Time's Chosen One

Chapter 17 Time to have Fun!

~SATURDAY~

I checked my phone, its 8:47 am. Wala nga palang pasok

Nag unat agad ako at nag exercise para hindi na ako antukin. After excersising, lumabas na ako ng kuwarto para maghilamos nang...

"Gising ka na pala." "-Ah!"

It was Taejin, he came out of nowhere. Geez!

"Hoy, nakakatakot ka naman! Anong ginagawa mo dito?" I asked.

"Wala ka nang pagkain kaya nagdala nalang ako, kawawa ka naman kung hindi ka makakain." He said, halatang nangaasar eh noh.

"Kailangan ko nang maghanap ng part-time job!" Sa sobrang busy ko this week, nakalimutan ko mag search!

"Aish, saka mo na isipin 'yan! Kumain ka muna, may pupuntahan pa tayo pagkatapos." He said.

Nagtaka ako bigla, "Saan?"

Napa face-palmed siya bigla, "Hindi mo na ba naalala kahapon nung uwian hiningi mo lahat ng number namin kasi sabi mo pupunta tayo sa Amusement park?" He looks at me confused.

Ohh, naalala ko na, ako pala may pasimuno nun.

"Ahh sorry, nakalimutan lang." I said.

"Sabi ni Axel, sa cafeteria muna raw tayo magkita." Taejin said.

"Why?"

Natawa siya, "Ano ba? Malamang kailangan natin kilalanin muna ang isa't isa! Baka maging awkward tayo mamaya sa amusement park mamaya eh."

"You have a point." Taejin is right, most us only know each other for one week.

Pagkatapos nun, kumain na kami. I'm happy! kasi ang sasarap at marami ang dinala niyang pagkain, samgyupsal, ramen, rice cakes-mukhang mabubusog ako nento.

Nang matapos kaming kumain, agad na akong naligo at magbihis ng panlakad dahil sabi ni Taejin, 10:00 am, dapat nandun na sa cafeteria.

Eh anong oras na? 9:10!

Well nagmamadali na ako dahil sabi kailangan maaga. Ayoko nang nale-late.

Isusuot ko na sana ang damit ko ng nakita ko ulit ang nakadrawing sa kaliwang dibdib ko. I realized something at napangiti ako sa naalala ko.

"Well... maybe you are not a curse after all."

Pagkatapos nun isinuot ko na ang damit ko.

...

Ayos lang naman ito diba? Naka checkered na polo, tapos naka pantalon, and naka white rubbershoes. I kinda look good though, so its fine for me.

Nang makalabas ako ng kuwarto, biglang pumalakpak si Taejin, "Ang gwapo naman ng kapatid ko, mana sa akin." Tumatawa siya habang pumapalakpak.

Bigla akong nahiya, "Tigilan mo nga, tara na at baka malate pa tayo."

Naglakad na kami papuntang cafeteria, yung malapit sa school.

Luckily, we made it in time, sakto lang nang makarating kami sa cafeteria.

Ngunit namangha ako sa nakita ko, si Yuri, ang ganda niya, naka polo at naka palda hindi gaanong kaiksi at nakapony tail. Mas gumanda siya nang maayos ang pananamit at itsura niya.

"Ang ganda ni Yuri..." I accidentaly whispered.

Narinig ito ni Taejin at bigla siyang sumimangot.

Agad na kaming umupo kung saang table na nakaupo sila Axel.

Axel starts the conversation, "So alam niyo naman kung bakit tayo nandito, upang malaman ang isa't isa, at saka para magsaya dahil ang daming nangyari. Ako na mauuna, my name is Axel L. Trayver, 18 yrs old. Nice to meet you all." He said.