accent wasn't Italian.

Ignoring those bastards, Kielton continue stroking his arms to finally get some air out of the water. Mabilis na kumuha siya ng hangin nang nawala na sa tubig ang ulo.

Everything is too fast, that he heard a loud screams when the tail of the ship exploded.

Mas lalong lumaki ang liwanag at nakita niya sa itaas ang mga lalaking naka-itim na nakatunghay sa tubig, sa gawi niya. Armado ang mga ito. Hindi nagpapatinag sa kaguluhan sa barko.

Territorial Men 8: Kielton GrandeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon