Fragile [COMPLETED]

Fragile 71

Fragile 71

He's here.

Tulala ako habang tinatahak namin ang hallway papuntang room ni Dash. I can't believe I saw him tonight. He's thin. Mahaba na din ang buhok nito.

After many months ngayon lang siya nagpakita. Someone or something might triggered him para lumabas siya sa kanyang pinagtataguan.

"Hey, princess. Are you okay?"

Nagising ako mula sa pagkatulala. Huminto sa pagtanggal ng butones si Dash sa damit. He walked towards me. Nang makalapit hinawakan nito ang aking magkabilang siko. Bahagyang yumuko para makita ang aking mata.

"What's bothering you?"

I smiled a little, hoping that he won't noticed. Ayokong mag-alala siya. I can handle what I saw earlier.

"Nothing. Napuyat lang siguro"

Dash stared at me for a moment. Kinabig ang aking ulo papunta sa kanyang dibdib.

"Take a quick shower so you can rest"

Sinunod ko ang sinabi niya. Habang nasa ilalim ng shower ay iwinaglit ko sa aking isip si Vicente.

As long as he won't come near.

Agad akong nagbihis ng pampatulog pagkatapos kong maligo. Paglabas ko ng banyo ay agad kong natanaw si Dash na nakaupo sa kama na parang naghihintay sa paglabas ko.

He's topless. Tuwalya lang ang nakapalibot sa ibabang bahagi ng katawan. He's not wearing his specs. His green eyes met mine.

I slowly walked towards him. Tumayo siya.

"Sleep now. I'll just take a quick shower"

Tumango ako. Do I have to tell him that I saw Vicente outside the building?

Nang mahiga ako sa kama ay kinumotan niya ako hanggang balikat. Hinalakin ang aking noo.

Napapikit ako doon. He stayed for couple of minutes then he went inside the bathroom.

Rinig ko ang tunog ng tubig mula sa shower. Idinilat ko ang aking mga mata at tumitig sa putting kisame sa kuwarto ni Dash.

Ayokong matulog na hindi siya katabi. Gusto ko sabay kami. I want to feel him beside me. I want that he's beside me until I fall asleep.

Lumipas ang maraming minuto nang tumigil ang tunogg ng tubig mula sa shower room. Ibinaling ko ang aking buong katawan paharap sa pinto ng banyo. I even used my folded elbow as my pillow para umangat ang aking ulo.

Pagkabukas nito ng pinto amoy ko kaagad ang bango ng gamit niyang shower gel. He's only  wearing his night short, nothing on top.

Our eyes met again.

"Hindi ka pa natulog?" tanong nito

Umiling ako at umusog para bigyan siya ng space sa kama. Naupo siya sa aking tabi. Inabot ang aking buhok at sinuklay gamit ang kanyang kamay.

"Pagod ka na diba? Natulog ka nalang sana" malambing nitong sabi

Napapikit ako sa bawat haplos ng kamay nito sa aking buhok.

"I was waiting for you..."

Natigil ito sa pagsuklay ng buhok ko. Nagbuga ng malalim na hininga.

Nahiga si Dash sa aking tabi. Agad akong umunan sa kanyang braso.

"Sleep now. I don't want you to get tired"

Yumakap ako sa kanyang katawan at ipinikit ang aking mga mata. I always sleep inside his arms and I always woke up the same.

"Dash..." I called him while my eyes are closed

"Hmm?"

"I have something to tell you"

Naramdaman ko ang bahagyang pag-angat ng ulo nito. Nanatili akong nakapikit at nakayakap sa kanyang dibdib.

"I..." I sighed. I should tell him. I sighed again. This time it's heavier then the first.

"I... saw... I love you"

Kung ano man ang reaksyon nito ay hindi ko na nakita. Ayokong ibuka ang aking mga mata at makita niya doon na may hindi pa ako sinasabi sa kanya. I just don't want him to worry.

Humigpit ang yakap ni Dash sa akin. Naramdaman ko din ang paglapat ng mainit nitong labi sa aking noo.

"I love you, princess. So much that I don't care about other things other than you"

I bit my lower lip.

Pakiramdam ko lumaki ang aking puso. Hindi ko alam kung normal pa ba ang lakas ng tibok nito. Ito ang unang beses na tumibok ang aking puso na ganito kabilis.

I know I love this man when we were young. And I love him more now. Sa lahat ng lalaking nakilala ko si Dash lang ang nagparamdam sa akin ng ganito.

Na kahit nasa tabi ko lang s'ya at hindi nagsasalita, I feel home. I am contented with my life when he's beside me.

"I love you" I whispered again

I have this smile on my face as I let myself fall into sleep. He doesn't have to know that I saw Vicente, earlier. It's just nothing.