Neighbour [✔]

6 (Histeria)

Sowon berjalan dengan penuh kesal dengan Taeyong. Manusia pencinta haiwan itu tak boleh terima kenyataan yang anjing kecil comel Toru dibunuh semalam.
Malah Taeyong seperti tak kisah, itu buatkan dia lebih kesal.

Sedang dia sibuk mengusap air matanya dan mengumpat Taeyong, tiba tiba ada seekor anjing besar di hadapannya. Anjing besar bewarna hitam. Matanya merah. Giginya tajam.

Betul betul 1 meter di depannya, menatapnya dan menyalak padanya.
Kakinya undur selangkah dengan takut.

Sowon : LEE TAEYONG!!!!

Marah dengan namja itu pun, dia panggil juga Taeyong untuk tolongnya. Taeyong juga yang suruh Sowon panggilnya kalau diganggu.

Taeyong menarik lengan Sowon, membuat yeoja itu bersembunyi di belakangnya.
Namja itu tak berbuat apa apa, itu membuatkan Sowon frust dan nervous. Dia nak lari sekarang juga tapi lengannya di cengkam Taeyong. Tak lama kemudian, anjing tersebut diam seperti sudah jinak.

Kemudian anjing itu pergi tanpa Taeyong berbuat apa apa. Malah Taeyong juga tidak mengeluarkan kata apa apa.
Dia melepaskan genggaman tangannya pada Sowon.

Sowon : Huft..

Sowon : Ottokae?
Taeyong : Kau nak kemana?
Sowon : Cafe.
Taeyong : Hm

Taeyong berlalu pergi

Sowon : Kau taknak temankan aku ke???

___

Sowon : Yah, aku rasa, kau dilahirkan semula untuk jadi penjaga aku. Majja? Haha

Taeyong hanya melirik Sowon malas sambil mengulum lollipop bulat pemberian yeoja itu, sebagai upah selamatkan dia. :)

Sowon : Geundae, kau ada apply mana mana university?
Taeyong : Eobseo.
Sowon : Hm..

Sowon : Aku nak tanya, kenapa benda tu nak aku tapi dia tak bunuh aku macam orang dia bunuh orang lain?
Taeyong : Dia bunuh orang untuk makanan dia. Dia nak kau bukan untuk makanan dia. Jadi kau takkan mati. Tak payah nak takut.
Sowon : Ha-habis tu?
Taeyong : cuma kau kena takut yang bila bila masa ja, kau boleh dibawa ke tempat lain.
Sowon : jangan tipu!
Taeyong : Anida.
Sowon : Tempat jin ke?
Taeyong : ani.. huft, suatu hari nanti kau akan tahu. Aku tak boleh nak bagitahu kau sekarang.
Sowon : Tapi aku nak tahu!
Taeyong : Buat apa kau nak tahu? Kau bukannya boleh buat apa pun.
Sowon : Yah! Aku boleh buat sesuatu kalau aku tahu puncanya.
Taeyong : Ehm. Itu rahsia.

Taeyong : kau tak boleh tahu.

Taeyong : Selagi aku hidup, makhluk tu takkan bawa kau ke mana mana. Jadi tak payah lemah semangat dan banyak pikir.

Sowon hanya diam menatap jalan. Dia sedang di perjalanan balik bersama Taeyong.

Sowon : Geundae, kau dengan Joshua macam mana boleh gaduh?
Taeyong : Rahsia.
Sowon : tch, jjinja..

Sowon : Yah! Mesti aku je manusia yang boleh buat kau bercakap kan? Majja? Hebatkan aku.
Taeyong : Bising.

Skip.

Sowon : Yong

Sowon : Ige mwoya?
Taeyong : Tah.

Sowon berdecih kesal. Rumah sendiri pun taktahu. Atau Taeyong tahu cuma malas nak bercakap.
Sowon sekarang berada di dalam rumah Taeyong. Di ruang tamu. Itu kerana ommanya menjemput Sowon masuk.