Η Εγγύηση

Κεφάλαιο 15

Ο καιρός περνούσε και εκεί, που ο Ανδρέας είχε παρουσιάσει σημάδια βελτίωσης, ξαφνικά χειροτέρεψε.
- Ανέβασε πυρετό! Ηλέκτρα γρήγορα τις κομπρέσες!
Η μητέρα του ακουγόταν ανήσυχη.

Ο Ανδρέας τις πρώτες μέρες ένιωθε καλύτερα.
Ο πόνος του είχε μειωθεί και του ήταν πιο εύκολο να κουνήσει τα πόδια του.

Οι επισκέψεις της Ηλέκτρας ήταν σχεδόν καθημερινές και βραδινές, μετα δηλαδή από τη λήξη της δουλειάς της. Ο Ανδρέας ανυπομονούσε για εκείνα τα λίγα λεπτά μετά τις 10 όπου η Ηλέκτρα τον τιμούσε με την επίσκεψή της.
Ήταν το μόνο ενδιαφέρον γεγονός της μέρας και κάποια βράδυα, που δεν εμφανιζόταν έπεφτε σε κατάθλιψη, που έληγε το επόμενο βράδυ που θα την έβλεπε.

Μετά από μία βδομάδα απλά η κατάστασή του κατρακύλησε.
Μία του πληγή είχε μολυνθεί, ο πόνος είχε γίνει οξύς και με δυσκολία συγκροτούσε τις αισθήσεις του.
Η Ηλέκτρα δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί συνέβει αυτό.

Έτρεξε και έφερε κομπρέσες.
Άρχισαν αμέσως να τον περιποιούνται.
Την περισσότερη ώρα είχε κλειστά τα μάτια του, αλλά, οπότε τα άνοιγε, έψαχνε την Ηλέκτρα. Όταν του ακουμπούσε το πρόσωπο με τα χείλη της για να διαπιστώσει την θερμοκρασία του, το απολάμβανε.
Δεν είχε την ίδια άποψη και όταν του άλλαζαν τις γάζες. Η μητέρα του, αν και ήταν προσεκτική, ήταν αναπόφευκτος ο πόνος.
Η Ηλέκτρα δεν μπορούσε να κοιτάζει το θέαμα. Καθόταν στο κρεβάτι και κοιτούσε το πρόσωπο του Ανδρέα. Πώς αυτό έπαιρνε διάφορους μορφασμούς, άλλοτε έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια του. Δεν την κοιτούσε πολύ, αλλά της είχε πιάσει το χέρι και αυτή το έσφιγγε για να του δώσει κουράγιο.
Η Ηλέκτρα δεν μπορούσε να τον φανταστεί να πονάει. Φαινόταν πολύ σοβαρός και σκληρός, για μα δείχνει ευάλωτος.
Έβλεπε την νοσοκόμα και τις οικιακούς βοηθούς να πετάνε γάζες και χαρτομάντιλα γεμάτα αίμα και τότε κατάλαβε πόσο πονούσε.

Της ανέθεσαν να μείνει όλο το βράδυ στο δωμάτιο του Ανδρέα για να του ελέγχει την θερμοκρασία και γενικότερα αν πάθει ή χρειαστεί κάτι να έχει άμεση ανταπόκριση.
Έκανε εντύπωση στην Ηλέκτρα, που ζήτησαν απ' αυτή να καθίσει στο δωμάτιό του, δεδομένης και της αντιπάθειας της κ. Αλεξανδρας προς το πρόσωπό της, αλλά χάρηκε γι' αυτή την απόφαση, γιατί ήθελε να μείνει δίπλα του.

Είχε πάει πλέον μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα και ειχαν μείνει μόνοι στο δωμάτιό του, τουλάχιστον μισή ώρα.
Ο Ανδρέας της έριξε μια φευγαλέα ματιά και ξανάκλεισε τα μάτια του.
Η Ηλέκτρα που ήταν ξαπλωμένη στο υπόλοιπο κρεβάτι και τον κοιτούσε, αποφάσισε να τον πλησιάσει.