"Klübe" 19

2.6K 238 117
                                    



Yazarınıza bayram şekeri olarak oy vermek ister misiniz? 🥺 🍬

🌙

Korku doluyor bütün bedenime, Serhat'ın neden orada olduğunu anlayamıyorum. Ya da neden ağladığını.

Oraya girmek istemsemde girmek zorundayım, istemsizce biraz daha yaklaşıyorum klübeye. Kaşlarım pis bir şey görmüş gibi çatılıyor. Sevmiyorum, orayı hiç sevmemiştim...

Orası bana hep lanetli bir yer gibi gelmişti ve şimdi sevdiğim oradaydı. Sandalyemin tekerleklerini yavaşça itmeye başladım, klübenin kapısının gıcırdar bir şekilde açılmasını dinledim. Çok ağır haraketlerle sandalyemin içeri girmesini sağladım.

İçerisi berbat kokuyordu, önümü çok fazla göremiyordum. Serhat'ın sesini artık daha rahat duyuyordum.
"Serhat? Sen ne yapıyorsun burada?"
"A...Alp b...ben."
Hıçkırmaktan konuşamıyordu, böylesine ağlıyor olması içimi yakmıştı.

Defalarca yanımda ağlamıştı ama içimi kavuran bu olmuştu. Boğazımda oluşan yumruyu yutkunarak gidermeye çalıştım. Sandalyeyi yavaşça iterek yanına yaklaştım.
O yere oturmuş ve bacaklarını kendisine çekerek duvara yaslanıyordu. Bende kendimi sandalyeden atıp yere oturdum.

Konuşmak istiyordu anlayabiliyordum, ama sanki birisi konuşmasın diye onu tehdit ediyordu.

"Serhat?"
Cevap vermedi ama şu azıcık aydınlıkta, maviliğin doldurmuş olduğu odada o gözlerini benim gözlerim ile birleştirdi.
"B...başka kimse y...yok d...değil mi?"

Zar zor konuşuyordu, tıpkı konuşmayı yeni öğrenen bir bebek gibiydi.
"Hayır yok, sadece ben ve sen varız burada."
Gözlerini kaçırıp etrafa bakınmaya başladı, bende bakmaya çalıştım ama pekte bir şey gözükmüyordu.

"Pişman mısın?"
"Neye pişman mıyım?"
"O gün beni kurtarmaya çalıştığına."

İçime gerekesiz bir öfke kaplamıştı, sinirle dişlerimi sıktım ve hiçbir şeyi düşünmeden öylece Serhat'ın yüzünü ellerimin arasına aldım. Belki de onu boğacağımı falan düşünmüştü ki korkuyla kasılmıştı. Gözlerini de sımsıkı kapatmıştı. O kadar çok öpmek isterdim ki, öylece onu şaşırtmak isterdim.

Hala gözlerini korkuyla kapatmıştı, bu düşünceyi ona ben vermiştim.

Ona zarar verebileceğimi düşünüyordu, vermiştim de... Kendime olan nefretim öylesine çoğaldı ki birisi şu an beni öldürse sesim çıkmak gibiydi...

Parmağımla yanağını okşadığımda garip bir eda ile araladı gözlerini. Tam bir yavru köpek gibi bakıyordu.
"Değilim."
Ağzımdan çıkan tek bir söz ile gözleri ışıldamıştı, öylesine ki sanki onun tüylerininin diken diken olduğunu bile hissetmiştim.

Yutkunduğunu da hissetmiştim, hala gözlerime bakıyordu.
"P...peki sana bir şey a...anlatsam, inanır mısın bana?"

Hala o güzel yüzünü ellerimin arasında tutuyordum ve bana cevap beklercesine bakıyordu.
"İnanırım."

Yine şaşkınca baktığında, yine sinirlendim kendime. Bunu da ben yapmıştım, onu bu algıya ben sokmuştum.

"Sana bir şey anlatacağım şimdi."
Gözlerini klübenin içinde kısa bir ara gezdirdi, yüzünü ellerimin arasından ayırmadan bakışlarını bir yere kitledi.
"Annem size anlattığını söylemişti, küçükken beni para için kaçırmışlardı. Dört kişiydi, dört tane adamdı. Her şeyi net hatırlıyorum, oyun oynuyordum bahçede sonra bir anda karardı her şey. Sonra başladı.
Konuşursan ölürsün.
Haraket edersen ölürsün.
Korkarsan ölürsün.
Sen korkarsan annen babanda ölür."
Hafifçe burnunu çekmişti. Bakışları hala belirli bir noktaya kilitliydi.
"Bana bir sürü şey anlattılar, para ellerine geçince neler yapacaklarını. Kaç kızla bir şeyler yapacağını, yedi yaşındaydım.
İğrenç olabilecek her şeyi anlattılar, hatta, hatta,"
Kısa bir sustu. Yutkundu.
"Hatta konuşursam, ağlarsam, kaçarsam, korkarsam bana da o anlattıkları şeyleri yaptırabilirlermiş. Öyle demişlerdi. Kaç yıl geçti hala onlar hakkında konuşunca ölecek gibi hissediyorum.
Polisler tehdit ettiğinde ve beni bir yere getirmek istediklerinde beni çıkardıklar hep sakladıkları yerden. Kafama bir şey örttüler ama çok kısa baktım Alp. Bir saniye kadar baktım orasının neresi olduğuna. Bir saniyeydi ama hafızamda ezberledim. Bir daha görürsem kaçarım diye.
Beni polisler aldığında rahatladım, sonra üç adam hapse girdi. Alp ama onlar dört kişiydi. Yemin ederim ki dört kişiydi, gerçi bunu kimseye söyleyemedim. Korktum, gelir diye korktum."

Özür dilerim •bxb•Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin