Fragile [COMPLETED]

Fragile 59

Fragile 59

Kasing bilis ang kilos ng mga pulis sa mga manok na sinabuyan ng patuka pagkasabi ko kung sino ang tumawag. They really think,  I helped Vicente from hiding, just because he gave me money bigger than of his legal children, huh?

“Hello?” I answered the call

“Anak…” mahina ang boses nito

Bahagya akong natigilan. Bakit ito napatawag saktong may mga pulis sa bahay? Gusto ba talaga nitong mapahamak ako? Letseng Vicente!

Sumenyas ang isang pulis na iloudspeaker ko ang tawag. Alam na nila sigurong si Vicente ang tumawag sa akin.

Naramdaman ko ang paghawak ni Dash sa beywang ko. Idinikit nito ang bibig malapit sa tenga ko.

“I’m here, Daenah” he whispered, assuring he won’t leave me

“What do you want?” tanong k okay Vicente pagkatapos iloudspeak ang tawag

“Gusto ko lang kumustahin ka. Hindi ka ba ginugulo ng mga pulis?”

Napatingin ako sa grupo ng pulis. They motioned their hands to let me continue the call.

“Where are you?”

Tahimik ang nasa kabilang linya. Umabot iyong ng ilang Segundo bago ko narinig ang malalim na buntong hininga n ito.

“Nasa bahay na sila ngayon.”

It’s not a question, it’s a statement. Paano niya nalaman?

“You never ask me where am I, anak. Kaya alam ko… I have to cut the call now”

Bago ko pa siya mapigilan ay naputol na ang kabilang linya. I tried to dial the number but it can’t be reached already.

“Lagi po bang tumatawag si Mr. Jacinto sa inyo, ma’am?”

“No. This is the first time since the raid from his warehouses”

Tumango ang pulis at may isinulat sa maliit na notebook. Pagkatapos ay tumingin itong muli sa akin.

“Maari po ba naming kunin ang cellphone ninyo, Ma’am? Kailangan naming itrace ang tawag ni Mr. Jacinto ngayon”

Nagdadalawang isip pa akong ibigay iyon. My friends might call me. Sa huli ay naibigay ko na din ang cellphone sa kanila.

Natapos silang maghalughog sa bahay nang wala silang makita pwedeng gawin ibedensya.

“Pasensya na sa istorbo, Ma’am” tango lang isinagot ko sa kanila “Isasauli po namin ang cellphone ninyo pagkatapos ng imbestigasyon”

Muli lang akong tumango. Napapikit ako at pabagsak na naupo sa sofa. Bumalik ang galit na nakalimutan ko kay Vicente.

This is all his fault. Nadamay ako at ang nanahimik kong bahay dahil sa kanya.

“You want to rest here first or let’s go to my Condo or hotel?”

Naupo si Dash sa tabi ko. He put my head on his chest while brushing my hair with his fingers. It helped me to calm my nerves down.

“I want to sleep”

“Let’s go to my Condo. Malapit lang iyon dito so you can rest immediately”

Nauna itong tumayo at sumunod ako. Ang kamay nito ay pumalibot kaagad sa aking beywang bilang suporta.

He instructed to clean my room at the maid he saw first. Pinagbuksan ako ni Dash ng pintuan sa kotse nito.

The drive was fast. Ilang minute lang ay narrating na naming ang isang mataas na building. Tinulungan niya ako sa pagbaba hanggang sa pagsakay ng elevator.

Hindi rin nagtagal ay narrating namin ang condo niya. His condo is huge and clean. Everything is neatly in place. From the mahogany bookshelves na makikita mo kaagad pagkabukas ng pinto hanggang sa chandelier na nakasabit sa sala.

His condo shouted luxury and home. Iginiya niya ako sa hagdan pataas until we reached the only door upstairs. Binuksan niyon ni Dash. It’s his room. The sheets are while the pillows look soft the same as the mattress.

“Rest, princess”

“Aalis ka?” I asked when he didn’t lay down

Nakatayo lang ito habang nakahiga ako sa kama niya. His pillow smells Dash pati na rin ang comforter nito.

“I needed to call someone first. This will be quick”

Pikit na ang aking mga matang tumango sa kanya. The scent that sticks in his sheets helps me to get sleepy fast. Hindi ko alam kong ilang minuto o Segundo ang lumipas pagkaalis ni Dash nang makatulog ako.

I feel so weak when he’s around yet he gives me strength at the same time. Payapa ang tulog ko sa kama ni Dash.

Nagising ako madilim na sa labas. Medyo bukas ng kaunti kasi ang kurtina sa glass window nito.

I stretched my body while still lying on the bed. nasanggi sa paa ko ang isang matigas na bagay. Napatingin ako doon.

It’s a man’s feet. Nilingon ko ang akin likuran. Mahimbing na natutulog si Das doon.

He’s wearing a thin white tshirt. His hair is a mess. Doon ko alng din napansin ang kamay nitong nakapatong sa aking beywang.

Tiningnan ko siya sa mukha. His lips are red. His nose is perfectly shaped. Ang mahahaba nitong pilik-mata and his thick eyebrows.

How come I didn’t saw how good looking he was the first time I saw him last year?

I just saw him as a weak nerd na sunodsunoran sa akin. An obedient slave…

“Baby, I’m awake from your hot stares”