Royal Blood University 1: The Vampire's Beloved

Royal Blood University 7: Her Revenge

Wearing an average height skirt plus their amazing upper uniform already made my night. Nagpabango rin ako at nag-experimento kung paano maglagay ng kunting kolorete sa mukha para naman mabigyan buhay ang maputla kong kulay.

Letting my hair to fall down, I grabbed my bag and headed outside. It's six pm and it's dinner time. Sobrang aga ng dinner nila. Alas syete ang oras ng pasok namin at alas diyes ang break time namin. Para sa babaeng matakaw na tulad ko alam kong hindi na ako aabot sa oras na ‘yan.

Emma and Kennedy looks good on their uniform and now we're heading to the cafeteria and it's almost full.

Nakangiting hinarap kami ni Emma but her smile faded when we saw Scarlett and her toys approaching. She crossed her arms and raised her brow bago kami dinaanan.

I mentally smirked when I just felt how angry she was until now. Mukhang big deal talaga sakanya ang pagkawala ng silver card niya. Too bad. If she's greedy, I'm greedy too.

“Ako na mag-oorder. Alam ko naman kung ano kakainin niyo eh.” kaagad na dinukot ko sa bulsa ko ang card na dala ko. Nanlaki ang mata niya sa nakita.

“N-no! No K. No. My treat nalang.” at nawala siya bigla sa harapan namin kumaripas na pala siya ng takbo. Nagtatakang tiningnan ko siya Kennedy na nagkibit balikat lang.

Humanap kami ni Kennedy ng pwesto at hindi naman kami nahirapan. Hindi nagtagal bumalik si Emma na may dalang dalawang slice ng pizza, burger at fresh orange juice habang si Kennedy naman ay as usual, damo.

Nagsimula na kaming kumain at hindi ko maiwasang hindi mapatingin kay Emma. Bakit ba hindi siya pumayag na e-libri ko sila? Hindi ba nila alam na sa tanang buhay ko ngayon lang ako naging galante? Sabagay, wala naman talaga silang alam.

Sa kalagitnaan ng pagkain ay nagpasya akong magtanong. “Bakit ayaw mong gamitin ang card ko Emma?” nabulunan siya bigla sa tinanong ko.

Instead of showing concern I just looked at her with cold eyes. Naging mailap ang mga mata niya dahil sa titig na binibigay ko. Napapunas siya ng tissue sa bibig bago tumikhim.

”U-uhm..uhmm..a-ano kasi..” napaikot ako sa mga mata dahil sa inip.

Napakamot na siya sa ulo niya. “A-ano ulit...”

Agad na sumabad si Kennedy. “Black card is rare K. Your card is rare. Wala pa ni isa sa estudyante ng royal ang may black card. Alam mo naman siguro kung ano ang laman ng black card na 'yan diba? If someone saw you holding that card that means your life is in the line too.”

Napatingin ako kay Emma na tumango-tango. Napataas ako ng isang kilay at sumandal sa upuan. Ibinaba ko ang hawak na pizza at pinaglaruan ang straw ng juice ko.

“Really? So does that mean that Royal Blood wants to put my life in the line?” kaagad na nanlaki ang mga mata nila at napailing.

“N-no! What I mean yes! I mean n-no! Dammit! Royal only wants for the best of you K.”

Hindi ko nalang binigyan pansin ang sinaad ni Kennedy. Royal Blood may be the best university but does not include the students. Best university but has worst students? I don't think so. Maybe Scarlett should prove it. She's the worst.

Mabilis na tinapos namin ang pagkain ng tahimik. Emma and I aren't going to the same class but I still have Kennedy with me.

We sat at the front when we reached the room. The room was nice and elegant. Kung gaano kaganda ang labas ganoon din sa loob. And the chair? Hindi kinakalawang. Single seated chair and table at parang may one meter ang layo ng each students which is nice. Ayaw ko ng may katabi.