𝑮𝒐𝒃𝒍𝒆𝒕 𝒐𝒇 𝑭𝒊𝒓𝒆-𝑭𝒓𝒆𝒅 𝑾𝒆𝒂𝒔𝒍𝒆𝒚

Dance

"Noel balosu başlangıcından beri üç büyücü turnuvasının geleneği olmuştur. Her Noel akşamı konuklarımızla birlikte büyük salonda toplanıp kurallara uygun biçimde ve riayet ederek eğleniriz. Ev sahibi okulun temsilcileri olarak her birinizden düzgün davranmanızı bekliyor, ve umut ediyorum. Çok önemli bir konu daha var. Noel balosundaki en önemli olay danstır."

Profesör McGonagall'ın bu sözünden sonra salonda büyük bir uğultu koptu.

"Sessizlik! Şunu unutmayın dans etmek vücuda nefes aldırır. Her kızın içinde kanatlarını açıp uçmaya hazır bir kuğu gizlidir. Her delikanlının içinde de saldırmaya hazır bir aslan gizlidir."

Harry ve Ron'un aralarında konuştuğunu duyan Profesör ikisinin yanına yaklaştı.

"Bay Weasley. Eşlik eder misiniz?"

Ron istemeye istemeye ayağa kalktı. Herkes gülmemek için kendini zor tutuyordu. Özellikle de Fred ve George'un onunla çok dalga geçecekleri kesindi.

"Şimdi...Lütfen sağ elinizi belime koyun."

"Nereye?"

"Belime dedim! Şimdi geçelim- eliniz burada dursun."

Bazı kişiler kendini tutamayıp kıkır kıkır gülmeye başlamıştı bile. Bence haklılardı da. Bu manzaraya gülmemek elde değildi.

"Bay Filch müzik lütfen."

Profesör yavaş bir şekilde dansa başlarken Ron şaşkın şaşkın etrafa bakınıyor ve ona ayak uydurmaya çalışıyordu.

"Evet herkes toplansın"

Kızlar hızlı bir şekilde ayağa kalktılar lakin erkekler hiç buralı olmuyorlardı. Profesör McGonagall'ın iğneleyici bakışlarıyla maruz kalınca hepsi ayağa kalktı. O sırada kısa bir süreliğine Fred'e baktım ancak göz göze gelince hemen bakışlarımı kaçırdım.

Cho ile beraber salonun ortasına doğru ilerledik. Herkes çoktan birileriyle eşleşmeye ve Profesörün adımlarına uyarak çalışmaya başlamıştı bile...

Odaya girer girmez kendimi yatağa attım. Dans beni fazlasıyla yormuştu. İtiraf etmem gerekirse epey güzel dans ediyordum ama salondaki eşim Neville'in benim kadar iyi olduğu söylenemezdi. Başımı yastığa koydum  ve tam yanımdaki yatakta yatan Cho'ya baktım.

"Biliyor musun? Salonda Fred'le dans edebilmeyi isterdim"

Hafifçe gülümsedi

"Belki seni baloya davet eder..."

"Hiç sanmıyorum Cho. Ayrıca baloya kadar daha çok çalışmam lazım. Onun için..."

Ona yaklaştım ve kulağına fısıldadım.

"Bu gün ihtiyaç odasına gideceğim"

"Ne? Ne zaman?"

"Az sonra. Çalışmaya gideceğim. Sen de gelmek ister misin?"

"Pek sanmıyorum. Ben sanırım bu gün dinleneceğim. Belki yarın sana katılırım."

"Peki sen bilirsin."

Fred'den

George'la yatağımızın ortasındaki minik çekmeceyi sessizce açtım. İçinden çapulcu haritasını çıkardım ve asamı alıp üzerine dokundurdum.

"Tüm ciddiyetimle yemin ederim ki, hayırlı bir şey düşünmüyorum."

Harita açıldı. İlk gördüğüm isim Bay Filch'di. Koridorlarda dolaşıyordu ve bu pek de şaşırılacak birşey değildi. Diğer kısımlara göz atmaya başladım. Daha sonra hiç de görmeyi beklemediğim birisinin adını görünce yattığım yerden hızla doğruldum ve yatağında uyuyan George'u dürttüm.