အိမ္ကို အထုပ္နဲ႔ အထည္နဲ႔ကို ေရာက္လာေသာညီေလးရယ္ပါ။ Laggageနဲ႔ကို အပီလာျခင္းျဖစ္သည္။ ကားေပၚက ေပြ႕မခ်႐ုံတကယ္ျဖစ္ေနေသာ ေနသစ္ကိုသာ မမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနေသာ ညီေၾကာင့္ ကားေတာင္ဂိုေဒါင္ထဲ ေသခ်ာမသြင္းႏိုင္ဘူး။ ၿပီးၿပီးေရာသြင္းတာေတာင္ မမွီလိုက္ဘူး။ ေမႀကီးက
"သားေလး လာလာ" ဆိုၿပီး အိမ္ထဲကိုခါးဖက္ၿပီး ေခၚခ်သြားၿပီ။
သူ ေျခတစ္လွမ္းေနာက္က်ေလျခင္း။
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနေသာ ညီေလးနားဝင္ထိုင္ေတာ့ အဝတ္လဲၿပီးတဲ့ မမေလးကျပန္ထြက္လာသည္။ မမႀကီးဖုန္းကိုလက္ခံေျဖဆိုရင္းနဲ႔ေပါ့...
"အခုပဲ အိမ္ေရာက္တာ မမႀကီး။ ထိုင္ေနတယ္"
မမႀကီးဘာေမးလဲ မသိ။ ဖုန္းေျဖေနရင္းမွေနသစ္ကိုတစ္ခ်က္ မဲ့ကာ႐ြဲ႕ကာျဖင့္တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး
"အမယ္ေလး မ်က္ႏွာပိုးကိုအိမ္ေရာက္မွသာၾကည့္ေတာ့ မမႀကီးေရ" ဆိုၿပီးေျပာေလရဲ႕...
ေျပာပါေစေလ။ ညီေလး ေရွ႕ကိုေရာက္လာၿပီ။ ဘာမဆို ခံႏိုင္ရည္ရွိေနၿပီ။
ေမႀကီးကေတာ့ ေနသစ္ ေတာင္မကပ္ရ။
"အိမ္ထဲမွာပဲေနတာၾကာလို႔လား မသိဘူး။သားေလး အသားေလးေတြ ပိုျဖဴလာတယ္" ဆိုၿပီးဆံပင္ေလးသပ္ေပးလိုက္၊ ပခုံးေလးပုတ္လိုက္နဲ႔ ယုယၾကင္နာေနသည္။
"ေမႀကီးေရ...အဲ့ဒါ ေမႀကီးသမီးေတြ မဟုတ္ဘူး" လို႔လည္းမေျပာရဲဘူး။ မမေလးက ေသာက္ကဲပါတယ္ဆိုၿပီး ထနရင္းအုပ္လိမ့္မည္။
"ညီ...မင္း ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လာေနမယ္ျဖစ္သြားတာလဲ"
မေျဖေသး။ မမေလးကိုတစ္ခ်က္လွမ္း
ၾကည့္သည္
"နင္ ဒီေလါက္ အိမ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ျပေနမွေတာ့ ငါတို႔က ေနႏိုင္ေတာ့မလား။ ခန္႔ညီေရ လာခဲ့ေတာ့ ဆိုၿပီးပင့္ရေတာ့တာေပါ့"
"ငါ...မင္းနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔"
မမေလးရဲ႕ အေျပာနဲ႔ ဆန္႔က်င့္စြာ ခပ္တိုးတိုးႏွင့္ ညင္ညင္သာသာ ေျပာဆိုလာသူ။
ဆဲဆိုခဲ့သည့္ အျပားလို၊ လက္ႏွီးစုပ္ေလးမွ ဟုတ္ပါေလစ။ ၾကည့္မဝေလာက္ေအာင္ကိုယ့္ဘဲ အရမ္းေခ်ာေနသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ရည္းစားကိုယ္အစကေနျပန္ေႂကြေနသည့္အျဖစ္။
