The Greatest Opponent

17

"Tangina, Maria. Mahal kita. Hindi ko magagawa 'yon sa'yo!" He told me, begging me not to give up.

Inalis ko ang yakap niya sa akin at hinarap siya. I looked at him in his eyes. I wish those eyes, will tell me how much he loves me. Gusto kong bumalik ang mga mata niya na walang iba kung hindi ako. Iba ang nakikita ko ngayon.

"Hindi ko alam kung ano ang ginawa ko para masaktan ng ganito. Napaka bulag ko pa nang sinabi mong pupunta ka para sa akin. Babawi ka. Kakain tayo. Tangina, Frank," Diin ko na bato sakaniya ng mga salita. He looked at me more.

"I sacrificed, Maria! Hindi lang ikaw! My parents are very disappointed at me noong nalaman na may mahal ako sa ganitong edad. I defended you to them!" He told me, not shouting but making me understand every words he's telling.

Umiling ako at mas humikbi.

"Talaga? Eh sino 'yang Alia na 'yan? Kaibigan mo? Pero bakit nakakulong sa iisang kwarto," Iling na sabi ko sakaniya. I couldn't feel my tears anymore because of the rain. Hindi ko na alam kung ano ang pumapatam. Ang luha ko ba o ang ulan.

"Kaibigan ko siya, oo. But that was before. She's one of the friend that I trusted the most before," Tumango tango siya sa sinasabi niya. As If I would get entertained because of that.

"Hindi ko alam kung sino talaga siya. She even supported me to you at first. Pero nang malaman nila ang tungkol sa atin. My parents introduced her to me, saying she's going to be my fiance. Eh tangina, ang bata ko pa!" Hindi ko alam kung lumuluha ba siya. Pero bakas sa boses niya ang sakit.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. I even don't know anymore if I would believe all of his words.

"A-anong ibig mong sabihin?" Taka ko na tanong sakaniya.

He held my hands and tried to pull me closer to him. Dahil sa hina ko, hindi ko na nagawa na pigilan siya. I just want to know the truth.

"My parents don't want me to be with yo-" I cut him off. Hindi ko na kaya marinig ang lahat ng makakapag pasakit sa akin, even those words are true.

"Edi sana, hindi mo nalang tinuloy! Ang sakit, Frank, Tangina lang," I said, with only one emotion, anger.

Narinig ko ang pagmura niya at pagtawa.

"Hanep, Maria. Mahal kita, kaya bakit ko hindi itutuloy. Sorry kung ano man 'yong mga nagawa ko. Pero, shit. Ginawa ko lahat para lang paglaban ka. Hindi mo lang nakikita," Sagot niya. Hindi ko magawa na sabihan siya ng sinungaling dahil alam ko naman na mahal niya ako. But things did not go well.

"Ayaw ng mga magulang mo sa akin. Sana sinunod mo nalang sila. Para hindi na ako nasasaktan ng ganito, tangina. Palagi kong binabalewala lahat ng pagseselos ko. Kasi I trusted you," Iling ko habang sinasabi.

We are so wet but it did not stop us from talking. Mas maayos nang umulan, kasi habang bumubuhos ang ulan, para na ring bumubuhos ang nag aalab na damdamin. Puro sakit. Wala nang iba.

I heard him groaned, "Sorry, okay. Alam ko na ang gago ko nitong mga nakaraan. Pero ginawa ko lang lahat. Sinunod ko ang gusto ng parents ko ng patago para hindi ka na mag alala."

I sarcastically laughed. See? Mukha akong tanga rito.

"So akala mo kapag ginawa mo 'yon, hindi ako mag-aalala? Sana sinabi mo nalang sa akin lahat. Sana aware ako diba? I tried so hard to understand you every fucking day! Every fucking minute," Another batch of tears fell from my eyes.

He tried to hug me but I refused. Sorry. I do love you but I won't be stupid anymore.

"Hindi mo alam kung gaano kasakit sa akin nong kinausap ako sa guidance non. They even said your flaws, which I chose to accept! Inintindi ko rin sila dahil may point. Pero nong lumayo ako, hindi ko kinaya. Kasi mahal kita. I understand your feelings so I did not hesitate to love you once again," Nanghina ang boses ko sa huli.

"I tried to love you again. Mahal kita noon pero sinubukan ko uli 'yong mahalin ka kasi gusto ko, hindi dahil napipilitan lang ako," Humagulgol ako habang sinasabi 'yon. It was very hard for me to say all of these. Lalo na sa harap ng taong mahal mo.

I saw him nodded.

"Can you make me explain?" He begged me.

Gustuhin ko man, but I shooked my head. Alam ko na may mali rin ako. I judged him quickly just because of what I feel. Pero sa punto na magsabi siya ng side niya, at naintindihan ko iyon. I would definitely forgive him so fast and then act like nothing happened. At sa susunod na mga araw, masasaktan muli ako. Masasaktan muli kami.

"Ayoko. Please, tama na," I shooked my head once again. Napansin ko ang gulat ko ang gulat niya roon. I saw his lips parted, still shocked and still couldn't believe of what I just said.

I'm sorry. Mahal na mahal kita. Pero sana mapatawad mo rin ako. Mapatawad mo ako na mas pipiliin ko muna ang sarili ko bago ang tayo.

"Maria," He tried to stopped me from what I'm thinking.

"Siguro nga tama lang ang iba. That I should just stayed the way I was before. 'Yong tipong puro utak lang ang pinapagana. Matalino ako, eh. Pero hindi ko alam kung bakit natatanga ako kapag dating sa'yo!" Pilit ko sakaniya para matapos na ito. Uulitin ko, I'm sorry. Hindi ko intensyon na saktan ka pero kung iyon lang ang paraan para mapalayo sa'yo, gagawin ko.

"Ang selfish mo naman, shit. Hindi ko kaya, paano ako?" I heard his voice cracked because of hurt.

"Tawagin mo na akong selfish. Pero kung ito ang makakapag palaya sa atin, gagawin ko na. Maging masaya na tayo nang hindi magkasama," I begged him.

Umiling siya, "Hindi ko kaya!"

"Then learn! Hindi lang naman ikaw ang mahihirapan dito. Ako rin, Frank. We will still grow on our own. At malay mo, pagdating ng araw na 'yon. Maayos na ang lahat," I nodded, satisfied with what I said.

"I love you. And this is that last day you will heard that from me. Promise me, you will continue your own life. Pero wala nga lang ako," I smiled to him, trying to give him the purest smile I have. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi para makumbinsi siya.

I slowly stepped backwards from him. Nang mahanap ang tiempo, I immediately ran as fast as I can.

"Maria!" I heard Cleo called me. Sa sobrang pagod, kasabay ng paglingon ko ang pagtumba sa lapag. Wala na akong lakas. My strength is now gone. I left my strength already.

I felt Cleo supported me so that I can stand up.

"Sorry. Sorry," Ang tanging salita na kaya kong ilabas sa ngayon.

Sana pagdating ng panahon, kung saan tama na at maayos na ang lahat ay magaan na ang loob namin sa isa't isa. Na hindi na namin kailangan pa na masaktan muli.

I closed my eyes as I closed my heart. Finally, letting go of all the hurts that I have received. It's time for me to love myself, to reach the freedom I really need. And to rest my heart and heal its wounds.

Sorry, Love.

|Next|