The Greatest Opponent

14

"Maria, sa totoo lang. Mali 'yang ginagawa niyo. Hindi kita papagalitan, ah. Kasi alam ko na mabait si Frank, pero paano kapag nalaman ng ate mo na nasa ibang bansa?" Si Mama. Wala akong ginawa kung hindi yumuko nalang. I'm glad she's not mad. Pero pinagsabihan pa rin niya ako.

I looked at my sister who's standing somewhere. Nakapameywang siya at parang problemado. I gave them a big problem. Nakakahiya.

"Itigil mo na 'yan. 'Wag mo na paabutin kay ate," Ate Raz said. I bit my lower lip. Hindi ako makatango at hindi rin ako maka-iling. After that, umakyat na sila.

Should we really stop this? Hindi ko kaya. I love him, okay? Alam ko rin na mahal niya ako. Pero mga bata pa naman kami, diba? We are still in grade nine! Pero wala naman sa edad at baitang ang pagmamahal diba. Gusto ko man siya ipaglaban, pero gugulo ang lahat. The way our teachers will treat us. The way our own parents see us. Lahat. Lahat lahat. Our love is uncontrollable but our fate with our own lives, not. 

Maria: Itigil muna natin 'to.

Yumuko ako. My tears are the only thing I can deal with now. My own decision and feelings too. Gustuhin ko man na ipagpatuloy ang amin, paano naman ang nasa paligid namin? Siguro tama ang sabi nila. Sometimes love is already true, pure and passionate enough but the time isn't

Lumipas ang ilang araw, nag-iiwasan kami. Some of our teachers were staring at us that time. Siguro kalat na nga ang balita. Pinatawag muli ako sa guidance pagkatapos ng ilang week. And that time, wala na akong emosyon na malalabas pa. Ubos na ako. Inubos nila ako.

"I hope you have your decision now. Don't make us wait and disappoint," Ma'am Lexa told me. Siya naman ang kausap ko, the assistant principal of our school. Oo, ganito kalayo ang inabot ko. I know that they are protecting me because I am one of the students who's willing to be a representative of our school.

In short, they are using me. Pero kinumbinsi ko ang sarili ko na ginugusto ko rin naman ang pagsali sa kung saan. At sa mga laban ng school sa iba. Pero sobra naman na ata. Pati motibasyon at inspirasyon ko inilayo na nila sa akin. Do I have a choice? Of course I have. Pero inaalala ko rin ang mga tao sa paligid namin, ang mga maaaring humusga sa amin.

"Sure ka na ba d'yan? Pano si Frank? Kawawa naman bestfriend ko!" Pabirong sabi ni Cleo. I smiled at her but not that pure.

Tumango ako," Para rin sa amin 'to. I hope you understand."

Nausog ang defense namin. Kaya binigay nalang sa amin ang time ng subject para mag revise. Which is good, kasi para sure na rin ang papers.

"Mag-usap kaya kayo ni Frank, Maria. Parang hinihintay ka lang maging okay, oh," Sabi ni Elvira. Napatingin naman ako kay Frank na kasama sila Luce. Nakangiti siya roon pero nang makita ako ay biglang nawala ang ngiti sa labi niya. Pinalitan iyon ng sakit. He looked away. Napayuko ako, guilty.

"Siguro nga. Puwede bang tulungan niyo ako?" I asked a favor to my friends. Sumang ayon naman sila kaagad.

Buong araw, ganoon pa rin ang lamig na namamagitan sa aming dalawa. Oh 'wag ka maguilty, Maria. Desisyon mo 'yan diba. It's for your own good at sakaniya na rin. Wala namang mawawala, sa iba. Pero sayo marami. Nagkakatinginan kami ni Frank minsan. Minsan ako ang umiiwas, minsan naman siya.