"Bakit sambakol na naman yang mukha mo buntis?" Ciarra ask me when she visited me.
"Naiinis kasi ako." Sagot ko sa kanya.
"Kanino sakin?"
"Hindi! Kay Evan. Naiinis ako sa kanya." Inis na inis na sabi ko dito. Tumawa lang siya.
"Bakit hindi ka ba niya pinagbigyan kagabi?" She ask teasingly. Mas malala pa doon!
"Ang green mo! Hindi yun. Nakakainis lang kasi lagi nalang siyang ginagabi kung umuwi. Malaman laman ko lang talaga na may babae siya makakalbo ko ang baklang iyon!"
Tumawa si Ciarra sa sinabi ko.
"Alam mo ang nega mo! Hindi mambababae si Evan no malabo. Lalaki pwede pa- Ouch! Ang brutal mo talaga friend."
"Kung hindi siya nambabae o wala siyang ginagawang kalokohan bakit lagi na siyang ginagabi sa pag uwi? Alam naman na niyang malapit na ang kabuwanan ko tapos ganun pa ang ginagawa niya. Ba-baka hindi na niya ako mahal. Baka nagsasawa na siya sa akin dahil ang laki laki ko na, mukha na akong butete!" Naiiyak na sabi ko dito. "S-saka, minsan nalang niya ako kung kausapin. Puro trabaho nalang niya ang inaasikaso niya. Hindi na niya talaga ako mahal beshie!" Ngawa ko. Tuluyan na akong umiyak na ikinataranta niya ng husto.
"Hoy bruha ka! Bakit ka ba umiiyak. Sinasabi ko sayo, mahal ka ng baklang iyon. May inaasikaso lang siguro."
"Hindi e, bakit ganun na siya sa akin? B-baka nga binalikan na niya si Renee! Paano na ako Ciarra? Paano na ang baby namin?"
"Shit talaga na bakla yun. Masasabunutan ko siya." Inis na pakli ni Ciarra.
"Hindi na niya ako mahal beshie! W-wala ding silbi yung singsing na ibinigay niya sa akin. B-baka hindi na niya ako papakasalan." Pagpapatuloy ko sa pag iyak.
"Siera naman ang nega nega mo. Mahal ka ni Evan. Wag ngang kung ano anong iniisip mo. Pakakasalan ka nun."
"Hindi na niya ako mahal. Kung papakasalan niya ako bakit hindi pa rin siya nag oopen tungkol sa bagay na iyon? Bakit hindi pa rin siya nagtatanong sa akin tungkol doon?" Reklamo ko. "Gusto ko sana bago ko ilabas ang magiging anak namin ay kasal na kami para maging maayos na ang lahat pero yun nga pakiramdam ko nanlalamig na sa akin si Evan. Nagsasawa na siya sa akin."
Sa katunayan isang linggo na siyang ganun. Late na kung umuwi, tas hindi pa ako gising sa umaga nakaalis na siya. Ni hindi na nga kami nagkakausap ng matagal. Wala naman akong alam na kasalanan para maging ganun siya sa akin. Nasasaktan na ako sa ginagawa niya pero hindi ko naman masabi.
Naging tahimik lang si Ciarra dahil sa sinabi ko. Bumuntong hininga siya at tinignan niya ako ng matagal na parang may sasabihin pa kaso nag aalangan.
Pinunasan ko ang luha ko at saka huminga nang malalim.
"Hindi naman ako lolokohin at iiwan ni Evan diba?" Tanong ko sa kanya pero hindi niya iyon sinagot.
Dahil doon ay mas lalong bumigat ang aking dibdib.
Gabi na naman, pero wala pa siya. Nakatitig lang ako sa plato ko na merong pagkain pero hindi ko pa nagagalaw. Dapat kasama ko si Evan tuwing kakain sa gabi pero wala pa siya eh. May kung anong bumara sa lalamunan ko nang dahil doon. Nangingilid na naman ang luha ko.
Itinulak ko na iyon.
"Manang, pakiligpit nalang po ito. Nawalan na po ako ng gana." Malungkot na sabi ko kay Manang Glory. Tumayo na ako at matamlay na naglakad patungo sa kwarto namin.
Humiga na ako doon at pinilit ko ang sarili ko na makatulog pero patuloy lang sa pagdaloy ang mga luha ko.
Ano ba talagang nangyayari bakit hindi na kagaya ng dati ang lahat.
Naalimpungatan na lang ako noong maramdaman ko na may humalik sa noo ko. I know dumating na si Evan. Hindi ko iminulat ang mata ko bagkus ay tumagilid ako ng higa upang talikuran siya. At muli ay napaluha na naman ako ng lihim.
Nakita ko ang orasan sa bedside table namin, alas onse na ng gabi.
