" စိုး႐ြံ႕မိပါတယ္အရွင္ ။ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ပင္မေသြးေၾကာျပတ္သြားတာေၾကာင့္ ေသြးထြက္လြန္သြားပါၿပီ ။ သခင္ငယ္ေလး အ အသက္မရွိေတာ့ပါဘူး "
က်န္းခ်န္က အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေခါင္းေတြအဆက္မျပတ္ရမ္းလိုက္ၿပီး မသဲကြဲေတာ့ေသာ အသံအက္ရွရွေတြျဖင့္ ကေယာင္ကတမ္း ေရ႐ြတ္လာသည္ ။
" မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး.. ရွန့္ေလးက... ရွန့္ေလးက... ဘာလို႔ေသရမွာလဲ ။ ငါ့ကေလးေလးက ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ ။ ဘာလို႔... ဘာလို႔ေသရမွာလဲ "
လက္ေပၚက ကေလးကို ခပ္တင္းတင္းတစ္ခ်တ္ဖ်စ္ညစ္ထားလိုက္ၿပီး က်န္းခ်န္ အေၾကာက္အကန္ျငင္းရသည္ ။ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့စကားပဲ ။ မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း ကေလးေလးကိုမ်ား သမားေတာ္ႀကီးက ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးေတြ ေျပာေနရတာလဲ ။
" ခြၽမ္း!!! "
လတ္သြားေသာ ဓားခ်က္တစ္ခ်က္နဲ႕အတူ ၾကမ္းျပင္ထက္ တလွိမ့္လွိမ့္ လႊင့္က်သြားေသာ သမားေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဦးေခါင္း ။
" အသုံးမက်ဘဴး "
အိမ္ေရွ႕စံနဲ႕ ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္သံအဆုံးမွာ အေဆာင္ေတာ္ငယ္ေလးက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေသြးလႊမ္းသည္ ။
အိမ္ေရွ႕စံက ေသြးေတြေပက်ံေနတဲ့ လက္စြဲေတာ္ဓားကို ခပ္တင္းတင္းကိုင္ထားၿပီး အေတာ္အတန္ၾကာသည္အထိ မ်က္ႏွာကိုေမာ့လို႔ အသက္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ရံေတာ္က်န္းလက္ထဲက ကေလးငယ္ကို အသက္မပါတဲ့ မ်က္ဝန္းေသေတြျဖင့္ တခဏၾကည့္ၿပီး အေဆာင္ငယ္ထဲမွ ထြက္ခြာသြားသည္ ။
" အားရွန့္ေလးရယ္ ထပါေတာ့ကြာ ။ ခ်န္ခ်န့္ကို သနားပါဦး ။ ထပါေတာ့ ကေလးရယ္ "
ရွန႔္ရွန႔္မ်က္ႏွာေလးကို အတင္းဖိကိုင္ၿပီး ႏွိုးလိုက္ ၊ ပါးေလးကို ပုတ္ၿပီးႏွိုးလိုက္နဲ႕ လုပ္ေနတဲ့ ကိုယ္ရံေတာ္က်န္းက အ႐ူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနၿပီး မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြကလည္း ရင္ခြင္ထဲက ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ေလးေပၚ စီးက်ကဳန္သည္ ။ အဆိုးေလးကေတာ့ ကိုယ္ရံေတာ္က်န္းရဲ႕ ရင္ကြဲလုမွ် ငိုရွိုက္သံေတြအား မၾကားဟန္ပင္ ၊ မ်က္လႊာေလးခ်ကာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနခဲ့သည္ ။
YOU ARE READING
Don't take away !!
Poetry_ ဗုဒ္ဓက မကယ်ရင် ငါကိုယ်တော်က မိစ္ဆာဖြစ်စေပြီး မင်းကိုကယ်တင်မယ် _ _ ဗုဒၶက မကယ္ရင္ ငါကိုယ္ေတာ္က မိစၦာျဖစ္ေစၿပီး မင္းကိုကယ္တင္မယ္ _ Start date - October 13 (2020) End Date - November 1 (2020) _credit cover photo to its respective artist_
