[Friday: 4:30 am]
Maaga akong nagising dahil sa takot, hindi ko pa rin maalis sa isipan ko ang nakita ko nung nakaraang araw.
Kinailangan ko pang um-absent ng isang araw dahil hinang hina ang katawan ko, hindi ako makagalaw ng maayos.
Bakit ako namatay? Anong dahilan?
Agad na akong pumunta sa kusina para uminom ng tubig—grabi ang pawis ko sa sobrang kaba, para akong may sakit.
Habang umiinom ako ng tubig, biglang tumigil ang oras.
Alam kong hindi ko kagagawan yun.
"Nagulat ka ba sa ginawa ko?" I heard a voice—lalaki siya. Mayamaya may naaninag ako.
"Sino ka?" I asked.
"Ako? Ako lang naman ang nagbigay ng kapangyarihan sa'yo." He said.
The God of Time?
"Kung ganun, mamatay ka pala." He said. Bakit parang wala man lamang siyang paki?
"Sandali, paano naman ako mamamatay? Sige nga, sabihin mo?" I said. Kailangan ko malaman kung paano ako namatay.
He smirked, "You will die because of your curiosity."
Curiosity?
"Paano? Parang imposible naman ata yun." So it's like how—curiosity killed the cat?
"Kahit naman sabihin kong huwag kang pumunta kung saan ka mamamatay mamaya, pupunta ka pa rin eh." He said.
"How did you know about that?" I asked.
He smirked, "I am the God of Time—naunahan na kita, bago mo pa makita. Alam ko na, at parang hindi mo na talaga mapipigilan ang kapalaran mo." He said.
No! Alam kong may paraan pa!
"Don't worry I have a big surprise for you when you die." He said.
'Surprise'? Seryoso ka?
"What surprise?" I asked.
He smiled, "You'll know it when you die."
Pagkatapos niya, bigla na siyang naglaho, at bumalik na ulit ang oras sa dati.
"Crack!"
Biglang nalalag ang baso na hawak ko kanina at nabasag ito.
What does he mean? No, hindi ako mamatay, hindi puwede.
....
[5:00 am]
Nakakigo na ako, lahat lahat—at nakakain na rin. Naghihintay na lang kami na lumabas si Dad para maihatid na kami sa school.
"Ryujin, okay ka na ba?" Mikael asked.
"Oo naman, kayang kaya ko na pumasok." I said.
Mayamaya ay lumabas na si Dad, "Hali na kayo at baka kayo ay ma late pa." Kang Shin Rei said.
"Paanong late eh teleport lang naman." Habang sinasabi ko ang salitang 'yan nasa school na pala kami.
Speed.
"Mmm? May sinasabi ka?" Kang Shin Rei asked.
I shook my head, "Wala po ang sabi ko papasok na kami sa school diba, Mikael?" I said then looked at Mikael para hindi masyadong mapahiya.
"Oo?" Mikael said, hindi niya alam yung nangyayari—jusko.
"Dami niyong dada, mauna na nga ako sabinyo." Taejin said.
YOU ARE READING
Time's Chosen One
Fantasy"Blessing as they say. But for me, it was a curse." Kang Ryujin: An 18 Y/o teenager who has the ability to control time. No limitations. No rules. He can go anywhere. Was it actually a blessing or a curse?
