Neighbour [✔]

27 (kerja)

Dua tahun telah berlalu..

Taeyong dan Sowon telah mendapat pekerjaan tetap mengikut bidang mereka di kampus dahulu.

Malah..

Sowon sekeluarga juga dah berpindah. Hilang hubungan dengan Taeyong. Namja itu juga dah tak macam dulu, dulu dia selalu tunggu Sowon tapi sekarang dia semakan sibuk dengan kerja kerjanya. Seperti Sowon dah tak menjadi tujuan utamanya berjuang sepertu dahulu. Begitu juga Sowon yang sepertinya dah lupakan Taeyong.

Sowon : baiklah, sampai sini saja ye kelas kita

"Okay ssaem~" kelas mulai kosong apabila pelajar berhambur keluar ke kantin. Tok tok, pintu diketuk. Sowon yang sedang mengelap papan putih menoleh ke arah pintu kayu itu lalu mengukir senyumannya.

Sowon : Mwohae?

Namja yang juga berpangkat cikgu sekali gus lebih tinggi pangkatnya di tingkatan yang sama dengan Sowon itu masuk ke dalam kelas Sowon dengan kekehan kecilnya.

"Makan jom Wonnie"

Sowon : Tch, dah cakap awak jangan panggil saya macam tu Woonie~

Lelaki bernama Dowoon seakan serupa dengan namanya itu ketawa geli lalu merampas pemadam papan putih itu.

Dowoon : kau pun sama je, dah jom ke kantin
Sowon : Kejap.
Dowoon : nanti pun boleh cuci tu. Jom lah, kau ni asyik skip makan. Tu yang kurus.

Dowoon memasukkan pemadam itu ke dalam bakulnya dan merangkul bahu Sowon keluar.

Sowon : awak buat macam ni nanti pelajar tengok tahu
Dowoon : Biarlah, lagipun memang banyak pelajar lelaki yang saya dengar suka kacau awak. Majjana?
Sowon : Remaja kan? Biasalah tu.

Sowon : Dah, hajima. Tahulah pengetua sekolah pun

Dowoon ketawa kecil lalu melepaskan rangkulan bahu Sowon itu. Mereka berjalan bersama ke kantin ruang makan guru.
Ya, Dowoon merupakan pengetua di sekolah ini. Umurnya sama sahaja dengan Sowon. Tetapi dah mendapat jawatan itu. Bukan apa, datuk Dowoon merupakan chairman sekolah ini, presidentnya pula ayah Dowoon tetapi kerana sakit yang membuatnya tidak mampu berjalan dengan sendiri, dia menyuruh Dowoon yang turut bekerja sebagai pengasas produk menjadi pengetua sekolah itu.

Mereka sepasang kekasih?
Entah. Author tak tahu la 🙂

Sowon : ye omma, nanti Sowon belikan.

Sowon menamatkan panggilannya dengan sang omma lalu memasukkan sesudu nasi goreng kimchi ke dalam mulutnya.

Dowoon : Wae? Omma nak beli apa?
Sowon : Hm? Pasu bunga. Meonji lah ni pecahkan pasu omma.. eish.
Dowoon : oh, tak apa, lepas balik nanti kita beli
Sowon : Eo? Ani gwencanha.. saya boleh pergi sorang..
Dowoon : mwoyah~ nanti kan kau balik dengan aku jugak? Sekali lah ke kedai pasu.
Sowon : Ye tapi, awak balik je dulu. Arasseo?

Dowoon menggeleng pelan. Bukan tak faham, tapi tak bersetuju. Tangan yeoja itu digenggamnya.

Dowoon : Kenapa nak susahkan diri sendiri?
Sowon : Kenapa awak nak susahkan diri awak pula Dowoon..?

Dowoon mengeluh

Dowoon : kau jangan pikir soal tu Sowon-ah. Selagi aku hidup, aku ada untuk kau. Faham?
Sowon : Ehm..

Sowon : saya jadi tak selesa bila awak.. selalu tolong saya walau benda kecik pun.
Dowoon : Apa cakap macam tu?

Dowoon mencuit hidung Sowon lalu memberikannya senyuman manis membuat kedua sudut bibir Sowon ikut naik.

_____

Taeyong sedang sibuk di depan komputer, menganalisa soal penyakit dan rawatan untuk pesakitnya ini. Dia bukan tahap doktor bedah lagi. Hanya doktor biasa yang menjaga wad 5.. Jadi semua pesakit yang berdaftar di wad 5 ialah tanggungjawabnya. Jika darurat, akan dihantar ke doktor lain.