=||=
Jeon Jungkook'un büyükannesinin ona bıraktığı mirasa sahip olabilmesinin tek yolu, onun vasiyetini yerine getirererek çocukluk aşkı ile evlenmesidir. Ancak Jungkook, çocukluk aşkıyla ilgili büyük bir talihsizlikle karşı karşıya kalır.
=||=
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*******
9. Katın merdivenlerine yetiştiğimde yere çökmüş, göğsünü sıkan ve derin soluklar almaya çalışan Taehyung'u bulmuştum. Terden mahvolmuş, esmer tenine rağmen yüzü sapsarı kesilmiş, siyah saçları da alnına yapışmıştı.
"Taehyung?"
Yüzüme öyle bir çevirmişti ki gözlerini, günün ikinci vicdan azabını çekmeme yetmişti bu bakış. Çok bitkin ve halsiz olmasına rağmen güçlü durmaya çalışıyordu.
"G-geliyorum. Az kaldı." Nefes nefese konuşması bir yana, hâla göğsünü tutarak doğrulmaya çalışıyordu. Aldığı solukların ciğerlerini yaktığını nefes sesinden bile anlayabilirdim.
"Berbat görünüyorsun." Dedim istemeden kaşlarımı çatarak. "Neden bu kadar inatçısın Taehyung, alt tarafı bir asansör?"
"Bak, 'korkuyorum' kelimesini gerçekten korktuğum için söylediğimi anlamak istemeyen sensin. Burada inatçı olan ben miyim, gerçekten?"
"Tartışmaya açık." Dedim önünde dizlerimin üstüne çökerek. Ama tartışmak falan istemiyordum.
"N-ne? Ne yapıyorsun J-jungkook?" Sararan yüzüne biraz olsun renk gelmişti, yanakları kızarmaya başlarken gözlerimi devirdim. "Tükürdüğümü yalıyorum."
"Ne?"
"Ne? Sırtıma bin."
Düz bir ifadeyle söylediğim şeye karşı elbette ki "Hayatta olmaz." Diye cevap vermişti. Bir daha söyleme gereği duymadım. O mu nazlıydı, ben mi sabırsızdım bilmiyorum ama, uzatmadan doğrulup onu çuval gibi omuzuma attığımda Taehyung çığlık atarak sırtımı yumruklamaya başlamıştı.
Göründüğünden daha hafif olması ve bol kıyafetlerinin kapattığı incecik beli beni şaşırtsa da, bu konuda yorum yapmadan merdivenleri çıkmaya devam ettim.
"İndir beni! Ya indirsene! İki tane güzel bacağım var, onları kullanmayı tercih ederim! Duyuyor musun beni!? Jeon Jungkook!"
Tepindiği için biraz kaymış ve artık sırtıma değil, popoma vurmaya başlarken sesli bir şekilde söylenmeye devam etmişti. Yorgunluktan neredeyse ölmek üzereydi ama buna rağmen, asla susmuyordu.
"Film mi çekiyorsun? Güç gösterisi falan mı bu? Beni kaderime ve korkuma terkettiğin için vicdan azabı mı çektin yoksa? Seni ciddiye alıp buraya gelende kabahat zaten! Hem kabasın, hem de anlayışsızsın! Ayrıca yüzsüzsün de. Jungkook bırak beni!"
Bu tempo, gürültüsüyle birleşince beni de yorduğu için, karşılık olarak ben de "Sus artık." Diyerek fazla yumuşak ve dolgun olduğu belli olan poposuna vurmaktan kendimi alamamıştım.
