=||=
Jeon Jungkook'un büyükannesinin ona bıraktığı mirasa sahip olabilmesinin tek yolu, onun vasiyetini yerine getirererek çocukluk aşkı ile evlenmesidir. Ancak Jungkook, çocukluk aşkıyla ilgili büyük bir talihsizlikle karşı karşıya kalır.
=||=
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dikkat: Bu bölüm, artık sessiz kalmayan bir Jeon Jungkook içerir.
*******
Bir şeyin ters gitme olasılığı varsa, ters gidecektir. Bir şeyin birkaç şekilde ters gitme olasılığı varsa, hep en kötü sonuç doğuracak şekilde ters gidecektir. Bir şeyin ters gidebileceği olasılıkları engelleseniz bile, anında yeni bir olasılık ortaya çıkacaktır.
Kısacası ters gidebilecek her şey, ters gidecektir.
Bir şeyin olma olasılığı, isteme olasılığı ile ters orantılıdır, ne zaman bir şeyden vazgeçseniz, vazgeçtiğiniz o şey size geri gelir.
Yani ne kadar beklerseniz bekleyin, istenmediği zaman gelecektir.
Murphy kanunları, bana küfür eder gibi birden bire başıma çullanmıştı ve benim tek yapabildiğim iki yana açarak çırptığım kollarımla bundan kurtulabileceğimi sanmaktı. Çok aptalcaydı, çok yanlıştı, bu olmamalıydı.
Dehşete düşmüştüm.
Bilincimin beni sürüklediği yer koca bir boşluktan ibaretti. Devrelerim yanmış, algılarım tuzla buz olmuştu. Ne yaşıyordum, neden yaşıyordum, o kimdi ve ben kimdim?
Bütün sorunlar beni bulduğu halde ben neden bütün sorulara karşı cevapsız kalıyordum hep?
Bir şeyleri bilmemek ve neyin neden gerçekleştiğini anlayamamak beni yormuştu.
Dudaklarıma değmiş olan kişiye dokunmak istemiyordum, onun da bana dokunmasını istemiyordum. Çünkü birbirimize söz verdiğimiz o öpücüğün hissiyatı bu olmamalıydı. Ona bakarken içim giderdi benim, kalbim deli gibi çarpardı. Şimdiyse tek hislediğim büyük bir rahatsızlıktı ve tek istediğim bu prangadan kurtulmaktı çünkü bırakın onu öpmeyi, henüz onun tanıdığım biri olup olmadığını dahi seçemiyordum.
Seçebildiğim tek şey, yere düşüp kırılan bardakların sesiydi. Bu pek çoğu için duyulmamışsa bile beni sağır edecek kadar yüksekti. Öyle ki, bir bomba etkisi yaratmıştı kulaklarımda.
Birkaç saniye önce kollarımda sevdiğim adam vardı, bildiğim bütün her şeyi geride bırakarak kendimi ona adamaya karar verdiğim adam.
Öyle bir adamdı ki o, dışarıdaki canavarlardan korkarak kendimi kapattığım karanlık odaya gün ışığını, yıldızların ışığını ve kendi ışığını getirmişti. Bu da yetmezmiş gibi, asıl canavarların beni tüketmek için içeride saklandığını ve üzerime çullanmak için zaman kolladıklarını görmemi sağlamış, bir de beni onlardan var gücüyle korumuştu.
