Komşu Oğlu (TAMAMLANDI)

32.Bölüm

Multi Medya-Bölümdeki şarkı
~~~

Sa ben geldim.

Bu kitaba diğer kitaplardan biraz daha fazla ağırlık verme kararı aldım. Çünkü ben dengesiz bir insanım.

Önceki bölüm morelim aşırı düşükken şimdi gayet iyiyim ve yazma isteği ile doluyum. Aklımda neler neler var. Buraya şu an anlatsam uzar gider. Olaylar olaylar...

Kendimi magazinci gibi hissettim.

Neyse, keyifli okumalar...💖

~~~

Annem Rüzgar ile çalışmam için terlik baskısı uygulamıştı.

Evde annemin yoğun temizlik işlemlerinden dolayı çalışamayacağımız için Zehra Teyze'gile gidecektim ama Bahar'ı görmek istemediğimden oraya gittmemiştim ve sonuç olarak soluğu parkın çimlik alanında kendimizi ders çalışırken bulmuştuk.

Saatlerdir çalışıyorduk ve beynim artık 'beni bir sal aga' diye bağrıyordu.

Mecburi gözlerimi açık tutup Rüzgar'ın anlattıklarını dinlemeye çalışıyordum ama gözlerim kapanmak için elinden geleni yapacaktı ve ben onu dinlemeyecek akıllı kız olup ders dinleyecektim.

***

(Rüzgar'ın Anlatımıyla)

Esila 'sen anlat ben dinliyorum' deyip yere uzanmıştı ve yerde uyuya kalmıştı.

Gülümseyerek kafasını alıp dizimin üzerine koydum. Uyurken hiçte normaldeki gibi saldırgan olmuyordu.

Saçlarını okşamaya başladım.

"Komşu kızı, farkında değilsin ama bana çok çektiriyorsun..." yüzünü inceleyip konuşmaya devam ettim.

"Ne kadar belli etmesemde canım yanıyor be, mesela beni fark etmiyorsun ya boşluğa düşmüş gibi oluyorum, arada tam toparlanacakken yine umursanılmayan taraf oluyorum. Sen öyle bakıyorsun ama hiç beni fark etmiyorsun ya, sol tarafımda bir sızı oluşuyor. Sen öyle başkalarına gülerken bana gülmüyorsun ya, paramparça oluyorum. Bilmiyorum, belki bu hissettiklerim geçicidir ama tek bildiğim bana bir kere içinden gelerek gözlerinin ışıltısıyla gülmeni istiyorum. Çok mu şey istiyorum?"

Gülerek devam ettim, içimi dökmek iyi hissettiriyordu.

"Şu an dediklerimi duysan 'ne diyorsun Rüzgar' diye şaşırarak sorardın."

Biraz daha yüzünü inceleyip içimden gelen bir soru sordum.

"Sana şarkı söyleyebilir miyim?"

'Aynen Rüzgar o da uyanıp tabii diye cevap verecek.'

"Tut elimi, burdan gidelim... Olmaz demeden dinle beni bi...
Rüzgarım söndü, dindi ateşim... Ah bebeğim, ben hala deliyim."

Sırtımı ağaca yaslayıp devam ettim.

"Sen yokken ne gece ne de gündüz, ne ay ne tek bir yıldız, her yer karanlık ve ıssız göremiyorum...
Sen yokken ne gece ne de gündüz, ne ay ne tek bir yıldız, her yer karanlık ve ıssız göremiyorum..."

Uyku yavaş yavş benide ele geçiriyordu. Gözlerimi kapatıp şarkıyı söylemeye devam ettim.

***

(Esila'nın Anlatımıyla)

Uyandığımda tavan yerine Rüzgar'ın yüzünü görmeyi beklemiyordum.