Sabah kalktığımda emre yanımda yoktu . Yavaşça doğrudum ve etrafı kontrol etmeye başladım. Bir anda gözlerim kapatılınca tırsmadım değil.
" Emre sen misin ?" dedim ama cevap vermedi . Yine aynı soruyu tekrarladım. Bu sefer tüm erkeklerde işe yarayan bir şey söyledim.
" O zaman sen alisin. Ay acaba mert miydin ? Of tamam tamam kesin barkınsın . " dememle ellerini çekmesi bir oldu
" Kim lan onlar ? Sen onları nereden tanıyorsun? " dedi önüme geçerek . Ben ise kahkaha atıyordum. Hala anlamamıştı.
" Sen bana şaka mı yaptın? " dedi . Ben ise kahkahalarımı yeni dindirmiştim.
" Yüzünün aldığı şekli görmen lazımdı. Ben nerden tanıyabilirim acaba bu kişileri değişik " dedim ama o bana doğru geliyordu yavaş yavaş
" Hey hey dur . Bak emre canım ben şaka yaptım sadece şakaydı. " dedim ama yanıma gelip gıdıklamaya başlamıştı. Bir yandan gülüyor bir yandan konuşmaya çalışıyordum ama fırsat vermiyordu .
" Şaka yapıyordum ya " dedim . Bir an durdu . Yüzümüz çok yakındı. Nefes alış verişlerini duyabiliyorum.
" Ne güzel gülüyorsun sen öyle " dedi ve tebessüm etti . Bende güldüm. Kalkıp elini uzattı
" Hadi yemek yiyelim "dedi . Bende başımı salladım. Cidden acıkmıştım. Elini tutup kalktım
" Bildiğim çok güzel bir yer var " dedi giderken . Arabaya binip sürmeye başladı. Bende şarkı aramaya başladım. Burayın istersen şarkısı çalarken durdum . Aklıma bir şeyler geliyordu. Bir şeyler hatırlıyor gibiydim .
" Öykü iyi misin ?" dedi emre başımı salladım
" İyiyim tamam yok bişey " dedim ve başımı cama yasladım. Sonunda kahvaltı yapacağımız yere geldiğimizde içeriye girdik . Dışında güzel gözükmese de içerisi duvarları açık maviye masalar gri renkli koltuklar mor renkte döşenmişti. Gerçekten güzeldi. Arkalardan bir masaya geçtim.
" Burası çok tatlı bir yer " dedim etrafı süzerken
" Evet öyledir seni önceden de buraya getirmiştim. " dedi . Demek ki emreyle geziyorduk . Aklıma bir an silah sesleri geldi . Ve bir kızla bir erkeğin yere saklanması ve koşarak çıkması. Kızın gözyaşları, oğlanın ise sinir ve çaresizliği. Biraz daha düşününce bunun biz olduğumuzu anladım. Ama bizim silahla ne işimiz vardı ki .
" Emre sana bir şey soracağım ama dürüst ol " dedim oda başını salladı.
" Aklımda silah sesleri var senin ve benim bir yere gidişimiz. Ve ben ağlıyordum. Çaresizdik bunların anlamı ne ? " dedim ama o biraz kasılmıştı .
" Bunları hatırlayacaksın güzelim zaten kafana takma " dedi
" Ama - " diyecektim ki garsonun gelmesi ile sustum. Sormanın anlamsız olacağını düşündüğüm için boşverdim. Yemek yiyip kalktık. İkimizden de tık yoktu . Arabaya binip sürmeye başladı.
" Beni evime götürür müsün ? " dedim başını salladı. Büyük bir evin önüne geldik . Vay demek burası bizim evimizdi. Bir şey demeden aşağıya indim ve eve girdim . Salona göz gezdirdim . Yukarı kata çıkarak odalara girmeye başladım. Son odaya girdiğimde burasının kendi odam olduğunu anladım.
Odamda banyo vardı. İşte bu harika ! Hemen elbiselerimi alıp banyoya girdim . Ve kısa bir duş aldım. Çıkıp saçlarımı kurutmaya başladım. Masanın üzerinde bir telefon vardı. Muhtemelen benimdi . Bende aldım ve karıştırmaya başladım. Galeride bir adam vardı ve çoğunlukla emre ile fotolarımız vardı. Sonra mesajlara girdim . Kaşlarım çatılmıştı . Bu adam da kimdi ve beni ne hakla tehdit ediyordu. Yatağa oturmamla altımda bir şey olduğunu hissettim . Baktığımda bir mektuptu . Elime alıp açtım ve okumaya başladım.
Bitirdiğimde artık her şeyi hatırlamaya başladım. Mustafayı, Edizi, ofisin yanmasıyla emreyle tanışmam, sonra kaçırılmam , geçen gün edizin beni tehdit etmesi onun yanına gitmem , kardeş olduğumuzu anlamam , eve gelince mektubu ve flaşı bulmam . Ama flaş yoktu ! . Hemen etrafa bakmaya başladım. Etrafta cam kırıkları yoktu. Birisi odamı temizlemiş olmalı. Evet tabi emre onu aramalıyım belki ondadır. Rehberden emrenin numarasını tuşladım.
" Emre hemen eve gel . Hiçbir şey sorma hadi " dedim ve bir şey demesine izin vermeden telefonu kapattım. Bi 5 dk falan sonra zil çaldı. Hemen kapıyı açmaya gittim .
" Öykü iyi misin bi şeyin mi var ? " dedi emre telaşlı bir şekilde. Bende hemen boynuna sarıldım.
" Her şeyi hatırlıyorum emre . Her şey aklıma bir bir geldi . Her şeyi hatırlıyorum " dedim sevinçle ve güldüm . O ise ifadesizce bana bakıyordu . Sanki dalmış gitmiş gibi .
" Emre iyi misin? Hatırladım diyorum her şeyi diyorum " dedim . Elimi biraz daha salladım. Birden kendine geldi ve beni kucağına alarak döndürmeye başladı. Ben ise kahkaha atıyordum .
" Emre dur düşeceğim aaa " dedim beni indirip sarıldı .
" Sana bir şey oldu diye çok korktum öykü. " dedi başımı okşayarak.
" Sana bir şey soracağım " dedim elini durdurup bana baktı. Koltuğu gösterdim. Koltuğa oturduk .
" Emre son gün bir flaş ve kağıt vardı. Kağıdı buldum ama flaş yoktu . Her yer toplanmıştı . Biri gelip toplamış. Sen mi toplamıştın? Topladıysan flaş nerede ? "
" Evet ben topladım oraları. Flaşı buldum ve kimse almasın diye kendim aldım. Al bak burada " dedi ve cebinden Flaşı çıkararak bana verdi . Flaşı elime alıp masaya koydum ve direk yukarı çıkarak laptopumu aşağıya indirdim . Tabi gelirken sakar ben bir iki kere düşme tehlikesi atlattıktan sonra aşağıya inebilmiştim.
" Sen izledin mi ? " dedim . Gözlerini kaçırdı. İzlediği belliydi ama bu konuda ona kızamazdım sonuçta ben olsam bende izlerdim .
" Özür dilerim " dedi gözlerini gözlerime dikerek. Başımı önemli değil anlamda salladım ve Flaşı bilgisayara taktım. Yavaş yavaş açıldı ve karşıma annem çıktı
......
Evett gençler nasıl gidiyor şu korona falan
Bir yeni bölümle daha karşınızdayımmmm .
Umarım beğenirsiniz. 😊😊
YOU ARE READING
Kabullendim ( TAMAMLANDI )
RomanceYolun sonuna gitmek aslında son değil sonsuzlukmuş ...... Öykü ve Emrenin hikayesini okumaya var mısınız? ...... Yıldızlar bana senin gözlerini hatırlatıyor gece gibi sakin ve huzurlu ay gibi parlak ve tek eşi benzeri olmayan
