~ 16.Bölüm • Terk Etmek ~

38.2K 1K 252
                                    

Keyifli Okumalar💘

İnsanlar nasıl bu kadar acımasız olabilir?

Şöyle düşünün.Bir uçurumun kenarındasınız, kendinizi sonsuzluğa bırakmak için..

Sevdiğiniz tam arkanızda, siz onun sizi kurtaracağını düşünürken o size yaklaşıyor, yaklaşıyor ve sonunda aşağıya itiyor.

O yukardan bakınca acılarınızı size unutturacak derecede güzel görünen uçuruma..

Ama unutturmuyor.Aksine daha çok canınızı yakıyor.Bir kez daha kalbinize hançer saplıyor, bunu biraz geç farketmiş olsanız da...

İşte ondan sonrası tarif edilemez bir duygu.Öyle bir boşluğa düşüyorsunuz ki sanki kanatlarınız çıkmış uçuyormuşsunuz gibi...

Bu yaşıma kadar hiç aşık olmadım.Daha doğrusu kalbimi bu denli yerinden çıkaracak birine aşık olmadım.

Her zaman bekledim, düşlerimin prensini...

Sonunda bulduğumu sandım.Ama tahmin ettiğim veya umduğum gibi olmadı.

O benim prensim değilmiş.Yani aslında ben onu deli gibi sevmişim de o beni sevmemiş...

Bugün tam 3 ay oldu biliyor musun Mert?

Beni ağlattığın, kalbimden bıçakladığın gece tam 3 ayımızı dolduruyordu...

Seninle çalışalı, sana deli gibi aşık olalı, senin prensim olduğunu sanalı...

Tam 3 ay.

Dile kolay değil mi?

Ne yaşadıklarımı asla bilmedin belki de bilmek istemedin.Aşkımı, kadınlık gururumu ayaklar altına alarak parçaladın.

Biliyor musun parçaları dağıldı.

Asla toplayamayacağın bir yere, sonsuzluğa...

Şimdi siz merak ediyorsunuz o gece ne oldu?

Cevabı çok açık değil mi?

Deli gibi koşarken aklımda tek bir düşünce vardı, o da bu şehri terk etmekti...

*

Mert'in ona attığım tokattan sonra afallamasıyla koşmaya başladım.

"Rüya!" diye bağırırken sesinin verdiği nefretle daha hızlı koşmaya başladım.

Holdingten uzaklaşınca dağılan saçlarıma ve akan makyajıma aldırmadan koşmaya devam ettim.Eve varınca topuklu ayakkabılarımı kenara fırlatarak odama çıktım.

Dolabımı açıp bavulumu çıkarttım ve çalan telefonuma aldırmadan kıyafetleri içerisine tıkıştırmaya başladım.Banyoya geçip diğer eşyalarımı da toplayarak odama son kez bakarak kapıya yöneldim.

Bu odayı, bu şehri, arkadaşlarımı hepsini özleyecektim.

Dış kapının açılma sesini duyarak odama geri girip kapıyı kilitledim.Mert gelmiş olabilirdi, onu görmek istemiyordum.

Merdivende ayak seslerini duyarak daha fazla tutamadığım göz yaşlarımı yeniden akıttım.

Kapının yanına çökerek elimle ağzımı kapattım ve ağlamaya devam ettim.

"Rüya, canım aç kapıyı lütfen!"

Figen'in sesinin verdiği huzurla yavaşca yerimden kalkarak kilidi açtım.Ona ihtiyacım vardı.Yine yerdeki yerimi alarak ağlamaya devam ettim.Figende yanıma çökerek başımı göğsüne yasladı.

Düşlerimin Prensi | +18 ♤ [ARA VERİLDİ]Where stories live. Discover now