Chapter 22: Calm Her Up

53.9K 1.6K 306
                                    

Kenley's PoV:

I was awaken up nang maramdaman ko na parang may nakatingin sa akin. Wait. Who could be that person? Kahit na gusto ko pang ituloy ang pagtulog ko ay hindi na pwede. I slowly opened my eyes and met the most beautiful pair of eyes. They were looking intently at me.

Pakiramdam ko ay nag-init bigla ang aking mga pisngi. Gosh. Grabe naman yun Blaire! Umagang-umaga eh.

"Good Morning Blaire." Awkward kong bati sa kanya. Memories started to came into my mind. Hindi ko na alam kung anong iaakto ko sa kanya pagkatapos ng nangyari kagabi.

Bakit ka naman kasi umamin Kenley ha? Argh. Parang wala na tuloy akong ihaharap na mukha sa kanya. 

Of course typical her, nakita kong napakunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin. What's wrong? Wala naman akong nagawang mali.

"Naiirita ako sayo bigla." Dire-diretso nitong saad. Napayuko ako bigla at napakagat-labi. Damn. Dahil ba ito sa ginawa namin kagabi?

Automatic na nakaramdam ako ng hindi maipaliwanag na sakit. I flashed her a forced smile. I think, kailangan ko nang umiwas sa kanya. I mean, it's the best thing. I must stop myself from completely falling to her.

"Kanina ka pa ba gising? Wait. Do you need something?" I asked. I didn't receive any answer from her. Instead, she just looked at me. There's something on it na hindi ko maexplain. Nakakatunaw ang kanyang mga tingin. Napalunok ako bigla.

I heaved a sigh. "You can continue your sleep. I'll just leave if you want." Akma na sana akong tatayo when she suddenly held my wrist. Ang corny man pakinggan pero parang nakuryente ako bigla sa ginawa nya.

"Stay."

One word pero sapat na para mapasunod nya ako. I slowly sat beside her. Of course, may distance pa rin sa pagitan naming dalawa.

I shooked my head and didn't dare to stare at her back. Hindi ko kasi kaya. And I'm also shy. 

"Why are you acting like that?" I heard she asked. "Huh? Wala namang mali ah?" And just shrugged.

I'm busy playing with my hands when she suddenly held my chin causing me to look at her. Nahigit ko bigla ang aking hininga. 

Ilang centemeter na lang ang layo nya sa akin. I can smell her sweet fragrance. Fuck. Konting galaw lang ay makikiss ko na sya. Parang namiss ko bigla ang lips nya.

But get a grip of yourself Kenley! Baka mas lalong mabadtrip sya sayo.

Nakakunot ang noo nya pero ang ganda nya pa rin tignan. Argh. Bakit nagiging ganto ako bigla pagdating kay Blaire?

"Why Kenley?" I just remained silent dahil hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya.

"Last night, you said that you love me." Nanlaki bigla ang mga mata ko. Shit. Ito na yun. Nervousness started to build up on me. 

"Is it true?"

I didn't hesitate to tell her the truth. "Of course! It's true. I love you so much Blaire." I said wholeheartedly. Nakita kong natigilan sya bigla. She bit her lips. Nakita kong namula ang kanyang mga pisngi.

Wait. Is she blushing? I felt so confident and happy at the same time. Naks. May impact rin pala ako sa kanya.

But I decided to play innocent at all. Pang-asar lang. "Bakit ka namumula Blaire?" She just rolled her eyes to me. Abat! Napaka attitude ha. Nako, jombagin ko to eh hmp.

The CEO Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon