Η Εγγύηση

Κεφάλαιο 33

- Κοίτα Ανδρέα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που θες, δεν θα μας ωφελήσει πολύ.
- Χέστηκα για τα παραπάνω λεφτά. Έχω ήδη πολλά.
- Μιλάω και για την προστασία. Θα έχουμε μία ακόμα οικογένεια συμμάχους μας.
Ο Ανδρέας κοίταξε για λίγο κάτω και έπειτα τον πατέρα του.
- Πριν κάποια χρόνια θα δεχόμουν να παντρευτώ όποια θέλατε. Τώρα όμως, δεν μπορώ να το διαπραγματευτώ. Ξέρω ότι θα είμαστε καλά και χωρίς μια ισχυρή οικογένεια δίπλα μας. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι από τον γάμο για να πετύχουμε ό,τι θέλουμε.
- Φυσικά δεν μπορώ να επιβάλλω ποιά θα επιλέξεις για σύζυγό. Αν η Ηλέκτρα είναι αυτή που θες, πιστεύεις ότι θα σε κάνει ευτυχισμένο και είσαι σίγουρος ότι είναι η σωστή επιλογή, τότε σου δίνω την ευχή μου!
- Είμαι σίγουρος πατέρα!
Είπε με αποφασιστικότητα, ενώ τον κοιτούσε στα μάτια και σηκώθηκε όρθιος.
- Χαίρομαι γιε μου! Είναι πραγματικά πολύ καλή κοπέλα και ευγενικός άνθρωπος. Μπράβο!
Ο κ. Τεο είχε σηκωθεί και αυτός από τη θέση του και τον αγκάλιασε. Ο Ανδρέας ανταπέδωσε και ένιωσε να ανακουφίζεται.
Τώρα απλα έμενε να το ανακοινώσει στη Ηλέκτρα.

Στις επτά της είχε ζητήσει να συναντιθουνε στο σαλόνι και από κει πήγανε στο άλλο άκρο του οικοπέδου, όπου ήταν περιοχή υπερυψωμένη και η θέα της πόλης ήταν φοβερή. Κάθισαν πάνω σε ψάθες σαν να ήταν σε πικ-νικ. Είχαν πάρει μαζί τους κρασί και κάθονταν πλέον αγκαλιά χαζεύοντας τα φώτα της πόλης.

Σ' αυτή τη σιωπή τα μάτια της Ηλέκτρας βουρκωσαν, καθως σκεφτότανε ότι παραλιγο να τα έβλεπε από κοντά, αλλά και ότι είχε πολύ καιρό ακόμα για να γίνει αυτό δυνατό.
Πως να κυλούσε εκεί η ζωή άραγε;

Ο Ανδρέας άνοιξε συζήτηση και η ώρα πέρασε γρήγορα παρασυρμένοι από την συζήτησή τους.
Χαιρόταν η Ηλέκτρα που επικοινωνούσαν τόσο καλά. Που μάθαινε πράγματα γι' αυτόν και εκείνος για εκείνη.

- Τι νιώθεις για μένα Ηλέκτρα; Ξεκάρφωτη ερώτηση.
Άργησε λίγο να απαντήσει η Ηλέκτρα και ο Ανδρέας ανυπομονούσε.
- Μ' έπιασες απροετοίμαστη. ~Γέλασε, αλλά αυτός περίμενε σοβαρός.~
Λοιπόν. Ότι μου αρέσεις υπερβολικά είναι δεδομένο. ~Για τον Ανδρέα δεν ήταν τίποτα δεδομένο~ Περνάω πολύ ωραία όταν είμαστε μαζί. Θέλω να είμαι μαζί σου όλη μέρα. Έχουμε φοβερή χημεία στο σεξ. ~Ένα μειδίαμα στα χείλη του εμφανίστηκε~ Νοιάζομαι πολύ για σένα.
Δεν μου έρχεται κάτι άλλο στο μυαλό αυτή τη στιγμή.
Γέλασε αμήχανα.
- Μου αρκούν αυτά. ~Είπε απλά και σοβαρά.~ Δηλαδή μ' αγαπάς;
Η Ηλέκτρα πλέον δεν ένιωθε χαλαρή, αλλά κάπως να πιέζεται και να είναι στη τσίτα.
- Δεν ξέρω... Υποθέτω...
- Εντάξει μην συνεχίζεις...
Ήθελε να ακούσει σαν απάντηση το "ναι" και όταν δεν έγινε, ένιωσε να πονάει λίγο στη καρδιά του.
- Όχι! Όχι Ανδρέα, μην το παίρνεις έτσι! ~Του επιασε το πρόσωπο με τα χερια της~ Σημαίνεις πάρα πολλά για μένα. Πάρα πολλά!!
Πλησίασε τα χειλη του και τον φιλησε. Αυτός την έσφιξε περισσότερο πάνω του, λες και επρόκειτο να φύγει.

- Σειρά σου τώρα να πεις!
Εύθυμα είπε.
- Σειρά μου ναι! Ηλέκτρα είσαι για μένα η γυναίκα που θα έβγαζα από την τσέπη μου ένα δαχτυλίδι και θα τής το πρόσφερα.
Έκανε τα λόγια του πραγματικότητα.
- Με έχεις μπερδέψει... ~Ομολόγησε.~ Τι σημαίνει αυτό;
Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά.
- Ηλέκτρα θες να γίνεις η γυναίκα μου;
Την κοιτούσε στα μάτια και προσπαθούσε να καταλάβει τι σκεφτόταν.
Η Ηλέκτρα ψέλλισε μέσα στο πανικό που την είχε καταβάλει τη λέξη "οχι". Αλλά όσο σιγά και να το είπε, ο Ανδρέας την άκουσε και η καρδιά του, που μέχρι εκείνη τη στιγμή χτυπούσε δυνατά, τώρα σταμάτησε να χτυπά. Πίστευε ότι αν αυτή ήταν εξωτερικά του σώματός του θα φαινόταν ότι μάτωνε.
Ο πόνος που ένιωσε μετατράπηκε σε αμυντικό θυμό.

- Λάθος απάντηση Ηλέκτρα!
Είπε άγρια και την έπιασε βίαια από το χέρι.
Η Ηλέκτρα σαν να ξύπνησε με την κίνησή του αυτή από τις σκέψεις της, στις οποίες είχε βυθιστεί.
- Με πονάς ! Άσε με!
- Γιατί ρε Ηλέκτρα λες όχι; Αφού πριν λίγο είπες τόσα! Τι νιώθεις για μένα πραγματικά τελικά;

Τράβηξε το χέρι της απότομα και έτριψε το καρπό της που πονούσε.

Είχε απομακρυνθεί από κοντά του δυο βήματα.
- Κοίτα Ανδρέα... Φυσικά και εννοούσα τα πάντα! Απλά μου το είπες απότομα και εγώ... Δεν ξέρω τί να σκεφτώ, δεν ξέρω πώς θα είναι η ζωή μου; Πως μπορώ να κρίνω;
- Αν με ήθελες πραγματικά θα σου αρκούσε που θα ήμασταν μαζί!
- Όχι! Φυσικά και όχι! Αν έχω μαζί σου τη ζωή, που έχω σ' αυτό το σπίτι, τότε προτιμώ να αρνηθώ στην πρότασή σου! Η ελευθερία μου είναι κάτι που δεν διαπραγματεύομαι. Κάτι ανώτερο και από την αγάπη!
Γιατί χωρίς την ελευθερία δεν μπορείς να αγαπήσεις πραγματικά!
Κοίταξε το πάτωμα μετά την Ηλέκτρα, ξεφύσηξε και απάντησε.
- Όχι Ηλέκτρα. Η ζωή σου δεν θα είναι όπως τώρα εδώ. Εγώ θέλω να σε φέρω σπίτι μου. Δεν θα δουλεύεις πια για μας και ο πατέρας σου θα έχει να πληρώσει μόνο το 1/3 του εναπομείναντος ποσού.
- Θα τα κάνεις όλα αυτά; Και ο γάμος πριν συγκατοικήσουμε;
- Έχουμε κάποιες αρχές στην οικογένεια. Δεν μπορώ να συγκατοικήσω μαζί σου εκτός επίσημης δέσμευσης.
- Μάλιστα.

Δεν μίλησαν για λίγο.

- Άντε Ηλέκτρα! Μην κάνεις την δύσκολη τώρα! ~Της έπιασε απαλά τα χέρια.~ Δεν νομίζω ότι μπορείς να αρνηθείς. Η προσφορά μου είναι πολύ δεαλεστική, αν και θα προτιμούσα να δεχόσουν για μένα και όχι για αυτά που σου προσφέρω.
Την κοιτούσε τρυφερά.
Αυτή απομάκρυνε τα χέρια της από το άγγιγμά του.
- Ανδρέα έχω βασικά την επιλογή να έρθω μαζί σου ή να μείνω εδώ. Θέλω λίγο χρόνο για να σκεφτώ και θα σου πω τί αποφάσισα.

Άρχισε να απομακρύνεται από κοντά του και αυτός την έβλεπε να φεύγει. Μπήκε κατευθείαν στο αυτοκίνητό του και χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν, έβαλε μπροστά τη μηχανή και έφυγε γρήγορα.