The Jerk is a Ghost

The Jerk: Fifteen

Fifteen,

Pinagmasdan ko ang pagpatak ng ulan sa labas. Napabuntong hininga ako. Hapon na at nandito ako sa harap ng gate ng school at hinihintay si Dad para sunduin ako. Kanina nag insist si Micko na siya na ang maghahatid sa akin. Pero hindi ko gustong maging sagabal lalo na at may practice sila ngayong hapon.

Si Mindy naman hindi pumasok. Sa tingin ko may problema nanaman siya sa Mama ngayon. Kaninang tanghali tinawagan niya ako para ipaalam na hindi siya makakapasok. Kailangan niyang samahan si Mrs. Gonzales sa Hospital para sa check up nito.

Habang hawak ang payong napatingin ako sa basang sapatos ko. Gusto ko sanang bumisita sa Hospital ngayon kung nasaan si Ashton. Nagbabakasakali akong nandoon lang siya sa mga oras na ito. Pero kapag ginawa ko yon baka mangyari nanaman ang nangyari noong isang araw. Baka this time hindi na ako makauwi nang walang nakakakita sa akin na ibang bisita niya.

I heard Reese will visit though. Narinig ko kanina sa cafeteria habang nag uusap sila kasama ang mga kaibigan niya. Sa pagkaka alam ko sasama din ang drama club. So okay lang kung hindi ako makapunta ngayon. At least there are still people who'll pay him a visit. Sana lang makita niya. Sana malaman niyang madami parin ang naghihintay na bumalik siya.

Nagpatuloy lang ako sa paghihintay habang mukhang mas lumalakas ang ulan. Nasaan ba si Ashton sa mga oras na ito? Wala na ba talaga siyang balak magpakita sa akin? Kailangan ko na bang itigil ang pag tulong ko sa kanya? Paano ko nga ba siya tutulungan kung siya mismo hindi na gustong lumaban?

Out of nowhere isang idea ang pumasok sa isip ko. Nasabi sa akin ni Ashton na kapag wala siya sa kwarto ko tumutuloy siya sa mansion nila. Hindi kaya nandoon lang siya ngayon? Hindi kaya nasa mansion lang siya?

Hindi malayong mangyari yon. Wala na akong ibang alam na pwedeng puntahan niya. Napatingin ako sa wrist watch ko. Mag five na ng hapon. Kung dadaan ako sa bahay nila makakauwi parin ako bago mag dinner. Magpapa alam nalang ako Dad.

Nagtext ako kay Dad na may dadaanan lang ako bago umuwi. Hindi niya na ako kailangang sunduin. Mas malapit ang mansion nila Ashton mula sa school kompara sa bahay namin. Kaya naman naisip kong maglakad nalang. Maybe it will take a ten minute walk before I get there.

Habang naglalakad ay patuloy lang sa paglakas ang ulan. Pakiramdam ko nga hangang gabi na ito. It would be nice to be inside the house right now all dry and comfortable. Pero alam kong hindi din ako matatahimik kung uuwi ako nang hindi man lang nagagawa ang balak ko. I never knew that helping someone who didn't wanted help in the first place could be this hard.

Gaya ng inaasahan nakarating ako sa harap ng gate nila. Naalala ko ang huling beses na nandoon ako. Kung saan unang beses kong makasama ang isang Ashton. Heck that jerk almost humiliate the life out of me. Pero kita mo nga naman nandito nanaman ako. Huminga ako ng malalim bago pinindot ang doorbell.

Naghintay ako ng ilang segundo. Walang sumagot. Wala bang tao? Sinilip ko ang loob ng mansion mula sa siwang ng gate. Medyo magdidilim na at dahil na din siguro sa ulan kaya wala akong maaninang na tao sa loob. Mukhang wala ang mga guard na nagkalat sa lugar tulad noong unang beses kong pumunta dito.

Muli kong pinindot ang doorbell. Maya maya pa isang imahe ng tao ang nakita kong lumapit sa gate mula sa side ng mansion. Mukha siyang isang babae. Napansin kong nagpupunas ito ng kamay sa apron niya habang ang isa naman ay hawak din ang isang payong.

"Ano ang maitutulong ko, hija?" bati nito sa akin. Nakadamit ito na para bang galing siya sa kusina. Medyo chubby siya at mahahalatang pala ngiti siya. Pero wala akong makitang ngiti sa mukha niya ngayon.

Hindi ako agad nakasagot. Hindi ko naisip kung ano ang idadahilan ko sa pagpunta ko dito. Wala si Ashton para tulungan akong magsinungaling. Sigurado akong kapag nagsinungaling ako ngayon mahahalata nila.