OVERLY CRUEL(Purely Unedited!!!)

Chapter 1

-BIRTH-

 "Blace, manganganak na ako!!!!" I shouted inside the bathroom, when I saw  a plenty of water running down from my legs. Pumutok na panubigan ko!

"Shet! friend, wait lang nandyan na!!!!" rinig kong aligagang sigaw ni Blace galing sa labas ng Cr, alam kong kinukuha niya na ang bag ko, may nakaready na akong bag for my delivery.

"Friend, saglit na lang shetek talaga!!!Kuya, paki bilisan naman oh, lalabas na yong baby!" sigaw ni Blace sa driver ng ambulance na sumundo sa'min.

"Baby, wait ka lang, wag ka muna mag hello world dyan, wala pa tayo sa hospital," kinakausap nito ang tiyan ko habang ako ito hirap na hirap na dahil sa matinding pagkirot ng Tiyan ko, pakiramdam ko sasabog na ang tiyan ko sa sakit.

Kinagat ko ang ibabang parte ng aking labi at pilit nilabanan ang sakit, pero mas lalo lang itong lumalala habang papalapit kami sa hospital, jusko, hindi ko na kaya. Sinubukan ko talagang lakasan ang aking loob pero unti-unti nang nanlalabo ang aking paningin at bumibigat ang talukap ng aking mga mata. No, Hindi ako pwede makatulog.

No, not now! My baby might be in danger if I fall asleep, no please not now! Not now!

"Best malapit na tayo wait na lang please, wag ka matutulog!!!" naririnig ko ang takot mula sa boses ni Blace. 

"Best wait best hoy best----" hindi ko na narinig pa ng mabuti ang susunod niyang sinasabi ng bigla akong nanghina at maya-maya lang ay dahan-dahan ang pumikit ng kusa ang aking mga mata. 

"Best!!!!" Everything went black.

***

"Doc. pano ba yan lagpas 24 hours na wala pa'ring malay best friend ko, patay na ba siya?" I can hear Blace's exagurated voice. I wanted to open my eyes, but it feel like it's locked together.  medyo nahirapan akong imulat ang mag ito dahil sobrang bigat pa 'rin ng talukap ng aking mga mata. 

nang imulat ko ang aking mga mata, hindi ko maramdaman ng maayos ang aking katawan. Tila parang manhid ako sa pakiramdam ng bawat parte nito. I don't feel my body, I can't barely move right now. 

When I open my eyes, my vision, it was blurry. Sobrang labo ng paningin ko parang liwag lang ang tangi kong nakikita sa sandaling binuksan ko ang aking mga mata. Hanggang sa unti-unti kong naaninag ang mukha ni Blace, she was talking to a Doctor, sinubukan kong magsalita pero parang tuyong-tuyo ang lalamunan ko at hindi ko magawang maglabas ng kahit anong ingay sa sandaling iyon.  

Gaano ba ako katagal natulog?

While Blace was talking to the Doctor, she glance at me and suddenly her eyes widened when she saw me looking at her. She immediately runs towards me.

"Best! Sa wakas buhay ka pa, huhu, akala ko hindi ka na gigising, nakakainis ka talaga!" she's holding my hands, but I can't barely feel her touch on my hands. Wala talaga akong nararamdaman when it comes to my body.

She gave me a cup of water, when she notices that I'd wanted to talk. Inalalayan niya akong umupo at pinaunom ng tubig. parang nilinis ng dumaloy na tubig ang lalamunan ko sa sandaling iyon, kung kaya't kinaya ko nang magsalita.  

"Ahm-----" I was just about to talk, but she instantly cut me off and speak. 

"Best kung tatanungin mo kung ok yong baby, it's a yes and kung tatanungin mo kung bakit wala ka maramdaman, kasi namamanhid pa yan, and kung tatanungin mo kung nag normal delivery ka malamang hindi. Natulog ka eh gaga, kaya nag undergo ka ng operation best at hindi pa ok yang tahi mo at kung tatanungin mo kung nasan ang baby later on dadalhin na siya dito ng nurse ok don't worry at isa pa alam mo ba dahil kakadrama mo this past few months ng undergo ka sa so much stress buti nalang healthy si baby kahit ganon, sa body mo lang daw umepek yong stress mo muntikan ka pa ngang mag 50-50 gaga ka alam mo bang muntikan na akong mahimatay sa kaba dahil sayo !!!ano may sasabihin ka ba!"