The Greatest Opponent

35

I looked at myself in the mirror. I was wearing a maroon sleeveless turtle neck top and a black fitted pants.

"Ingat kayo, ah," My mother said. Si Frank na ang sumagot sa sinabi ni mama dahil busy pa ako kabahan dito!

Naglagay lang ako ng simpleng make up. Should I put more? O ayos na 'to? It's so hard to think what fits me! Lalo na kapag haharapin ang mga magulang ni Frank.

Naramdaman ko ang pagdapo ng kamay sa aking bewang. I looked at Frank in the mirror.

"'Wag ka kabahan," He chuckled. Tinampal ko ang kamay niya at umarte na parang paiyak na.

"Nakakakaba kaya! They hated me. Or probably until now!" Mangiyak ngiyak ko na sabi.

Lumabas kami ng kwarto ko at iniwan ko muna siya kay mama. I went to see my friends before leaving.

"Guys, I need motivation please!" I struggled. Kumunot ang mga noo nila at natatawa sa akin.

"Jowa ka pa kasi! Buti pa ako," Rica said.

"Kapag ikaw humarot, Rica. Nako, Maria! 'Wag ka lang clumpsy baka pati wedding ckumpsy din!" Si Briella naman.

Kapag walang masyadong ginagawa at pasok, nagsasama sama kami sa isang condo. Sakto nandito sila kaya humihingi ako ng advice. Pero bakit parang baliktad ata?

"'Wag ka muna malandi sa harap ng mga magulang ha? Parang awa mo na, kaharutan set aside," Si Jane naman.

"Wow! Thanks, huh! Sige na, bye. Take care sa akin," I sarcastically said. I heard them laughed.

Kita ko kaagad si Frank paglabas ko ng kwarto. I saw him stand properly while looking at me. Umiling ako at iniwas ang tingin.

"Mama, una na kami," Paalam namin. She nodded and said something to Frank which I definitely don't know.

He put his hand on my waist as we enter the elevator.

"Everything will be fine," Sabi ni Frank.

Sabi niya 'yan, ah! Umiling ako at lumabas na kami ng elevator. He opened the door of the front seat. Pumasok ako at pinagmasdan siya na pumasok sa driver's seat. We took a long three hours before getting there. Medyo traffic din.

"Tara na," He held me hand to make me calm. My heart beats so fast now, hay!

Naglakad kami sa isang magandang bahay. His parents have a mansion. Hindi ito ang dating bahay nila noong high school siya. I think ito ang ang talagang sakanila pero ang tinutuluyan nila dati ay parang dorm lang.

Pumasok kami sa gate. Pinagbuksan kami ng mga kasambahay nila. Nangangatog na ang tuhod ko, palapit na kami ng palapit. I glanced to the helpers and greeted them. May nakita akong lalaki na papalapit sa amin. Familiar! He went near us and now I know who he is.

"Kuya," Frank greeted. They did a gesture.

Lumingon sa akin si Kuya Fredd at ngumiti. I nodded and bowed a little.

Nauna na siyang pumasok kaya sumunod na kami. We entered the door of their house which made me more nervous. Inayos ni Frank ang kamay niya sa bewang ko kaya napalingon ako sakaniya. Bakit ba ang kalmado niya lang? Hindi ba siya takot na baka hindi ako matanggap ng mga magulang niya?