=||=
Jeon Jungkook'un büyükannesinin ona bıraktığı mirasa sahip olabilmesinin tek yolu, onun vasiyetini yerine getirererek çocukluk aşkı ile evlenmesidir. Ancak Jungkook, çocukluk aşkıyla ilgili büyük bir talihsizlikle karşı karşıya kalır.
=||=
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Medyadaki müzik hikayede geçiyor ve belirttiğim yerde açarsanız, o duyguyu daha net hissedebilirsiniz.)
*******
O tam bir baş belasıydı.
Delirecektim. Ciddi ciddi bu defa delirecektim. Daha yeni yeni anlaşmaya başladığımız zamanda, tam da ona ısınırken, hatta derin hisler beslemeye başlarken, Kim Taehyung beni sınamayı bir türlü kesemiyordu.
İki saat önce, onu dışarıya zorla çıkaran sanki ben değilmişim gibi, şakır şakır giyindiğinde anlamam gerekiyordu beni sınamayı sevdiğini.
Bundan zevk aldığını düşünüyordum artık. O güzel aklında sürekli "Acaba bu gün Jungkook'u nasıl zıvanadan çıkartsam?" Diye binbir fikir döndüğüne o kadar emindim ki. Başka türlü beni bu denli delirtmesinin mantık çerçevesinden bakılarak açıklanacak herhangi bir yanı yoktu çünkü. Sinir, stres ve üç kadeh viskinin üzerine içtiğim kova gibi bardağın içindeki bira titrememe sebep oluyordu.
Koyu mint rengi, yakası göğsüne kadar açık parlak gömleği ve bacaklarına yapışan dar, deri pantolonunun, onu gözlerime ziyafet gibi göstermesi yetmiyormuş gibi bir de kafasına bandana takmıştı. Takmış, takıştırmış oldukça özenmişti kendine. Her haliyle beğeneceğime emindim ama daha önce onu böyle görmeye deli gibi ihtiyaç duyduğumu bilmiyordum bile! Buraya gelirken bile yolda sürekli duraksamama sebep olmuştu.
Şimdi ise sinirlerim gerçek anlamda bozuktu ve ben kendimi huysuz, huzursuz, aksi, gergin ve oldukça gerici hissediyordum. Onu bir yerlere kapatıp kendim haricinde geri kalan herkesten saklamak istiyordum ve beni bunları düşünecek bir adama dönüştürdüğü için ona sinir oluyordum. İçimdeki psikopat ruhu şahlandırıp beni kendimle savaştırıyordu ve ben öyle ya da böyle bu savaşı hep kaybediyordum. Tabi ki bu insanlık dışı eylemi yapıp onu bir yere kapatmayacaktım ama aklımdan geçmesine de engel olamıyordum işte bir türlü.
Ben bu adamla ve onun bu çabasız güzelliğiyle başa çıkamazdım. Büyük annem bana ne yaşatacağını bilse koyar mıydı karşıma onu? Ah bir bilse... Yeryüzündeki hiçbir canlının Kim Taehyung'un güzelliğinin açacağı belalar ile başa çıkamayacağını bilse, beni onunla harlanan bir ateşe atar mıydı? Olan buydu çünkü, ona bakarken cayır cayır yanıyordum. Soğuk terler atıyordum bir de, midem kasılıyordu. Kalbim konusunda söyleyebileceğim bir şey yoktu zaten çünkü o bile benim değildi artık.
Ve ben bütün bunların hissiyatıyla boğuşurken beni delirten şey ise; sıradan bir bira sohbeti amaçladığım masum teklifimin, Taehyung'un karşımda, hiç tanımadığım ve muhtemelen birazdan yüzüne yumruk indireceğim avrupalı sarışın herifin tekiyle, rengarenk dans pistinde gayet ateşli ve ne yaptığını bilir bir şekilde dans etmesiyle sonuçlanmış olmasıydı.
