Its now 4:57 am at ito ako, nakatingin sa kisame. Iniisip kung anong gustong ipahiwatig sa akin ng boses na bumulong sa akin kanina.
"The more people know about your ability, the more you will fall." It keeps repeating in my head.
"Aghh! Dapat kasi hindi ko na inamin kay kuya eh!" I said while I punched my head. Ow! Nakalimutan ko galing aksidente nga pala ako.
Pero anong gagawin ko? Halata na ako, pero nakakapagtaka, bakit hindi man lamang ako nahahalata ni Axel?
Argh! Mas okay na rin yun na hindi niya alam! Diba?
Biglang pumasok ang nurse sa room ko "Sir, kailangan ko na po i check yung ulo ninyo."
"Ah, sige. " Hinawakan ng nurse yung ulo ko at tinignan ang sugat ko.
But after a few seconds, she frowned, she seems unsure. She checks again for the few times hanggang sa nakapag desisyon na siya. "Sir, puwede niyo na pong tanggalin 'yung bandage sa ulo niyo po." She said.
Nagtaka ako "Sure ka? Puwede na?" I asked
"Puwede na po, okay na naman po yung sugat niyo, pero nakakapagtaka po kasi kadalasang matagal po bago maghilom ang sugat sa ulo." Sabi ng nurse na may halong pagtataka sa kanyang mukha.
Matagal maghilom? She's right hindi pa dapat ako magaling dahil sa lakas ng pagkauntog ko sa loob ng kotse ni Axel, nakakapagtaka nga.
"Pero sumasakit ba ang ulo ninyo?" The nurse asked.
"Ah kaninang paggising ko lang pero hindi na masakit ngayon."
"Sige, Sir. Mauna na po ako, aasikasuhin ko na po yung mga gagawin para po ma discharge na kayo." The nurse said after that she left.
Agad kong tinanggal ang bandage na nakaikot sa ulo ko at hinawakan ang sugat ko.
I was shock dahil wala akong naramdamang sugat! What the hell is happening?!
Ilang ulit kong hinawakan ang ulo ko ngunit wala akong makapang sugat, nakakapagtaka, paano?
Mayamaya biglang sumakit ang ulo ko ulit, hindi ko maipaliwanag kung gaano ka sakit pero sobrang sakit, "AAAAAAAH!!!" ang mas malala nakarinig pa ako ng sigaw ng babae kaya mas sumakit lalo ang ulo ko.
Mayamaya nawala na ang sakit kasama ng sigaw ng babae.
"What the hell just happened?" I asked myself, nakakapagtaka, sigaw ng babae, parang pinapatay siya kaya siya nasigaw, tinotorture ba, ano bang nangyari sa ulo ko, jusko.
Hindi ko na lang ito pinansin at naglakad na ako papuntang CR para maghilamos, luckily nilabhan ni Axel uniform ko at plinantsahan kaya susuotin ko na lang, haha.
Sabi ni kuya magpahinga muna ako pero since na hindi na nasakit yung ulo ko. Sa tingin ko mas maganda nang pumasok ako, wala naman akong magawa kung nasa bahay lang ako.
Habang naghihilamos ako, hindi pa rin maalis sa isipan ko ang boses na narinig ko kanina habang sumasakit ang ulo ko, may gusto kananaman bang ipahiwatig, oh kapangyarihan ko?
The voice is right, kailangan kong kontrolin ng maayos yung kapangyarihan ko. Kalma, Ryujin, malalaman mo rin ang dahilan.
Pagkatapos kong maghilamos kinuha ko agad ang uniform para makapag bihis na.
Magsusuot palang sana ako ng pants ng biglang may pumasok.
Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko,
IT WAS YURI!
""AGHH!!""
"Kumatok ka naman, Yuri!" I said habang sinusuot ko ang pangbaba ko.
"Sorry, hindi ko naman alam!" She said while covering her eyes.
YOU ARE READING
Time's Chosen One
Fantasy"Blessing as they say. But for me, it was a curse." Kang Ryujin: An 18 Y/o teenager who has the ability to control time. No limitations. No rules. He can go anywhere. Was it actually a blessing or a curse?
