Verloren Meisjes

Proloog

Rustig ruimde hij zijn spullen op. Het papier gleed door zijn handen zijn tas in. Samen met hem verlieten ook de anderen de collegezaal. Hij verdween in de stroom van de mensen. Gelukkig was het nu pauze. Terwijl hij door de gang heenliep richting de kantine keek hij om zich heen naar het meisje dat hij zicht. Shannon. Het was een prachtige dame. Lang blond haar, grijsgroene ogen en ook belangrijke: fantastische rondingen. Het duurde even voordat hij haar tussen alle mensen had gevonden. Hij streek met zijn handen door zijn lange warrige haar heen om het enigszins te fatsoeneren. Met alle bravoure die hij had liep hij naar haar toe en tikte haar aan op haar schouders.

Ze keek hem met een moeilijke blik aan. 'Ik ken je gezicht wel, maar een naam weet ik me zo niet te herinneren.' Snel stelde hij zichzelf voor. 'Vind je het misschien een leuk idee om samen van de week een drankje te gaan doen?' Hij zag hoe hij nogmaals werd bekeken. 'Nee sorry,' zei ze, 'ik vind je te lelijk.' Met deze woorden liep ze weg.

Hij bleef verbluft achter. Wat zei ze? Lelijk? Hoe durfde ze? De bitch. Uit frustratie spuugde hij een klodder op de grond. Hem lelijk noemen? Hoezo hij. Hij kreeg de behoefte om het meisje aan te pakken om haar op haar plek te zetten. Ja, dat zou hij doen. Dat vereiste echter wat voorbereiding. Hij zou het een en ander aanschaffen. Hij zou haar leren wat gehoorzaamheid is en hoe je met jongens omgaat...