Komşu Oğlu (TAMAMLANDI)

34.Bölüm

(Aras'ın Anlatımıyla)

Bahar ile birlikte parkta oturup parktakiler hakkında konuşuyorduk.

"Bahar canım bak, birinin üzerine bir şey bu kadar mı yakışmaz? Halbuki bak ben nasıl yakışıklıyım?"

"Öylesin."

"Ne?"

"Ne ne? Öylesin, yakışıklısın."

"Böyle bir şey beklemiyordum."

"Bence beklemelisin."

"Bahar canım, sen iyi misin?"

Bahar'a baktım. Neden durduk yere böyle şeyler diyordu.

"Böyle demem kötü bir şey mi?"

"Hayır."

"O zaman bir daha söyleyeyim mi?"

"Söyle sultanım."

"Seni seviyorum."

"Ne dedin sen?"

"Seni seviyorum Aras. Yaklaşık iki haftadır senden hoşlanıyorum."

'Dur, bana bir şeyler oldu. Dur bir dakika.'

İçimden geçirdiğim ile bir anda yere düştüm.

***

"Aras... Aras... İyi misin?... Korkuyorum... Gözlerini aç."

Bahar'ın sesi ile gözlerimi açtım.

"Bayıldın."

"Öyle mi olmuş?"

Güldü.

'Gülüşünü sevsinler kız.'

"Seni sevdiğimi söylediğimde bu tepkiyi beklemiyordum."

"Öyle dedin değil mi sen?"

"Evet öyle dedim."

"Dur bir, bir daha gidiyorum..."

"Dur, tamam sustum."

"Bahar..."

"Efendim?"

"Yarim olsana sen."

"Yarim derken?"

"Sevgilim işte kız, birde anlamamazlıktan geliyorsun, az fena değilsin."

Güldü.

"Olur."

'Bana daha yeni olur mu dedi o? Dur biraz daha bayılayım...'

Tam gidecekken tuttu.

"Yeterli bence sevgilim."

"Oha sen ne yapıyorsun? Bahar canım canıma kastın mı var?"

Bu kız fazla fazla fazla mükkemeldi.

'Tam çocuklarımın anası olacak biri.'

"Aras tamam yeter."

"Ya sen nesin? Gerçek mi? Ay gidiyorum ben."

"Aras dedim."

"Ama canımın Bahar'ı ben ne zamandır bu anı bekliyorum, haberin var mı?"

"Peki, devam et."

Gülerek devam ettim.

***

(Arya'nın Anlatımıyla)

Kitabımın son sayfasına gelmiştim.

İyi geliyordu kitaplar, insanlardan yorulduğum an yanımda oluyorlardı. Dört dostumdan sonra en yakınımdı.