Emreye hayranlık dolu bakışlar atıyordum. Bir şey söylemek istiyordum ama ne diyeceğimi bilemiyordum
" Hadi seni bir yere götüreceğim " dedi ve ayağa kalkarak beni de kaldırdı. Onunla beraber dışarı çıktık ve arabaya bindik
" Nereye gidiyoruz ? " dedim bir umut söyler diye ama hiçbir şey söylemedi. Bende üstlemedim . Beraber bir inşaat alanına geldik
" Ne işimiz var burada ? " dedim elimden tutup en yukarı kata götürdü beni zaten 15-16 kat bir binaydı.
" Bak işte " dedi ve beni döndürdü . Şuan denize bakan bir yerdeydik
" Burası çok güzel " dedim büyüklenmiş bir şekilde. O ise güldü
" Her zaman bir şey düşüneceğim zaman buraya gelirim . En sevdiğim yerlerden hiç kimse burayı bilmez . Bizim çocuklar dahi bilmezler . Şimdi otur buraya " dedi ve yerde puflar olan yeri gösterdi. Gösterdiği yere oturdum ve ayaklarımı salladım
" Öykü Cansu ve Aylin ile mert ve Ali de gelmiştir ve bize zarar vermeye çalışacaklardır mutlaka . Şimdi Ediz , ali ve mert hep beraber bizim düşmanımız oldular " dedi ve derin bir of çekti. Bu sefer ben konuştum
" Neden size bir düşmanlıkları var ? " dedim ona döndüm. O ise buruk bir şekilde gülümsedi ve konuştu
" Sana bir kere demiştim hatırlıyor musun ? Bazı işlere bulaştım diye . İşte ben babam yüzünden mafya işlerine bulaştım yani şuan türkiyenin sayılı mimarlarından ve aynı zamanda mafyalarındanım " dedi ama ben ağzım açık bir şekilde ona bakıyordum. Ben mafyadan kaçarken en büyük mafyaya düşmüştüm
" İşte bu yüzden onların ailesi bize düşman. Çok özür dilerim senden " dedi ama ben anlamamış bir şekilde ona bakıyordum
" Niye özür diliyorsun ki? Geçen gece dediğin gibi hiç kimse başına gelen olayları kendisi seçemiyor sende seçemedin " dedim. O gündeki söyledikleri beni çok etkilemişti ve artık onun bakış açısı ile bakmalıydım
" Güzelim seni de kendimle beraber yaktım. " dedi emre ama bir şeyi unutuyordu
" Asıl ben seni yaktım kendimde . Benim yüzümden ölüyorduk " dedim üzüntüyle. O da beni kolları arasına aldı " Bizim sonumuz nasıl bitecek öykü? " dedi emre ben ise güldüm
" Emre bizim bir sonumuz yok . Biz sonsuzuz " dedim ve ona daha çok sarıldım .
" Emre bana bir şarkı sözü söyle bende sana söyleyeyim " dedim ve kalkıp yüzüne baktım. Biraz düşündü ve konuştu
Gökyüzüm sen ayı düşürür o gülüşün
Dedi ben ise ona bakıyordum
" Sıra sende " dedi ve beni gösterdi
Güneşi gülüşüne nasıl sığdırdın?
Dedim bu da sevdiğim şarkılardandı
Ben yağmurları durdurum kopamıyorum nedense senden
Bende devam ettim
Gel güneşini al yanında sol yanımda sen bir tarafım engel
Bende oda gülmüştük deliydik elimi ona gösterdim biraz düşündü
Severken ölmeyi düşünmedim bunu baştan kim bilebilir?
YOU ARE READING
Kabullendim ( TAMAMLANDI )
RomanceYolun sonuna gitmek aslında son değil sonsuzlukmuş ...... Öykü ve Emrenin hikayesini okumaya var mısınız? ...... Yıldızlar bana senin gözlerini hatırlatıyor gece gibi sakin ve huzurlu ay gibi parlak ve tek eşi benzeri olmayan
