İbrin | ilkler

Final

Bölüm Yirmi Beş

Şarkı : Sezen Aksu - Bu Kalp Seni Unutur Mu?

Final

Vedalar Acıtır

Hayat acımasızdır. Mutlu olduğun bir anda hayatının en kötü anını yaşayabilirsin. Hayatın en acımasız tarafı ise ölümdür. Canından can gider ama canın çıkmaz içinden. "Durumu iyi diye yalan söylemeyeceğim size." dedim sonunda konuşarak. Sesim kısık çıkmıştı. "Kalp hastasıymış. Ne zamandan beri?" diyerek merak ettiğim soruyu sordum. "Çocukluktan. Önceden pek sorun olmuyordu ama senden sonra..." devam etmeden sustu Yiğit. Derin bir nefes aldım yenide. Aldığım nefesler yetmiyordu. "Kurşun kalbine gelmiş. Sorunsuz bir şekilde çıkardım ama hastalığı yüzünden uyanması çok zor." dedim kısık sesle. Hepsi çöktü yere. Gidip sıkıca sarıldım Yiğit'e. Ardından diğerlerine. "Ben elimden geleni yapacağım. Siz sadece güçlü olun." dedim göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken. "Neden gittin Arca?" dedi Nazenin teyze ağlayarak. "Şimdi zamanı değil teyze. Ben gidip bir ona bakayım." diyerek çöktüğüm yerden kalktım ve yoğun bakıma gittim.

Makinelere bağlanmış hali canımı acıttı. Onun için ağlamam diyordum. Şimdi neden böyleydim. Ruhum çekilmişti. Onu böyle görmek istemiyordum. Mutlu olmasını istiyordum.

"Ben gittim diye mi gideceksin sende?" dedim kısık ses ile. "Gitme Rodos. Kal. Bak ben geldim. Yanındaydım." dedim ağlayarak. "Kızgındım sana. Ama yemin ederim geçti. Şimdi sadece aşığım. Ve çok özledim. Lütfen aç gözlerini. O bal rengi gözlerin içimi ısıtsın yeniden. Hadi uyan. Öp,sarıl. Sesini duyayım." diyerek devam ettim. "Çok özledim." diyerek çocuk gibi ağlamaya devam etti. Yeni bir kalp olmadığı sürece yapılabilecek bir şey yoktu. Yeni hasta gelince son kez ona bakıp çıktım odadan. Canım yanıyordu. Söküp atmak istiyordum kalbimi.

Yazardan

Saatler günlere,günler haftalara karıştı. Yağmur yağdı,güneş açtı,bahar geldi ama Rodos gelmedi hâlâ. İbrin,her gün yanına gidiyor konuşuyordu. Tek bir etki etmiyordu. Yine öyle bir gündü. Mis gibi hava vardı dışarıda. Yoğun bakımdan çıktı Arca. Kalp aranıyordu ama çok zordu bulunması.

Hastaneden dışarı atmak için hızlı hızlı merdivenlerden aşağı indi. Her şey o anda oldu. Ayağı kaydı,yere düştü. Merdivenlerden yuvarlandı.

Doktorlar hemen ameliyata aldı onu. Bu sırada Rodos hissetmiş gibi saniyede olsa açtı gözünü. Acıyla yüzünü buruşturdu ve geri kapandı gözleri. Zor ve başarısız bir ameliyat olmuştu. Arca masada kalmıştı. Ve onun canı,Rodos'a can olmuştu. Aşkları birbirine karışmış,Rodos taşıyordu. Mutsuz başlayan,mutlu devam eden o hikaye sonsuz olmuştu.

"Sana sahip çıkamadım." dedi Rodos oturduğu mezara bakarken. "Ama aşkına çıkıyorum bak. Senin gitmene izin verdim. Ama aşkını bitirmeyeceğim." diyerek göz yaşları içinde devam etti. Yıllar sonra aşık olduğu kadının ölü bedenini görmesi,hiç iyi olmamıştı onun için. Ruhu çekilmiş,ölü gibi yaşıyordu. "Aşkın aşkıma karıştı. Kocaman bir sevgi var içimde. Sen varsın." dedi mırıldanarak. "Yıllar geçse de üstünden bu kalp seni unutmayacak." dedi ve gözlerini kapattı. "Yıllar geçse de üstünden. Bu kalp seni unutur mu?" diye söylemeye başladı şarkıyı. İbrin bir yerden onu izliyordu,biliyordu.

"Yıllar geçse de üstünden
Bu kalp seni unutur mu?
Kader gibi istemeden
Bu kalp seni unutur mu?
Bir hasretlik yüzün vardı
İçinde bir hüzün vardı
Söyleyecek sözüm vardı
Bu kalp seni unutur mu?
Bu kalp seni unutur mu?
Bu kalbim seni unutur mu?"

Diyerek şarkıyı söyleme devam etti. "Unutmaz sevgilim. Bu kalp kendini unutur,seni yine unutmaz." diyerek derin bir nefes aldı. "En çok kendime kızıyorum İbrin. Kızgın gittin bana. Affettiremedim kendimi. Ama sen affettin değil mi? Affedersin sen. Ama affetme. Hak etmiyorum bu sefer." diyerek devam etti. Gözleri karardı o anda.

İbrin,bembeyaz elbisesi ile belirdi Rodos'un karşısında. Sımsıkı sarıldı iki aşık birbirine. Çiçek açmıştı her yer. Mis gibi kokuyordu. Masmavi gökyüzünün altında aşk vardı.

"İki gözüm seneler geçiyor, gönül ektiğini biçiyor
Bi selam lütfet, bu ne çok hasret, gel barışalım artık
Can özüm bahar geldi, dalları kiraz bastı
Yedi kat eller, yakınım oldu, gel kavuşalım artık
İki gözüm seneler geçiyor, gönül ektiğini biçiyor
Bi selam lütfet, bu ne çok hasret, gel barışalım artık
Can özüm bahar geldi, dalları kiraz bastı
Yedi kat eller, yakınım oldu, gel kavuşalım artık."

Diyerek Rodos şarkı mırıldandı. "Olmaz." dedi İbrin. Rodos şaşkınlıkla dinlediği aşık olduğu sesi. "Olmaz sevgilim. Senin önünde bir ömür var. Kavuşmamız için çok erken." diyerek devam etti. "Çok özledim seni." diyerek çocuk gibi ağlamaya başladı Rodos. "Özlemek iyidir. Ama zamanından erken gelme. Hayatını yaşa. Sev. Mutlu ol. Hatta aşık ol. Beni unut gerekirse. Ama aşkımı unutma. Kendine dikkat et sevgilim. Seni seviyorum." dedi İbrin giderken. Rodos tutamadı. Bir kez daha gitti ellerinden.

"Nasıl unutayım seni? Ben sen olmuşken,seni unutmamı isteme benden." diye mırıldandı.

Her şey için çok geçti.

Kadın gitmişti.

Adam bitmişti.

Sonra kadın geldi,adam derin yara aldı.

Kadim gitti.

Adam ömür boyu yaşamaya mahkum kaldı.

SON