Author pov
Chapter 1 ကေန 20 အထိဖတ္ၿပီး ဒီအပိုင္းေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ တစ္ကယ္ ေနာင္တရလိမ့္မယ္..😆 ေနာင္တမရခ်င္ရင္ေတာ့ဖတ္ေပါ့
.......................
" မင္း ငါနဲ႕ေဝးရာ ေနရာကိုသြားနိုင္တယ္...
ဘယ္ေနရာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့....ဒါေပမယ့္ တစ္ခု ေတာ့မွတ္ထား...မင္းဘယ္ေနရာသြားသြား ငါ့ဆီပဲျပန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါက မင္းရဲ႕..
" ကမၻာျဖစ္ေနလို႔..."
.....................................................................
အလုံးစုံကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေသာ Justin သည္ ထိုေနမွေျပးထြက္ရန္ ႀကံေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ အျမင္အာ႐ုံတြင္သူ႕ထက္သာသူ ႏွစ္ေယာက္မရွိေသာ သူမသည္ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ပါသည္။
" ေနဦး....မင္းဘယ္သြားမလို႔လဲ..."
ဟာ...သြားပါၿပီ သူ႕ဘဝကေတာ့ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကံပါတယ္ ဆိုကာမွ... စပ္ၿဖီးၿဖီး မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ တံခါးကိုတြန္းဖြင့္ကာ ဝင္လာခဲ့သည္။
" ေျပာ...မင္းဘာလို႔ထြက္ေျပးသြားတာလဲ.."
Crystal ကသူ႕အားခပ္တည္တည္စိုက္ၾကည့္ ရင္းတစ္လုံးခ်င္းေမးသည္။
" ဪ...အဲ့တာက..နင္သတိရသြားၿပီဆိုေတာ့ ဆရာဝန္သြားေခၚေပးမလို႔ေလ..."
သူေခါင္းကို လက္ျဖင့္ ကုတ္ရင္း ေျဖသည္။
" မင္း..လက္ကဘာျဖစ္တာလဲ..."
သူ႕လက္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူ႕လက္မွာ ပတ္တီးအေဖြးသားႏွင့္...၊
" ဪ....အဲ့တာက ဒီလို ဒီလို ရွိတယ္ဟာ "
Justin ကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ ကယ္တင္ျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္ကိုတစ္ခုျခင္း ရွင္းျပၿပီးေနာက္ ေမာဟိုက္စြာျဖင့္ ေလပူမ်ားကို မူတ္ထုတ္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွ Crystal လည္း
ေခါင္းတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ သူတို႔ကိုပဲ ေက်းဇူး တင္သလိုလို...သနားသလို လို အၾကည့္ ႏွင့္
ၾကည့္ ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ စိတ္မပါတပါႏွင့္
စကားလုံးႏွစ္လုံးကို ေျပာလိုက္သည္။
" ေက်းဇူး..."
Justin အနည္းငယ္အံ့ၾသသြားၿပီး ၿပဳံးသာ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ Crystal ဟူေသာ သူမသည္ ေက်းဇူးတင္စကားႏွင့္ ေတာင္းပန္စကားကိုဘယ္ေတာ့
မွမဆိုဘူးခဲ့ေခ်။ သူနဲ႕စေတြ႕ကတည္းက အခု အခ်ိန္ထိေပါ့... ဒါကအားလုံး သိၿပီးသားလို႔ထင္ပါသည္..။
ČTEŠ
ချစ်သောသူမ (ခ်စ္ေသာသူမ )
Romanceကျွန်မ ကြယ်တွေ ကိုချစ်တယ် ။ မေ က ကျွန်မအတွက်တော့ကြယ်တစ်လုံးလိုပဲ ။ သူတို့က သိပ်လှပေမယ့် ကျွန်မရဲ့ အဝေးဆုံးမှာပဲ ရှိနေတယ်လေ...
