Chapter 27

2.7K 102 8
                                    


Chapter 27

Help

Muli niyang hinarap ang kaniyang likod sa akin at nagsimulang mabagal na naglakad palapit sa bintana ng aking kuwarto. Bawat tahimik na tunog na ginagawa ng kaniyang paang tumatapak sahig ay katumbas ng isang mahapding hiwa sa aking puso. Bawat isang sentimetrong paglayo niya sa akin ay katumbas ng pagsikip ng aking dibdib.

He placed both of hands at the edge of the window as he jumped on top of it. He paused before pushing his body with his feet to be able to go out. A tear fell from my eye as reality hit me that we won't be able to get together any longer.

Napapikit na lamang ako kasabay ng tuluyang pagbagsak ng aking mga luha mula sa aking mga mata. Nang maisarado ko nang maiigi ang aking mga mata ay agad akong nakarinig ng malakas na impit na sigaw mula sa direksyon ni Drake.

I immediately opened my eyes and it greeted me with Drake's right arm's skin burnt. My eyes widened as my jaw dropped open. My shaking hands flew upwards to cover my mouth. I let out a gasp as I continued staring at Drake's burnt skin. 

What happened? W-what's happening?

Without even thinking, my feet immediately moved on its own. Mabilisan akong lumapit sa kaniya. I extended my arms to him and tried my best to stop it from shaking. With teary eyes and shaking hands, I approached him and drew my hand closer to his burnt skin.

Kunot-noo akong tumingin sa kaniyang mga mata. Mga matang punong-puno ng sakit, pagkalungkot, at pagtataka. Mga matang kapag ika'y tumitig nang maiigi ay lulunurin ka sa sakit ng kaniyang nararamdaman. Sakit sa kaniyang nararamdaman sa balat at pati na rin sa aming sitwasyon.

"No, no..." paulit-ulit 'kong bulong sa aking sarili at muling tinignan ang kaniyang sugatang kamay. Parang gripong walang tigil ang pagtulo ng aking mga luha mula sa aking mga mata. Hindi ko na napigilan at biglaan ko na lamang nailabas ang mga hikbing matagal ko nang pinipigilan.

Nang luminaw ang aking paningin ay nakita ko agad ang unti-unting paghihilom ng kaniyang sugatang balat. I grabbed it with my hands and slightly pushed it outside of the window. Hindi pa ito nakakalabas nang tuluyan ay agarang nasunog ang kaniyang makinis na balat. Napapikit ako nang maiigi nang maramdam din ang pagkasunog ng aking balat, kasabay ng pagkasunog ng kaniya. I heard him release a painful groan as it all sank into me.

"I'm sorry..." mahina 'kong banggit sa kaniya. I grabbed his right hand that is now fully healed and drew it closer to my lips. I gave his knuckles a kiss before leaning my forehead on it. "I'm so sorry... I-I can't get you out of here," muli 'kong bulong.

"W-what happened? Why did your skin burn too?" nag-aalala nitong tanong kasabay ng naramdaman 'kong marahang paghagod ng kaniyang kamay sa gilid ng aking braso.

He did not even ask why he can't get out of here? He just asked why my skin burned too? How selfish can he be? Mas uunahin at uunahin niya pa ako kaysa sa sarili niyang kapakanan.

"D-Drake, I haven't been able to get out of my room for weeks now. Every time I try, that happens... T-they casted a spell in my room, so I can't get out," I explained.

"They did that to you? Are they even your family? They don't care about you!" pagalit nitong banggit.

"Drake, listen to me," I said and held his face with both of my hands. "I-I don't know how this happened. Whenever they... whenever they get inside, this doesn't happen. Pumasok na si Kuya Nick dito pati na rin si Mama. T-this didn't happen to them. Why is it happening on you?" I said. H-how? Did they cast another spell?

"Eunice, calm down. I know...," he said, trying to calm me down as he caressed the side of my arms with soft touches.

"W-what?" naguguluhan 'kong tanong. My brows furrowed more when I heard his statement. Anong alam niya? Anong ibig niyang sabihin sa kaniyang mga sinabi.

Chasing the Forbidden (Salazar Series #1)[COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon