EDSA (Emosyong Dinaan Sa Awit) 🎞

24

It was a rainy and sad evening. Wala akong kasamang naglalakad sa daan. Basang basa ako umuwi ng dorm. Kinuha ko ang susi ko sa bag ko at bago ko pa mabuksan ang pinto ay naalala ko na malungkot pala ako. Napansin ko na walang tao dito kaya naisipan ko ibaba muna ang mga gamit ko at maghubad. Pumasok ako sa banyo upang maligo.

Habang naliligo ay hinahayaan ko lang ang mga luha ko tumulo. Hanggang kelan ba ako iiyak? Hanggang kelan ba ako nakakulong? Hanggang kelan ba ako malungkot? Why do we put ourselves through pain? Kahit ilan pa ang tanunging ko sa sarili ko ay wala akong mabigay na sagot. To be honest, I don't want him to go but... i'm trying to save myself from heartbreak.

1 month later (October 25, 2020)

"Happy birthday, Andi!" Bati ni Celine sa telepono sa akin.

Ito na ata ang pinakamalungkot na kaarawan ko. Baka dahil may ineexpect ako? Asa bahay ako ngayon para magcelebrate. Nakita ko naman na nasa rooftop na si Nanay at Tatay. Kinuha ko ang nude kong lipstick at inilagaya sa aking labi. Tinignan ko muli ang sarili ko sa salamin.

"Andreas! Akyat na!" Sigaw ni Ate Cheska (Judy Ann Santos) sa akin.

"Papunta na!" Sigaw ko din pabalik at umakyat sa rooftop.

Pagkapunta ko sa taas ay nagulat ako. Andun ang buong barkada ngunit wala ang isa? Agad naman akong napangiti at lumapit sakanila.

"Happy birthday!" Sabay sabay nilang sigaw. I feel like crying pero pinigilan ko ito.

"Thank you." Maikling sambit ko habang nakangiti.

"Parang di ka naman masaya." Tanong sa akin ni Ate Cheska. Nginitian ko ito at inakbayan.

"Masaya ako." Nakangiti kong sagot.

Nagsimula na kaming kumain lahat. Habang kumakain ay iniisip ko kung nasaan nga ba si William? Pupunta ba siya o hindi? Bakit habang tumatagal mas lalo ko siyang hinahanap?

William's POV
Nandito ako ngayon sa Parents ko. Kasama ko sila Angel at nanay nito. Habang umiinom ako ng alak ay tinetext ako nila Paul kung nasaan na daw ba ako. Kanina ko po talaga gustong umalis kaso hindi ko magawa dahil andito ang tatay ko.

"William? You want some?"

Napatingin naman ako sa likod ko at tinago ang cellphone ko. Si Angel lang pala. Tinanong ako nito kung gusto ko ba daw ng wine.

"I have pa. Thank you." Ani ko dito. Tumango naman ito bilang sagot.

Bigla ko naramdaman na naiihi ako. Agad akong pumunta sa banyo upang umihi. Pagkatapos ko magbanyo ay ininom ko ang huling tira ng wine ko at umakyat na sa kwarto. Nasa kalahati palang ako ng hagdanan ay nakaramdam ako ng pagkahilo.

"William!" Sigaw ni Angel. Napahawak naman ako sa noo ko at nilapitan ako nito.

"I'm not feeling well."

Hindi ko na alam ang nangyayare. Nakita ko lang ang pintuan ko. Inihiga naman ako ni Angel at nakita ko ang painting na ginawa namin ni Andreas napangiti naman ako kahit malabo ito. Nakita ko na may pumatong sa akin.

"Andreas."

At bigla nalang ako nakatulog. Hindi ko na alam ang nangyare. Hindi ko na rin naman inisip ang mga nangyare.

Andreas' POV
It's monday. Kakatapos lang ng birthday ko. Habang nasa dorm ako ay narinig ko naman na may nagbukas ng pintuan ko. Tumingin ako sa likod at nakita ko si William na may dalang bulaklak. Ngayon lang ulit kami nagkita.