The Greatest Opponent

23

Bumungad sa amin ang ibang kaibigan. Ang iba naming kaibigan ay nasa malayong lugar pero papunta na raw. I bit my lower lip. Bumigat ang nararamdaman sa nakita.

"Elvira naman, eh," I cried while hugging her.

Sila Arwen ay nasa tabi namin. Rica also hugged her. Elvira weakly tried to wipe out my tears. Hinuli ko ang kamay niya at nilagay sa pisngi ko.

"Shh. It's fine. You should rest. 'Wag mo na uulitin," Nanginginig ang boses ko dahil doon.

We waited for her to sleep. Nang makatulog ay tumayo na kami. Nanginginig ang mga labi ko habang naaalala ang nangyari sakaniya noon. It happened again earlier. Kapag nakita talaga namin ang mga tao na nanakita sakaniya, I'll kill them all.

"She tried to cut herself. Buti nalang dumating kaagad ako," Sabi ni Arwen.

I nodded, "Sana bumilis na ang panahon. I want to be a Lawyer now. Pagbabayarin ko lahat ng gumawa sakaniya ng ganiyan."

Arwen held my hands and nodded. Sumandal siya sa balikat ko at naramdaman ang hikbi.

Elvira has a lot of problems. When it comes to family, her ex boyfriend, her other family related friends. Lahat. That's why we chose to be with her and to be together. Bukod sa gusto namin na magkakasama. All we need is for her to be safe. Hindi lang ito ang unang beses na nangyari sakaniya.

"Grabe. Naniniwala ako na nasa tabi niya lang lagi ang mama niya. Siguro umiiyak na si tita dahil sa binubuhat ng anak niya," I said.

The first time she did this was a long time ago. She tried to cut her wrists. Buti nalang naagapan namin. Minsan rin, sobrang unconscious niya na umaabot nang hindi niya na alam ang nilalakaran niya. One time, she almost fell from somewhere high.

"Huy, teh. Jowa mo nasa labas. Papasukin mo naman," Napalingon ako kay Briella. Napatingin din naman ako sa labas at nakita na nandoon siya at naghihintay.

I walked outside. Nakita niya kaagad ako na lumabas kaya napatayo siya ng maayos.

"You waited here? Ang tagal ko na nawala," I told him.

Kumunot ang noo niya sa sinabi ko, "Kaya naman kitang intayin, kahit gaano ka pa katagal mawala."

Hindi ko naintindihan ang sinabi niya kaya lumapit ako lalo.

"Ha? May sinasabi ka ba? Tara pasok ka," Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya at hinila ko na siya papasok. My friends looked at us pero umiwas din ng tingin.

Pinaupo ko siya sa may kusina at hinandaan siya ng kape. Hindi ko alam kung anong oras na ngayon pero ang alam ko gabi na.

Kinaumagahan, pumasok kami. Nagdaan ang mga araw na swabe lang ang lahat. Hindi ko lang alam kung friends kami ni Frank. He hasn't talk about that yet. We did what we need to do. We attended all the classes and also prepare for the upcoming cheer dance. Balita ko ay marami ang manonood sa amin. So we practiced a lot before the exact performance.

"One, two, three, Go!" I shouted and strated to dance. Ang bawat galaw namin ay swabe. Our facial expression should be fierce. Ang mga steps namin ay nagpapakita ng unity.

Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako. I looked at the back, at ginagawa na nila ang mga stunts. My fear has faded when they made the stunts well.