The Unwanted Wife

Chapter 31

I stayed silent while he is driving. Didn't even talk back everytime he is talking to me. Nanatiling tikom ang aking bibig. Ayoko. Ayoko syang kausapin.

Pero bakit pa ako sumama sa kanya pauwi sa bahay kung hindi ko lang din naman sya kakausapin ?

I want to talk to him, kiss him and hug him so bad but my fucking pride is telling me NO, charot .

Nahihirapan din ako, pero nasaktan talaga ako e. Sobra. Itong sakit na ito ? Ngayon ko palang nararamdaman, ngayon palang. Buong buhay ko ! Wala na bang mas isasakit pa ?

“ Baby, ” ani Kade saka nya ipinatong ang kanang kamay sya sa kamay kong nakapatong sa aking hita. Pero kaagad ko itong inilayo sa kanya.

Ramdam kong nalulungkot na din sya, e bakit nya ba kasi iyon ginawa ? Ngayong napanood ko saka sya magsisisi ? Bakit hindi sya nakaramdam ng pagsisisi bago nya gawin ang kagaguhang iyon ?

Gawain ba ng matinong lalaki ang ganoong bagay ? Buti nga at wala akong tulo e.

“ Damn, Zarrena,” malungkot nyang sabi.

Nanatili pa ding tikom ang aking bibig na walang nais sabihin.

Hindi na rin nagsalita si Kade. Nanatili kaming tahimik na pareho sa byahe, nabalot kami ng awkwardness, ay, ng katahimikan pala.

*  *  *  *

Pagkapasok namin sa mansyon ay agad ng bumaba si Kade sa kotse.

“ Get all of her stuffs inside the car,” narinig ko pang utos nya kina Maverick at Hero.

“ Zarrena, sumunod ka sa akin,”

Gago lang ?

Pagkatapos akong linlangin ng siraulong ito ay uutusan nya akong sumunod sa kanya ? Puta. Ang kapal ng pagmu-mukha. Ang sarap, burahin ng pagmu-mukha nitong manlolokong ito e ! Pag-hilamosin ko kaya ng asido.

Tumigil sya sa paglalakad ng napansin nyang hindi ko pa sya sinusundan. Nasa loob parin ako ng kotse.

Mabilis akong bumaba ng makita kong papunta sya sa akin. Ng makita nyang nakababa na ako ay nagsimula na ulit syang maglakad.

Napalingon pa ako kina Maverick at Hero. I smiled at them, ngumiti din sila pabalik at saka ako tinanguan.

Saang parte ba ng bahay ako nito dadalhin ? May pa utos-utos pa sa aking nalalaman. Nakakainis.

Mukhang tapos ng maglinis sina Manang dito sa bahay, baka kasalukuyan na iyong nagluluto ngayon ng pananghalian.

Dinala ako sa pagsunod kay Kade sa kwarto kung saan sya nagtra-trabaho, dito sya palagi kapag may kailangan syang gawing mga paperwork.

“ Tell me, exactly, what you really want to do with us ?”, tanong nya na tila naiilang sa akin dahil hindi sya makatingin ng deretso sa aking mga mata.

“ Zarrena, please, don't do this,”

“ Huwag mo naman akong iwan,”

Witnessing him saying those words to me, I can't express what I feel. Nasasaktan ako dahil sinaktan nya ako, pero iyong makita ko syang nahihirapan at nasasaktan din, it breaks my heart.

“ Okay. Slap me ! Hate me ! Ignore me ! and anything !”, mula dito sa kinatatayuan ko nakikita ko ang pag-patak ng luha mula sa kanyang mga mata, “ Just please, Wife, don't l-leave me !”

“ Gagawin ko lahat, huwag mo lang akong iwan, ” he smiled, but I know that those are fake.

“ Zarrena, I love you so much”, I can see in those eyes, the sincerety, and that he's telling the truth, “ I love you so much and all I ever wanted was to spend the rest of my life with you,”