The CEO

Chapter 23: Deliver

Blaire's PoV:

I cannot put into words how I felt everytime na kasama ko si Kenley. The way my heartbeats' racing up whenever I think of her. The so called 'butterflies' in my stomach. The electrifying moment whenever she touches me and many more. 

Gosh. It's really weird and corny at the same time. Hindi ko naimagine ang sarili ko na magiging ganto one day.

I can't say na mayroon na kaming relasyon. Kumbaga, nabibilang kami ngayon sa mga walang label. It hurts you know? Pero wala akong magagawa.

Argh! That nerve of that girl! Hindi man lang ako tinatanong kung anong status naming dalawa. 

'Bakit kasi ayaw mong magmake ng move at inaantay mo pa sya?' My subconcious mind asked.

I mentally rolled my eyes. Duh. Of course, I won't. I'm shy at tsaka dalagang pilipina ako noh!

It's hard to admit but palagi akong nagseselos sa mga babaeng kumakausap sa kanya, even boys too. Lalo na't buntis pa ako ngayon. Hindi ko maiwasang mainsecure. I'm kinda scared na makahanap sya ng iba. Idagdag mo pang 10 years ang gap namin dalawa. Geez. Ang sasarap nilang sampalin ng kaliwa't kanan eh.

I mean, Kenley has a beauty. Yung tipong mapapatingin ka talaga. Pero mas maganda pa rin talaga ako.

I'm really thankful dahil napaka understanding niya. Kahit kailan ay hindi man lang sya nagalit sa akin o kaya naman ay sinaktan ako. Inis? Oo pero hanggang dun lang yun. She always say sorry kapag nagkakaroon kami ng mga arguments. Hindi na nya pinapatagal pa. Of course, ako na naman ang may pakana ng away naming yun.

I don't know but parang may nag-uudyok sa akin na awayin sya. I guess, sya yung pinaglilihian ko. Gustong-gusto sya ng mga babies namin eh. Gustong-gustong awayin.

Anyways speaking of Kenley, namiss ko tuloy sya bigla. She's currently on her work kasi. Dapat nga ay andito lang sya sa bahay at kasama ko. Ang kaso ay nagkaroon ng biglaang emergency sa company kaya ayun.

I'm currently having my maternity leave. Yes. Nasa 9 months na rin ang tyan ko at anytime ay pwede nang lumabas ang mga babies namin. Hindi pa namin alam ang gender. Mas maganda raw kasi kung surprise.

Kung ikukumpara sa normal na buntis, my baby bump are much larger dahil dalawa ang nasa loob. I'm aware that I'm gaining some weight. Isa rin yun sa mga factor kaya naiinsecure ako sa aking sarili. Geez.

Sighing, I looked at the time at nakitang it's already 1pm pa lang. Baka 5pm pa makauwi si Kenley.

I decided na manood nalang ng movies dahil wala naman akong gagawin. Argh. I really want to work na but sadly, hindi pa pwede.

"HEY BLAIRE..." Bati sa akin ni Kenley while slowly placing her arms above my baby bump. I can smell her addictive scent. Mukhang kakaligo lamang nya.

I didn't dare to say something and remained silent. Tss. She must be at home kanina pang 5pm pero anong oras na? It's already 7:30pm!

Ano pa bang ginawa nya?

"C'mmon Blaire, pansinin mo naman ako." Pangungulit nya. I felt that she started to plant small kisses on my shoulder. 

Ugh! Damn this girl! Alam nya talaga ang weakness ko.

"I'm sorry. Naextend kasi yung meeting kanina dahil maraming naging suggestion ang board of directors." I heard she explained. I heaved a sigh at hinarap sya. "Okay. Apology accepted." I said ang flashed her a smile. What's the point kung papatagalin ko pa right?