The CEO

Chapter 17: Faint

Kenley's PoV:

After work, I decided na huwag dumiretso sa bahay ng mga Jimenez. Napag isip-isip ko rin na hindi na muna ako magpapalipas ng gabi sa kanila.

Instead, I go back to my previous apartment to visit my bestfriend, Farrah. Alam kong sya lang ang mapagkukwentuhan ko sa nangyayari. And I'm sure that she knows kung anong dapat kung gawin.

Okay na sana yung eksena namin ni Miss Blaire kanina eh. Kilig to the bones na ako because she asked for a hug. Ang kaso lang eh, brining-up nya pa bigla yung topic sa nangyari sa hospital. Tsk.

I can't help but to feel hurt from what she had said yesterday. But still, I can't argue with her. I'm just her employee. Nothing more. Nothing less. Ganon ang tingin nya sa akin. Hindi pa lumalabas ang anak namin pero parang naaawa na ako sa kanya.

I'm already here sa dati kong apartment. Dali-dali akong umakyat sa room ni Farrah. Well, magkapitbahay lang naman kami. Nakita kong may nakatira na sa dati kong inuupahan. Parang nakakamiss tuloy. Ang nostalgic.

I knocked twice and waited for her to open the door. 

"Bakit?" Ang unang-unang bungad ni Farrah pagkabukas nya ng pinto. 

"Papasok naman sa bahay mo Farrahbells." I said. Nakita kong napakunot ang kanyang noo.

"Bawal dito ang hindi na virgin." She said and I just rolled my eyes to her. Hmp! Ang sarap tampalin ng bibig noh. Pang-asar pa talaga eh.

Nilakihan nya ang siwang ng pintuan. Dire-diretso na akong pumasok sa loob kahit hindi nya pa ako pinapapasok. Dali-dali din naman syang umupo sa tabi ko.

"So anong chika? Mukha atang may problema ka Kenleybells." Panimula nya. I shooked my head. She really knows me well.

I heard she heaved a sigh. 

"Don't worry, hindi kita ijajudge. Ibabash pwede pa." Dagdag pa nya. Hindi ko maiwasang mapatawa. Ewan ko ba rito sa bestfriend ko na ito. Kakaiba ang takbo ng isip.

Sinimulan kong ikwento sa kanya ang nangyari. Walang labis. Walang kulang. Every details is important. At kada salita ko ay may reaction sya kaya ayun. Inabot kami ng syam-syam. She also gave me an advice kung anong dapat kong gawin sa nangyari.

"Farrahbells magtimpla ka nga ng iced tea. Magwalwal tayo." Utos ko sa kanya. This is our own kind of walwal. Hindi yung painom-inom ng mga hard drinks o kung ano. Pero wag kayo, may time na nalasing talaga kami ni Farrah. As in nung uminom kami ng napakaraming iced tea.

She was about to say something nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Someone sent a text to her. Nakita kong napakunot ang kanyang noo ngunit maya-maya pa ay sumilay ang malawak na ngiti sa kanyang labi. Automatic na napaarko ang isa kong kilay.

Sino naman kaya ang dahilan ng pagngiti nya?

"Ganda ng ngiti natin ah... Sino yan?" I said curiously to her. Agad nyang ibinaba ang kanyang cellphone. 

"Sira ka talaga hahaha... Si Ash yung nagtext." Sagot nya sa akin na para bang nagdedaydream. Mas lalo akong naguluhan. Huh? Ash? As in yung pinsan ni Blaire?

What? Paano nangyari yun?

"Hoy! Anyari? Bakit hindi mo man lang sinasabi sa akin na magkatextmate na pala kayo?" I said to her and she scoffed.

"Kinuha ko ang number nya tapos ayun nagtext-text na kami. Ang sarap nga nyang kausap eh." She answered.

Wait... I smell something fishy. Pakiramdam ko ay mayroong nangyayaring kakaiba sa kanila. But last time I checked ay they're both straight. 

Gusto ko pa sanang magtanong pa ng husto about sa kanila but I stopped myself. Duh. I still respect her privacy atsaka, I will let Farrah to explore more about herself.

We changed our topic at nagsimulang magkuwentuhan. I decided na rito na muna magpalipas ng gabi. Hindi na ako nagpaalam pa kay Blaire. As if namang hahanapin nya ako.

Blaire's PoV:

It's been a week ng magsorry ako kay Kenley and for freaking sake! Iniiwasan nya na ako ng super. As in hindi ko na talaga sya nakikita since last week pa. And something on me is eager to see her. It must be my hormones I guess.

Aish. Pati ang trabaho ko ay naapektuhan dahil sa kanya. Isang linggo na rin kasing mainit ang ulo ko. Mas lalong dumoble ang pagkamasungit ko and I know, natatakot na sa akin ang mga employee ko.

It's hard to admit but I miss her.

Naikwento ko na rin kay Ash ang nangyari and she said that she's a bit disappointed dahil sa sinabi ko. I know, and I regretted it.

Speaking of Ash, I quickly glanced at my watch. Napakunot ang aking noo. Bakit wala pa rin yung food ko? It's a little bit late na ah. Kanina pa dapat dumating yon.

Yes guys, hindi na hinahatid sa akin ni Kenley ang mga foods na para sa akin. Instead ay iniiwan nya lang ang mga ito kay Ash. Clearly, she's pissed.

Hindi rin nagtanggal ay nakita kong pumasok na sa office ko ang aking pinsan na dala-dala ang isang paper bag. Halos magningning ang aking mga mata dahil narito na rin ang inaantay ko.

"Hey Cous, here's your food. Sorry kung natagalan." She said. Dahan-dahan nyang ibinaba sa table ko ang kanyang dala-dala. I quickly ate one of those.

"Why? Bakit daw natagalan?" I asked while eating.

"Well, kinausap pa kasi sya ni Cassie tungkol sa mga bagay-bagay kaya ayun natagalan ang bebe mo." She said and flashed a smirk. Hindi ko maiwasang mapataas kilay.

Sino naman ang babaeng yun?

"If you're asking kung sino ba ang Cassie na yun, she's one of the HR Admin. Actually, ang ganda nya nga eh. Ang daming nagkakacrush sa kanya sa department nila." She said. Mas lalo akong naasar. The fuck?

"Shut up! Wala akong pake sa Cassie na yan." Masungit kong saad sa kanya. Totoo naman yun. Hmp. Pake ko sa kanila. Narinig kong napatawa sya bigla.

"Anyways, sana matapos na ang pag-iwas sayo ni Kenley. Baka kasi mamaya, mabagok yun bigla then boom! Iwan na kayo at humanap ng iba. Tsk. Tsk. Tsk. Kawawa naman ang pamangkin ko pati na rin ikaw." Ash said. Agad akong napasimangot. 

Aba't subukan lang talaga ni Kenley! Malilintikan siya sa akin kapag nagkataon. Hindi lang sya kung hindi pati na rin ang mahaba nyang alaga. Tsk.

"Stop frowning Cous, nagbibiro lang naman ako. Dapat lagi kang nakasmile. Para happy rin ang baby. Atsaka, sa tingin ko naman ay hindi magagawa ni Kenley yun." She said. Malalim akong napabuntong-hininga. 

I continued eating my cupcakes habang iniisip pa rin ang sinabi ni Ash. May point rin naman sya. Anytime ay pwedeng mangyari yun. I should make a move na bago pa mahuli ang lahat.

I took a look on the mirror to see kung okay pa ang itsura ko. Well, lagi naman akong maganda.

I was walking towards Kenley's department when I felt that my mind's spinning off.

My sight is getting blurry. Nanghihina ako. Pakiramdam ko ay babagsak ako any minute. And so my body did.

"Oh shit! Si Miss Blaire, babagsak!" Someone yelled. I felt a pair of familiar arms engulfs me into a tight hug bago tuluyang lamunin ng dilim ang aking talukap.

_____//_____

Sabaw na ud peace yow (っ.❛ ᴗ ❛.)っ

Edited.