ch. 22

338 20 12
                                    

#EH22
Call

Leaving is the only answer that I could think of. Ang sarap takasan ng lahat ng problema. Ang sarap iwanan na lang ang lahat, kung maaari lang ay huwag na sana akong bumalik.

Pero hindi naman 'yon pupwede.

"What happened to your girlfriend?" I asked coldly as I looked outside the window.

Kish stiffened after hearing my question. Natahimik siya sandali bago sumagot.

"Prison," maikling sagot niya.

Kasalukuyan kaming bumabyahe gamit ang private plane ng pamilya ko. After arguing with my parents, they immediately let me leave the next day.

I am with Kish. Good thing, my parents gave me the space that I want. They didn't talk to me after that. They keep sending me a lot of messages but I still couldnyg't answer it.

I also deactivated all of my social media accounts. Siguro'y kapag naging ayos na ako ay tsaka na lamang ako gagawa ng bago at pribado. I also talked to Manager Ryle before leaving awhile ago.

"Are you really sure about this?" she asked worriedly.

I nodded weakly. "Yes.."

"Hindi mo ipapaalam kay Seymour?"

I sighed. "Just tell him if he asks." Kung magtatanong.

"He will surely get mad—"

"Galit na talaga 'yon.."

"Ayaw mo ba munang mag usap kayo?"

Base sa naging huling pag uusap namin, kung ako ang tatanungin ay ayaw ko pa muna. It was chaotic. I didn't expect Him to be like that. It was very different from the real Seymour that I knew.

Natigilan ako sa naisip.

O baka naman hindi ko naman kasi siya ganoon kakilala kaya ganoon na lamang ang gulat ko?

"He was asking me from time to time about you.."

"He's mad at me," sagot ko, tila ba iyon na ang tama at huling paliwanag para maintindihan niya na sapat na 'yong dahilan para tumigil na kami.

Manager Ryle reached for my hand. She squeezed it gently.

"Hindi ibig sabihin na galit 'yung tao, nawala na 'yung pagmamahal. Galit lang 'yon sa nangyayari sa inyo, dahil mahal ka niya at nag aalala siya sa inyong dalawa ng anak niyo.."

I shook my head when I remembered Seymour's words. "I doubt that.."

"Sana isipin niyong dalawa na hindi lang iisa sa inyo ang nawalan. Dalawa kayo."

Umiling ako. "Hayaan na po, tapos na eh.."

"Sigurado ka ba d'yan?" Manager Ryle stared at me with her gentle eyes.

I can't help but to smile painfully. Manager Ryle was the one who made me feel the real meaning of Parents' love. Masakit isiping sa iba ko pa mararamdaman iyon, ngunit iyon ang totoo.

"Thank you, Manager Ryle.."

She smiled sweetly and embraced me. "Be brave, Exzerie."

Kung iisipin, sobrang bilis lang ng panahon mula nang nangyari ang lahat ng 'yon. Staying far away from that chaotic place with toxic people will only make everything worse. Kaya sa tingin ko'y may mabuting epekto rin naman ang pag alis ko.

It's been almost a year after I left with Kish. Gamit ang perang naipon ko sa ilang taong pag aartista, tahimik kaming namuhay dalawa. Madalas ay siya ang panay ang labas at pasyal nang pasyal, ngunit ako'y sinusulit ang pansariling oras sa tuwing mag isa sa tinitirhan.

Pentacost Band Series #4 Euphonious HeartbeatsWhere stories live. Discover now