Ölen ailesinin ardından kendisine bakan teyzesine ve eniştesine olan minnet borcundan dolayı zorla evlendirilmeye razı olan ve İstanbul'daki hayatından kopup zorla Mardin'e getirilen bir kadın;İbrin Arca.
İntikam için yanıp tutuşan bir adam;Rodos.
B...
Hayat hiç tahmin etmediğimiz şeyler yapabiliyordu. Yaklaşık bir buçuk ay önce düşündüğüm tek şey sınavım iken,şuan ise bambaşka bir yerdeydim. Dün,son kez yatmıştım odamda. Arın ile son kez sarılıp uyumuştuk. Tüm gece hüngür hüngür ağlamıştık beraber. Anıları yad etmiş,gelecekten konuşmuştuk.
Bu bir ay önce hiç görmemiştim Rodos'u. Her şeyi kafamda kurmuş gibi hissetmiştim. Tam her şey gerçekliğini yitirirken 'nasılsın?' mesajı geliyordu. Kendini hatırlatıyordu. Neredeydi bilmiyordum,neden yoktu bilmiyordum. Neden bu kadar hızlı oluyordu her şey onu da bilmiyorum. Nişandan sonra teyzem,Leyla ve anneannem ile düğün alışverişine çıkınca anlamıştım ciddiyeti. Yanacaktım. Ve bunu kabullenmiştim. Dün odamdan çıkarken,o odanın her zaman beni beklediğini biliyordum. Ama öyle boş olması acıtmıştı içimi. Bomboş dolabım,üstü bir zamanlar peluşlarım ile dolu olup dün boş olan yatağım,kitaplığım. Kötüydü.
Şimdi ise Mardin'deydim. En sevdiklerimi yanıma almış,düğünüme gelmiştim. Kocaman odada biz bizeydik. Davula karışık insan sesleri geliyordu dışarıdan. "Mardin'in gireceği en güzel gelin." dedim eniştem dolu gözler ile bana bakarken. Gülümsedim. Arın son bir aydır olduğu gibi yanımdaydı yine. Asla bırakıp gidemiyordu beni. "Şimdi altınları ben toplayacağım ya. Altınları alıp kaçsam topuğuma sıkarlar mı Revan teyze?" dedi Leyla merakla. Gülüştük. "Benimle de kırışırsan sana izin veririm." dedim alayla. "Ayol senin kocan zengin zaten." dedi Leyla gülerek. Göz kırptım sadece. Haklıydı. Koskoca aşiret ağasıydı beyim. "Gençler biz aşağı inelim. Bir boy gösterelim mükemmel çift olarak. Alem güzel görsün." dedi teyzem gülerek. Sonra gelip öptü yanaklarımdan. Eniştem de öpünce kol kola girip odadan çıktılar. "Sizde gidin lan. Millet düzgün insan görsün." dedi Arın diğerlerini odadan kovarken. Çocuklar da çıktı gülerek. Arın ile kaldık yine. Bir aydır olduğu gibi,beraberdik.
"Arca'm,ne olursa olsun biz hep yanındayız. Bak asla korkma olur mu? Biz varız arkanda. Annem var,ben varım,babam var. Çocuklar var." dedi ve gözlerimin içine baktı. Kafa salladım. Konuşsam ağlardım. "Her zaman İstanbul'da evin var. Bir şey olursa arkana bakmadan gel. Ne olur diye düşünmeden. Tamam mı?" diyerek devam etti. Kafa salladım yine. "Seni seviyorum güzelim. Her şeyden çok seviyorum. Kuzenden ziyade sen benim kardeşimsin Arca." dedi ve sarıldı sımsıkı. Ona sardım bende kollarımı. Dolu dolu olmuştu gözlerim. Ayrıldık. "Hadi gidek de alem gerçek güzeli görsün." Dedi gülerek. Ayağa kalktım hızla. "Dur aynaya bakım son kez." dedim ve aynaya baktım. Dağınık topuz olan saçlarım,saçımdaki beyaz çiçekler. Gelinliğimin üzerindeki çiçekler. Hepsi harikaydı. Çok güzel olmuştum. Gelinliğimi çok zor bulmuştum. Nasıl bir şey istediğimi bilmiyordum ama onu görünce vurulmuştum. Gelinliğimin üzerindeki toz pembe çiçekler ile gelin buketimdeki çiçekler aynıydı. Manolya çiçeklerinden oluşuyordu demetim. Gerçekti. Gece sonunda hangi şanslı insanın eline düşecekti merak ediyordum.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
