Η Εγγύηση

Κεφάλαιο 32

Στο δείπνο προκαλούσε αρκετά τον Ανδρέα. Τον κοιτούσε όπως και εκείνος αυτή όλη την ώρα.
Κάποιες μπουκιές τις έτρωγε αργά και αισθησιακά.
Την πρώτη φορά που το έκανε ο Ανδρέας παραλίγο να πνιγεί.

Η Ηλέκτρα αποχαιρέτησε την Στέλλα με τα παιδιά, όταν πλεον έφυγαν και ανέβηκε τη σκάλα για να πάει στο δωμάτιό της να κοιμηθεί.
Από πίσω της την ακολούθησε ο Ανδρέας.
Πριν μπει στο δωμάτιό της, τον κοίταξε πάνω από τον ώμο της. Έκλεισε τη πόρτα πίσω της και πριν προλάβει να απομακρυνθεί πολύ από κει, ο Ανδρέας μπήκε μέσα με άγριες διαθέσεις.

Την άρπαξε και την κόλλησε πάνω στη πόρτα. Κοιτάχθηκαν για λίγο στα μάτια και την φίλησε αγρια, παθιασμενα.
Ω! Του είχε λείψει σίγουρα!
Η Ηλέκτρα ένιωθε να λιώνει αλλά ανταπδιδε δυνατά.

Την χούφτωνε παντού, ενώ την φιλούσε. Τα χέρια του δεν σταμάτησαν να κινούνται.
Η Ηλέκτρα τον έσπρωξε με δύναμη και συγκρούστηκε με το τοίχο. Άρχισαν να φιλιούνται πάλι.
Ο Ανδρέας την έπιασε γερά από τα μπράτσα και τη έφερε από τη μεριά του τοίχου, ώστε να βλέπει αυτή το τοίχο και αυτός τη πλάτη της. Την φιλούσε, τη δάγκωνε και της έκανε πιπιλιές στο λαιμό.
Σε μια στιγμή της έσκισε το κολάν μαζί με το εσώρουχό της.
Η Ηλέκτρα έβγαλε επιφώνημα έκπληξης.
Της έδωσε δυο χαστούκια στα οπίσθια και αυτή αν και την πόνεσε αναφώνησε από ηδονή.

Ο Ανδρέας έβγαλε έξω το όργανό του και το έχωσε αρχικά αργά μέσα της, για να τον νιώσει όλο.
Αυτή όμως, τέντωσε τη λεκάνη της προς τα πίσω και έτσι με μια κίνηση τον πήρε όλο. Βογγητά έφυγαν από τα στόματα και των δύο.
Ο Ανδρέας δεν μπορούσε να καυλώσει περισσότερο.
Την πίεσε, ώστε να ξανακολλήσει πάνω στο τοίχο και έπειτα άρχισε να τη γαμάει γρήγορα.
Την πέταξε σε λίγο στο κρεβάτι.

Έβγαλε το παντελόνι του και τη μπλούζα του, το ίδιο και η Ηλέκτρα.
Ανέβηκε από πάνω της και μπήκε απότομα μέσα της. Τα αναφωνήματα που έβγαζε τον τρέλαιναν.
Την κοιτούσε στα μάτια όσο την κάρφωνε και αυτή φώναζε.
Την φιλούσε, τη χούφτωνε.

Απότομα τον γύρισε και βρέθηκε αυτός από κατω. Ήταν μέσα της και αυτή κουνιόταν αργά πάνω κάτω και έπειτα πιο δυνατά.
Της έδωσε πολλά χαστούκια στο κώλο και στο στήθος. Με κάποια ήθελε όντως να την πονέσει. Τα υπόλοιπα απλά τον ευχαριστούσαν υπερβολικά.
Η Ηλέκτρα έφτανε και ο Ανδρέας την βοηθούσε με πιο γρήγορες διεισδύσεις.
Σήκωσε το κορμό του,  την είχε αγκαλιά και της κρατούσε το πρόσωπο, ώστε να τον βλέπει όσο τελείωνε. Ήταν πανέμορφη.
Με το ζόρι κρατήθηκε κι άλλο ο Ανδρέας μετά την γκριμάτσα και τους ήχους που έβγαλε.

Βγήκε από μέσα της και κάθησε στην άκρη του κρεβατιού. Η Ηλέκτρα κατέβηκε από αυτό και γονάτισε ανάμεσα στα πόδια του.
Τον έπιασε στα χέρια της και άρχισε να τον γλύφει και να το βάζει μέσα στο στόμα της. Δεν χωρούσε όλος βέβαια, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε. Μετά από λίγο έχυσε στο στόμα της βγάζοντας επιφωνήματα που χαροποιούσαν τη Ηλέκτρα.
Εκείνη τα κατάπιε, την σήκωσε και την έβαλε να κάτσει πάνω στα πόδια του.
Την φίλησε με πάθος.
- Κανείς πολύ καλές πίπες.
Την ξαναφίλησε και έπεσαν μαζί πίσω στο κρεβάτι.

Ήταν ξαπλωμένη πάνω του και το δάχτυλό της έκανε βόλτες στο γυμνό του στέρνο.
Της σήκωσε κάποια στιγμή το κεφάλι για να τον κοιτάξει.
- Ηλέκτρα, υποσχέσου μου ότι δεν θα ξαναφύγεις. Σε παρακαλώ!
Ξεφύσηξε.
- Δεν ξέρω Ανδρέα. Έχω ξεπεράσει τα όρια μου και δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα.
- Δεν μπορώ να σε χάσω. Δεν θέλω να σε χάσω! Τουλάχιστον να μου το πεις για να φύγουμε μαζί.
Απλά έγνεψε. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι της έλεγε αυτά.
Τόσα πολλά ένιωθε γι' αυτή τελικά;
Η Ηλέκτρα δεν θα μπορούσε να του το πει, αφού και αυτός ο ίδιος είναι ένα από τα άτομα που της επιβάλλονται και την καταπιέζουν.

Το άλλο πρωί η Ηλέκτρα ξύπνησε μόνη της, αν και είχαν κοιμηθεί αγκαλιά με τον Ανδρέα.
Ο Ανδρέας μετά από ένα ζεστό μπάνιο και καθαρά ρούχα κατέβηκε στη κουζίνα για πρωινό.
Εκεί ήταν τα δύο του αδέλφια, η αδελφή και οι γονείς του.
Όλοι τον κοιτούσαν περίεργα.
Η μαμά του φαινόταν έξαλλη.
Κάθισε δίπλα στον αδελφό του.

- Ακουστήκαμε ε;
Του ψιθύρισε
- Αντίλαλο έκανε σ' όλο το σπίτι.
Χασκογέλασαν
- Μπράβο γιε μου. Είσαι δυνατός.
Γέλασαν όλοι οι άντρες του τραπεζιού.
- Δεν είναι καθόλου αστείο! Πετάχτηκε η κ.Αλεξάνδρα.

Όταν τελείωσαν με το φαγητό τους η κ.Αλεξάνδρα, τον κράτησε στη κουζίνα.
Ο Ανδρέας ήξερε τί θα ακολουθούσε και δεν είχε καθόλου όρεξη.
- Θα έπρεπε να ντρέπεσαι, όχι να καυχιέσαι!
- Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ.
- Αχ τι ακούω η δύσμοιρη μάνα;! Με αυτήν ρε αγόρι μου; Δεν σε προόριζα για μια τόσο ξεπεσμένη.
Ο Ανδρέας άρχισε να εκνευρίζεται
- Δεν πειράζει μάνα. Θα το ξεπεράσεις. Πάντως είναι πιο σωστή από κάθε κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο που ήθελες να με γνωρίσεις.
- Δεν είναι του επιπέδου μας!
- Αυτό είναι το καλό!... Αποφάσισα να την παντρευτώ!

- Τι;!! ~παραλίγο εγκεφαλικό~ Σοβαρέψου Ανδρεα. Μπορείς να περνάς την ώρα σου μ' αυτή, αλλά μετά θα βρεις μια κατάλληλη για σένα.
- Δεν θέλω μόνο να τη πηδάω. Αυτή είναι η κατάλληλη!
- Μίλησες με το πατέρα σου;
Έπιασε το μέτωπό της και ύστερα έτριψε το κρόταφό της. Πονοκεφάλιασε.
- Όχι ακόμα. Σε λίγο θα του το πω...
- Αυτή σε κατάφερε ε; Και συ έπεσες σαν άβγαλτος. Σε τύλιξε! Μπράβο της!
- Σταματά! Δεν συνέβει τίποτα τέτοιο. Ούτε ξέρει για τα σχέδιά μου.
- Κρίμα γιε μου. Θα προτιμούσα να σε είχε βάλει αυτή. Δεν θα ήσουν τόσο βλάκας σε κείνη τη περίπτωση.

Έφυγε από την κουζίνα και ο Ανδρέας ξεφύσηξε.
Η μάνα του ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι.
Πρώτα θα μιλούσε με το πατέρα του και έπειτα θα το ανακοίνωνε και στη Ηλέκτρα.