"ေကာ..ေမာင္ညီလာခံသြားေတာ့မယ္..''
"အင္း..ေမာင္..ေကာေန႕လယ္စာစားဖို႔ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္..''
"ဟုတ္ေကာ..အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္..မြမြ ''
ရိေပၚ ေကာရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုအနမ္းေပးလိုက္ၿပီး ညီလာခံခန္းမသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ အမတ္ေတြလည္းေရာက္ႏွင့္ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ေလွ်ာက္တင္သမွ်အေၾကာင္းအရာေတြကိုနားေထာင္ေပးၿပီး ေျဖရွင္းဖို႔နည္းလမ္းေတြကိုေျပာေနလိုက္သည္။ ထိုခ်ိန္ရဲမက္တစ္ဦးဝင္လာၿပီးသည္။
"အရွင္ ကိုယ္ရံေတာင္က်ိဳးခ်န္အခစားဝင္ေၾကာင္းပါ...''
"ဝင္ခိုင္းလိုက္ပါ..''
ရိေပၚရဲ႕စကားအဆုံး ယြိပင္းကက်ိဳးခ်န္ကိုတြဲကာ ညီလာခံခန္းမထဲသို႔ဝင္လာသည္။
"က်ိဳးခ်န္ဒဏ္ရာရလာတာလား..''
"မေျပာပေလာက္ပါဘူးအရွင္ မိစၥာနက္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကိုအတင့္ရဲလာၾကၿပီ နယ္စပ္ကၿမိဳ႕ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လႊမ္းမိုးေနပါၿပီ..ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းေျဖရွင္းဖို႔က ခက္ခဲေနပါတယ္အရွင္..''
"အနားယူလိုက္ပါဦးက်ိဳးခ်န္ ဒီကိစၥကို ငါကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းလိုက္မယ္..''
ရိေပၚ,က်ိဳးခ်န္အားျပန္နားခိုင္းလိုက္ၿပီး အႀကီးအကဲေတြနဲ႕နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြဘက္သို႔သြားရန္ အစီအစဥ္ဆြဲေနလိုက္သည္။
ညီလာခံၿပီးတာနဲ႕ အေဆာင္ေတာ္ကိုသာ တန္းျပန္ခဲ့လိုက္သည္။ ခ်စ္သူနဲ့အတူ ေန႕လယ္စာစားရန္ကတိျပဳထားသည္ေလ။
အေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့ စားပြဲခုံေပၚမွာ စံပယ္ပန္းေတြသီေနေသာ ဧကရီေလးအားေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ အလိုလိုၿပဳံးမိရသည္။ ပန္းသီတာကိုအာ႐ုံစိုက္ေနတဲ့ဧကရီေလးက သူ႕ျပန္လာတာကိုသတိထားမိဟန္မတူ။ ေျခသံကိုခပ္ဖြဖြနင္းကာေလွ်ာက္ၿပီး ေကာရဲ႕ေနာက္မွေနကာ ရင္ခြင္ထဲသို႔ သိုင္းဖက္လိုက္သည္။
"ဟင္..ရိေပၚေလး ျပန္ေရာက္ေနတာလား ေကာမသိလိုက္ဘူး..''
"ဟြန့္..ေကာကအဲ့ပန္းေတြကိုပဲအာ႐ုံေရာက္ေနတာကို ေမာင့္ကိုသတိမွမရတာ..ေမာင္ေရာက္ေနတာဘယ္သိပါ့မလဲ..''
YOU ARE READING
💥ထိရဲရင်ထိကြည့် မီးပွင့်သွားမယ်💥 (Complete)
Fanfictionရှောင်းအိမ်ေတာ်ရဲ့ အငယ်ဆုံးသခင်လေးရှောင်းကျန့်..သိုင်းပညာရော မှော်ပညာပါမတတ်တဲ့အပြင် ပြဿနာပေါင်းစုံရှာပြီး မွှေနိုင်လွန်းသောအမွှေကိုယ်တော်လေး... အဖြူရောင်မိစ္စာဘုရင်လေးဝမ်ရိပေါ်..တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နေတတ်ပြီး အရယ်အပြုံးမရှိ..တလောကလုံးကဖိန့်ဖိန့်တုန်အော...
