အိပ္မက္ထဲတြင္ သန္႔စင္ခန္းထဲေရာက္ေနၿပီး အားပါးတရ ရႉးရႉးပန္းလို႔ရေနသည္
ဆိုတည္းက ဒါသည္ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္
ခုျဖစ္ေနေၾကာင္းကိုသိလိုက္ၿပီ။
ခုတင္ေပၚမွ အသာထၾကည့္သည္။ ညမီး
အိမ္မွိန္မွိန္ေအာက္မွမႈန္မႈန္ဝါးဝါးျမင္ကြင္း
အစုံစုံကို က်င့္သားရေအာင္ၾကည့္ရေသး
သည္။ ေဘးတေစာင္းျဖင့္ ေက်ာေပး
ၿပီး အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေဖႀကီးသည္
မတိုးမက်ယ္ေသာေဟာက္သံေပး၍ အိပ္ေမာက်ေနရွာ၏။ အိပ္မက္မက္ရသည္အထိျဖစ္၍ အေျခအေနက ၾကာၾကာမေအာင့္ထားႏိုင္ေသာ္လည္း ေဖႀကီးႏိုးသြားမည္ကိုလည္းစိုးသည္။
ေဆး႐ုံကဆင္းလာၿပီးတည္းက ေနသစ္ ညေရးညတာထသြားဖို႔ အဆင္
ေျပေစရန္ ေဖႀကီးႏွင့္ ေဖႀကီးတို႔ အခန္း
မွာ သြားအိပ္ရသည္။ ေမႀကီးက မမလတအခန္းထဲ သြားအိပ္ေပးသည္။ ေဖႀကီးကေတာ့ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းမို႔ ေနသစ္ကို
အေပါ့စြန္႔သည့္ ဘူးက အစယူေပးေန၍
ၾကာေတာ့ အားနာသည္။ ေဖႀကီးက ေနသစ္အတြက္ဆို အဘိုးအဘြားအ႐ြယ္ျဖစ္ေနေပမဲ့အခုထိ ေဖႀကီးကေတာ့ တက္ပလက္တစ္လုံးျဖင့္ ေနသစ္ကိုအမီလိုက္ေနရွာဆဲ။ အခုလည္း တစ္ေနကုန္႐ုံးသြားရ
ဆိုဒၤေတြထဲပတ္ၾကည့္ ၊ အခုညပိုင္းေတာ့
ျပည့္ျပည့္ဝဝအိပ္ပါေစေပါ့။ ေနသစ္ေခ်ာ္
လဲမည္စိုး၍ ေကာ္ဗူးကအစယူေပး ၊ မနက္
လင္းရင္လည္းမမႀကီးတို႔က ေအာက္ဆင္း
လာၿပီး ေနသစ္ကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲတြဲထည့္
ေပးေပမဲ့ ေရခ်ိဳး ေပးရတာ ေဖႀကီးပင္။
မိသားစုကို အားနာလြန္း၍ ေျခေထာက္လည္းျမန္ျမန္ပတ္တီးျဖည္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္၏။ ေမြ႕ရာအိစက္စက္ေပၚတြင္ အသံမ
ထြက္ေအာင္ဖင္ထြန္းရင္း ဆင္းရသည္က
ထင္သေလာက္မလြယ္။ သတိႀကီးစြာထား
ေနရင္းမွ ေဖႀကီးက ႏိုးလာသည္။ ႏိုးႏိုး
ခ်င္းမွာပင္ ေနသစ္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး
"သားငယ္...ရႉးေပါက္ခ်င္လို႔လား" ဟု
ေမးလည္းေမး ၊ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အိပ္ခ်င္မေျပေသးတဲ့ မ်က္လုံးေတြကိုလက္ခုံ
ျဖင့္ နာနာဖိပြတ္ရင္း ေနသစ္ရွိရာ ခုတင္
စြန္းသို႔ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္။
အရင္ေန႔ေတြကအတိုင္း ဆီးဗူးကို ယူေပး
သည္။ ေဘာင္းဘီခြၽတ္လို႔လြယ္ေအာင္
ပါ ကူညီေပးေသးသည္။ ဒီအေဖ ေခ်ာ့သိပ္
မွ အိပ္ေပ်ာ္တတ္ခဲ့ေသာ အငယ္ဆုံးသား
ပီပီ ေဖႀကီးကို ရွက္မေနပါ။ ေနသစ္ခံစား
မိသည္က ႀကီးစြာေသာ အားနာျခင္း။
ဒါကိုလည္း ေဖႀကီးက သိသည္။ ေနသစ္
ကိစၥၿပီးသည္ႏွင့္
