"ថ..ថា..នាងថាមិច?នាងមានកូន?"
គេស្ទុះដើរទៅជិតនាង ហើយច្របាច់កំភួនដៃនាង
យ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបានចម្លើយ។ ឯ ឆេមីន វិញមិនព្យា
យាមបេះដៃគេចេញទាំងមុខមាំ តែគេកាន់តែច្របាច់
ខ្លាំងទៅៗ ដូចជាចង់បំបាក់ឆ្អឹងនាងចោលរហូតនាង
ខំទប់ទឹកមុខ ទាំងមានទឹកភ្នែកមួយដំណក់ស្រក់ចុះ
មកដោយស្ងៀមស្ងាត់
"លែង!លែងដៃខ្ញុំ!លែងភ្លាមណ៎ាលោក!"
ឆេមីន ប្ដូរពាក្យពី បង ទៅ ជា លោក វិញ។ទោះពេល
នេះនាងនៅតែស្រលាញ់គេមិនទាន់កាត់ចិត្តពីគេទាំង
ស្រុងបាន តែគេលែងមានតម្លៃសំរាប់ឲ្យនាងមកខ្វល់
ទៀតហើយ ពេលនេះហេតុផលដែលត្រូវតស៊ូរស់នៅ
គឺមានតែកូនម្យ៉ាងគត់។
ថេយ៉ុង មិនព្រមលែងកាន់តែច្របាច់ខ្លាំងទៅៗហើយ
ចាប់អង្រួននាងស្ទើរតែដួល។កែវភ្នែកគេសម្លឹងមករក
នាងយ៉ាងក្រហមតែតដូចជាចង់ចាប់សុីនាងទាំងរស់
"ឆាប់ប្រាប់ភ្លាម!នាងមានកូនតាំងពីពេលណា?"
មុនដំបូងនាងគិតថានឹងមិនប្រាប់គេ ទុកឲ្យគេឆ្ងល់
ដល់ថ្ងៃស្លាប់ទៅចុះ។តែគេបែរជាមកជំរឹតយកចម្លើយ
ដោយធ្វើបាបរាងកាយរហូតនាងទ្រាំមិនបាន។
ឃើញសភាពការមិនស្រួល ខាងតុលាការក៏ប្រញាប់
ដើរចេញមកឃាត់ ថេយ៉ុង ទម្រាំតែបាន។
"ន៎ែលោក!លោកមិនត្រូវធ្វើបែបនេះនៅមុខតុលា
ការទេ គេអាចមានសិទ្ធិប្ដឹងលោកបានណ៎ា"
គាត់ចាប់ក្រៀក ថេយ៉ុង ចេញពី ឆេមីន ប្រហែលជាបី
ម៉ែត្រតែគេមិនខ្វល់ពីសំដីខាងតុលាការទេ គេនៅតែ
កម្រោលចូលមកមិនឈប់តែបានខាងតុលាការជួយចាប់ទើបគេមិនអាចទៅប៉ះនាងបាន។អ្វីដែលគេចង់
YOU ARE READING
ភរិយាសម្អប់
RomanceThis novel has been completed✓ អាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលកើតឡើងដោយសារតែការទទួលខុសត្រូវ មិនបានផ្ដើមចេញពីក្ដីស្រឡាញ់សូម្បីតែបន្តិច តើទៅថ្ងៃមុខនឹងទៅជាយ៉ាងណា?
